English Version
This Site Is Available In English

ذهن محل یادگیری است نه معرکه‌گیری

ذهن محل یادگیری است نه معرکه‌گیری

جلسه دوازدهم از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی سلمان فارسی اصفهان به‌ استادی همسفر نفیسه با دستور‌جلسه «رابطه یادگیری و معرکه‌گیری» روز شنبه ۲۶ آبان‌ماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

سخنان استاد؛

زندگی سراسر یادگیری است‌، یادگیری تنها مربوط به مشق، درس و مدرسه نیست، بلکه فرضیه خلقت همه موجودات بر مبنای یادگیری است، یادگیری در تمام شئون زندگی کاربرد دارد از جمله؛ یادگیری فنون رزمی، موسیقی، انواع برخوردها و ایجاد ارتباطات صمیمانه، همچنین فضای یادگیری بسیار وسیع است و ما هر روز در حال یادگیری و افزایش معلومات خود هستیم. در برخی ایستگاه‌های رادیو و تلویزیون برای از بین بردن صدای رادیویی یا تصاویر تلویزیونی روی آن خطا می‌فرستند و این کار در انسان با معرکه‌گیری انجام می‌شود، بنابراین تغییر موضوع و تبدیل آن با معرکه‌گیری انجام می‌گیرد مانند فردی که لیوان آبی را روی زمین ریخته و به ‌جای عذرخواهی و پذیرش تقصیر و اشتباه خود شروع به معرکه‌گیری و بهانه‌گیری می‌کند که چه کسی این لیوان را این‌جا گذاشته و با مقصرکردن یک نفر، داد و بیداد و معرکه‌گیری می‌کند، دقیقاً این موضوع در کنگره ۶۰ نیز صادق است چراکه مسافر سفر اول و دوم، راهنماها، مرزبانان، ایجنت و دیده‌بانان در حال یادگیری و آموزش هستند.

طبق فرمایش استاد سردار در کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر؛ "باید بدانیم ما همه برای خدمت و آموزش پا به حیات نهاده‌ایم." اگر درون انسان این دو خصلت، پررنگ و قابل مشاهده باشد یعنی در حال حرکت مفید و مؤثر است؛ اما درصورت کم‌رنگ بودن این دو خصوصیت و یا یکی از آن‌ها باید بدانیم که این حرکت، پایدار و ماندگار نخواهد بود. در کنگره ۶۰ اگر فردی در حال یادگیری و خدمت نباشد از مسیر خارج شده و به صورت خودکار جذب نیروهای حاشیه‌ای و منفی می‌شود، زیرا این افراد بیشتر تماشاچی خدمت دیگران هستند و از چرخه آموزش و خدمت فاصله گرفتند در نتیجه تفکر و جهان‌بینی آن‌ها رشد نکرده و توجه آن‌ها بیشتر معطوف عملکرد دیگران است، بنابراین در کار دیگران تجسس و غیبت می‌کنند و از عملکرد دیگران نقد و معرکه‌گیری دارند در واقع خسی را در چشم دیگران می‌بینند؛ اما چوبی را در چشم خود نمی‌بینند و مرتب نق می‌زنند.

مسلماً افرادی که در چرخه آموزش و خدمت قرار می‌گیرند همان بازیگرانی هستند و به ندرت جذب مسائل حاشیه‌ای می‌شوند و تغییرات را در تفکر، اندیشه و جهان‌بینی آن‌ها به وضوح می‌بینیم، این‌گونه مسائل برای آن‌ها معنا و مفهومی ندارد، آن‌ها نیرو و توجه را روی عملکرد خود معطوف می‌کنند و کاری به رفتار دیگران ندارند، شهر وجودی، تفکرات و ذهن ما تنها جای یادگیری، آموزش، خدمت است یا معرکه‌گیری، نق زدن و حاشیه، طبق فرمایش آقای مهندس؛ افرادی که در کنگره به درمان می‌رسند دو گروه‌ هستند؛ رهجویی که با حرکت روی برنامه به درمان می‌رسد و هیچ‌گاه نق نمی‌زند و دنبال حاشیه نمی‌رود. گروه دوم رهجویانی که ظاهراً به درمان رسیده‌اند، ولی گاهی زیر آبی می‌روند و گاهی مواد مصرف می‌کنند و روی برنامه نیستند و آموزش‌ها را درست نگرفته‌اند، این دسته برای پنهان کردن خطا و عذاب وجدان خود شروع به معرکه‌گیری می‌کنند و از همه جایگاه‌ها ایراد می‌گیرند تا بگوید؛ من مشکلی ندارم و اگر پنهان‌کاری می‌کنم تقصیر راهنما ، مرزبان و دیگران است.

معرکه‌گیری در انسان توسط جهل و ناآگاهی، حسادت ، منیت و شکست در انجام امور محوله ایجاد می‌شود، انسانی که نمی‌خواهد آموزش ببیند انرژی دیگران را سرقت کند. در جهان‌بینی می‌دانیم نیروهای الهی و مثبت، تولید انرژی و نیروهای منفی سرقت انرژی می‌کنند، بنابراین شخصی که در کنگره معرکه‌گیر است به این دلیل که نمی‌خواهد آموزش بگیرد، دوربین او روی کار دیگران تمرکز دارد، بنابراین انرژی خود را از دست می‌دهد و برای کسب انرژی از انرژی دیگران استفاده می‌کند، بنابراین طبق قانون جذب و تشکیل ساختار، عده‌ای را دور خود جمع می‌کند و شروع به غیبت پیرامون یک موضوع یا شخصی می‌کند و دیگران با صحبت در آن خصوص انرژی خود را به حساب او می‌ریزند، ما باید مواظب باشیم تا این افراد انرژی ما را به سرقت نبرند، این افراد جزء نیروهای منفی هستند و باید بدانیم که نیروی منفی باعث تخریب حس انسان می‌شود که آب از سرچشمه آلوده می‌کند و باید حواس انسان به سرچشمه خود باشد و نباید حس او آلوده شود، زیرا در این صورت فرمان‌های عقل یکی در میان اشتباه می‌شود.

ما باید سعی کنیم افسار نفس را در دست بگیریم درغیراین‌صورت نفس، افسار ما را به دست می‌گیرد، بهترین روش برای مقابله با موضوعی که در صورآشکار و صورپنهان انسان تبدیل به حاشیه و معرکه‌گیری می‌شود، این است که در ابتدا موضوع را رها کنیم تا به مرور زمان در مورد آن تصمیم بهتری بگیریم و برای رفع اشکال آن تلاش کنیم، زمانی‌که موضوع را رها کنیم دیگر در مورد آن صحبت نمی‌کنیم، بنابراین با آرامش ذهن تصمیم بهتری می‌گیریم و در نتیجه مثلث دانایی بهتر کار می کند.

نویسنده؛ همسفر نفیسه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون یازدهم)
ویرایش و ارسال؛ همسفر راحله رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون یازدهم)
عکس؛ همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر وجیهه (لژیون نوزدهم)
نمایندگی همسفران سلمان فارسی

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .