تکامل پایان ندارد.

جلسه هفدهم از دوره اول کارگاه‌های مجازی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی فردوسی با دستور جلسه: «رابطه یادگیری با معرکه‌گیری» با استادی راهنما همسفر زینب در روز شنبه ۲۶ آبان‌ماه سال ۱۴۰۳ برگزار شد.

سخنان استاد:

به نام قدرت مطلق الله

سلام دوستان زینب هستم همسفر

دستورجلسه رابطه یادگیری با معرکه‌گیری، مسئله‌ای بود که به عنوان یک همسر، فرزند و به عبارتی یک همسفر، سالیان سال مرا درگیر خود کرده بود، چرا که از کودکی در اعتیاد نفس کشیده بودم و پس از دوران کودکی و نوجوانی، باز هم دست تقدیر مرا به سمت اعتیاد رهسپار کرد.

نمی‌دانم چه شد که خود را میان معرکه‌ای دیدم که خیلی هم در آن بی‌تقصیر نبودم. درست از زمانی‌که متوجه اعتیاد مسافرم شدم، معرکه‌گیری‌هایم آغاز شد و لحظه‌ای از کنترل کردن و چک کردن او غافل نبودم. اما بسیار زمان برد تا متوجه شوم تمام این بهانه‌جویی‌ها به‌واسطه جهل و ناآگاهی است که در وجودم ریشه دوانده و حاضر نبودم با آن روبه‌رو شوم.

علت اینکه انسان معرکه‌گیر، فاصله بسیار زیادی با دانش و یادگیری دارد چیست؟ من فکر می‌کنم دلیلش این است که او حاضر نیست با خود روبه‌رو شود و به درون خویش نگاهی بیندازد، آن فرد دور نیست، از فضا نیست، در همین نزدیکی‌ها قرار دارد، کافی است من لحظه‌ای از آموزش روی گردان شوم، دقیقاً همان لحظه فردی معرکه‌گیر و عیب‌جو می‌شوم که حاضر نیست نقاط ضعف خود را بپذیرد و مدام دیگران را ملامت می‌کند.

ما در کنگره آموختیم؛ که اولین قدم برای فاصله گرفتن از هر ویژگی منفی، پذیرش است و تا زمانی‌که من قبول نکنم معرکه‌گیر هستم و یا با هر ویژگی منفی دیگری در درونم روبه‌رو نشوم، چگونه می‌توانم از معرکه‌گیری و صفات منفی خود فاصله بگیرم؟

هر انسانی اگر اندکی خود را بازنگری کند، نیازی نمی‌بیند ضعف دیگران را به آن‌ها یادآوری کند، چرا که همه ما جای بسیار بیشتری برای کامل شدن داریم و تکامل هم هیچ‌گاه پایان ندارد، پس تا زمانی‌که من هنوز نتوانستم در قسمت‌های زیادی از وجودم، تغییرات را به تبدیلات مبدل کنم، هیچ حقی برای ارشاد کردن و نصیحت کردن دیگران ندارم.

بنابراین اگر من می‌خواهم طعم آرامش و آسایش را در هر لحظه از زندگی بچشم و از جنگ‌های بی‌شمار ذهنی رها شوم، کافی است عمیقاً و در هر شرایط و موقعیتی خود را بازنگری کنم و بپذیرم که من نیز ایراداتی دارم، تا بتوانم روی خود کار کنم و درنهایت پس از صلح با خود، با دیگران نیز به صلح برسم و به جای معرکه‌گیری سعی نمایم با گفت‌وگوی مسالمت‌آمیز و به دور از هر ادعا و مقاومتی، منطقی و آگاهانه با مسائل و مشکلات برخورد کنم.

معرکه‌گیری ارتباط تنگاتنگی با یادگیری دارد، دقیقاً به همین دلیل باید هوشیار باشم که دور شدن از فضای آموزشی، علاوه بر بی‌تعادلی‌های بی‌شماری که برایم رقم می‌زند، مرا تبدیل به هیولای معرکه‌گیری می‌کند که هیچ‌کس حاضر نیست با او هم‌نشین شود.

درواقع انسانی را نمی‌یابیم که حاضر باشد با فردی معرکه‌گیر هم‌نشین شود، چراکه همه انسان‌ها به دنبال آرامش هستند و هیچ آرامش خاطری در کنار فرد معرکه‌گیری که دائماً درحال مغلطه و ادعای فضل است، احساس نمی‌شود.

امیدوارم که همه ما همواره در پی یادگیری باشیم، چراکه هر زمان احساس کنیم بسیار می‌دانیم و سقف دانایی ما پر شده است، توقف دانایی همان لحظه ایجاد خواهد شد و آن‌گاه باید منتظر تخریب‌های غیرمنتظره نیروی‌های منفی باشیم.

نویسنده متن: راهنما همسفر زینب، لژیون (هفدهم)

ویرایش متن: رابط خبری لژیون هفدهم، همسفر سمیه، رهجوی راهنما همسفر زینب

ارسال مطلب: همسفر الهام، رهجوی راهنما هسفر رویا (لژیون هشتم)

همسفران نمایندگی فردوسی