ظهور منیت با بروز توانایی‌ها اتفاق می‌اُفتد

مشارکت مکتوب همسفر ام‌البنین رهجوی راهنما همسفر پریا (لژیون چهارم) در مورد سی‌دی "منیت"

آقای مهندس در سی‌دی منیت می‌فرمایند: اگر‌ می‌خواهید به جایگاه بالایی برسید، لازم است که اسباب و شرایط رسیدن به جایگاه را در خود به‌وجود آورید. "تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف، مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی." در ادامه آقای امین فرمودند: نقطه آغاز منیت زمانی است که فرد جایگاه خودش را بالاتر از آن چیزی که هست، تصور کند. شرط لازم برای اینکه در فردی منیت به‌وجود بیاید، این است که انسان باید یک سری توانایی‌هایی را از خودش بروز دهد و استعدادهایی را در خودش شکوفا کند.

وقتی فرد این مرحله را طی کرد، شرط لازم برای منیت به‌وجود می‌آید. کسی که توانایی خاصی ندارد، دچار منیت نمی‌شود. منیت زمانی متولد می‌شود که فرد در یک جمعی کاری را انجام می‌دهد که دیگران قادر به انجام آن نیستند و یا او آن کار را بهتر از دیگران انجام می‌دهد. برای مثال: کسی که در مسابقه‌ای، بهترین فرد بازی است یا در مجلسی به‌ گونه‌ای صحبت می‌کند که همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث تشویق از جانب دیگران می‌شود، این تشویق و بها قائل شدن دیگران، باعث به‌وجود آمدن یک انرژی در فرد می‌شود که به‌همراه آن انرژی، یک حس لذت و رضایت را در انسان به‌همراه دارد.

در‌ کنار این حس لذت فرایند قیاس پدیدار می‌شود و انسان شروع به مقایسه‌ٔ خودش با دیگران می‌کند تا اینجا هیچ اتفاقی نیافتاده است؛ ولی مسئله اینجاست که اگر دانایی فرد که همان ظرفیت اوست، اندک باشد؛ در اینجا پاسخش به این قیاس به نوعی خود برتر‌‌‌بینی تبدیل می‌شود؛ ولی اگر دانایی فرد اندک نباشد، از این قیاس چنین نتیجه‌ای را نمی‌گیرد.

شخص دانا می‌داند که انسان جهات و سطوح زیادی دارد و با مقایسه یک پارامتر آن‌ هم در یک زمان کوتاه، نمی‌شود به‌چنین نتیجه‌ای رسید؛ مثل مقایسهٔ ظاهر دو ماشین که تصور بر این شود که ماشینی که زیباتر است برتر و بهتر هست. با مقایسه دو پارامتر نمی‌‌توان تعیین کرد که کدام بهتر است؛ چون ماشین و انسان جهات دیگری هم دارند. در کنار این مقایسه و رسیدن به حس برتری، یک قالب ذهنی و یک نوع اعتقاد در فرد به‌وجود می‌آید که مسیرش را به کلی تحت تأثیر قرار می‌دهد.

به این صورت که فرد جایگاهش را در هستی گم می‌کند و باعث به‌وجود آمدن حرکات اشتباه می‌شود. در کنار این خود برتربینی، فرد توقع احترام بیشتر دارد و زمانی که این احترام را از دیگران نبیند، دچار احساس خشم و تنفر می‌شود و مفهومی به اسم تنافر یا جدایی را به وجود می‌آورد. اولین محصولی که منیت در انسان به‌وجود می‌آورد (جدا از این‌که جایگاهش را در هستی از دست می‌دهد)، شکل‌گیری تنفر در فرد است.

تنفر با توقع بی‌جا، خشونت، کینه، حسادت، مکر و حیله همراه است. با گم شدن جایگاه فرد در هستی، امکان تبادل درست با طبیعت هم از بین می‌رود و فرد از خیلی چیزهایی که باید دریافت کند، محروم می‌شود. وقتی به فرد احترام گذاشته نشود، او ناراحت می‌شود و به‌‌هم می‌ریزد و در نتیجه یک حصار یا دیواری را دور خودش درست می‌کند که کسی نتواند به او آسیب برساند.

کسی که دچار منیت می‌شود، خودش را در حصاری نگه‌می‌دارد و یا از عواطف و احساسات محروم می‌شود و یا به حریم دیگران حمله می‌کند و دائماً در حالت نوسان است. به‌خاطر این خود برتربینی که از خودش دارد، این مجوز را به خودش می‌دهد که به حریم دیگران تجاوز کند؛ مثلاً یکی که پسرخاله شخصی است، فکر می‌کند که حکم پدر بچه را دارد و به‌ خودش اجازه می‌دهد که بچه را بزند، در صورتی که پدر بچه خودش این کار را نمی‌کند.

منیت بیشترین تأثیر را روی چاکرای سوم (خورشیدی) می‌گذارد و باعث می‌شود که فرد دچار سرگردانی و عدم اتصال با هستی شود. همه موجودات در هستی نیازمند انرژی هستند که این انرژی را یا باید از دیگران بگیرند یا اینکه فرد به مرحله‌ای برسد که خود انرژی تولید کند. اگر فردی نتواند از خودش انرژی به‌وجود آورد، همیشه انرژی خود را باید از کینه، تنفر، مقایسه و ... به‌دست آورد. در نتیجه فرد اسیر این چرخه‌ها می‌شود؛ چون راهی جز این برای به‌دست آوردن انرژی ندارد.

منبع: سی‌دی "منیّت"
ویرایش: همسفر مهلا رهجوی راهنما همسفر پریا (لژیون چهارم)
ارسال: دبیر سایت همسفر ماندانا رهجوی راهنما همسفر پریا (لژیون چهارم)

همسفران نمایندگی بیهقی سبزوار