برداشت از سیدی نامه ۹
سیستمایکس انسان بر اثر مصرف مواد مخدر، محرک، الکل و قرصهای شیمیایی از تعادل خارج میشود و وابستگی به آن ماده پیدا میکند. حال برای پس گرفتن آن ماده و برگرداندن سیستمایکس به حالت تعادل، باید آن ماده مصرفی با ماده دیگری که بتواند بیشترین مواد مورد نیاز بدن، برای پوشش سندرم قطع ماده مصرفی را دارا باشد، جایگزین شود که از نظر کنگره۶۰ آن ماده اپیوم تینکچر است.
از نظر کنگره۶۰ همانگونه که مدت زمان حداقل ده ماه طول میکشد تا فردی معتاد شود، حدود بیست الی شصت روز هم طول میکشد تا بدن فرد مصرف کننده هر نوع ماده مخدر، با اپیوم سازگار شود. مثلاً از مصرف هرویین روی اوتی برود؛ یا از مصرف شیشه روی اوتی برود. در این مدت فیزیولوژی و متالوبولیسم بدن خود را برای دریافت ماده جدید آماده می کند.
حال اگر فرآیند سازگاری را در نظر نگیریم و بخواهیم مقدار دارو را افزایش دهیم به غیر از اینکه فرد را در نقطه مخرب اشباع و بالاتر از آن قرار دهیم، اثر ثمربخش دیگری ندارد.
در علم روانشناسی، به توانایی افراد برای تطبیق با تغییرات و یا چالشهای محیطی یا درونی سازگاری گفته میشود. از آنجا که توانایی افراد با هم متفاوت است پس این مدت هم میتواند متفاوت باشد. فرد مصرفکننده با مواد سازگار بوده و حالا میخواهد طی ده ماه با بیموادی سازگار شود. افراد کنگره۶۰ چون بدون مواد سازگار شده اند اگر جایی هم باشند که توسط دیگران مواد مصرف شود، هیچ حسی به این عمل پیدا نمیکنند و به اصطلاح وسوسه نمیشوند.
بشر قدیم و زندگی در گذشته با زندگیهای امروزی، بخاطر پیشرفت علم و دانش کاملاً متفاوت شده است. همانطور که در قدیم تلگراف بوده چون چیز دیگری نبوده، در زمان خودش هم لازم بوده؛ روشهای قطع مصرف در گذشته هر چیزی هم که بوده، در زمان خودش مؤثر بوده، چون جایگزینی نبوده است. ولی با پیدایش متدDST دیگر وقت تغییر فرا رسیده است.
در مبحث سازگاری سه مؤلفه نیاز است: یکی خود موضوع سازگاری، یعنی موضوعی که میخواهیم در مورد آن سازگاری به وجود بیاوریم. دوم زمان سازگاری، یعنی مدت زمانی که نیازمند هستیم برای تغییرات و سوم عامل سازگاری، یعنی فردی که میخواهد با این موضوعها سازگار شود.
عامل سازگاری خود ما هستیم که باید دانش داشته باشیم، اراده و تفکر داشته باشیم.
عمل سازگار شدن در هر جایی میتواند صادق باشد. مثلٱ وقتی به محیطی میرویم که مردم فرهنگ متفاوتی با ما دارند باید با آنها سازگار شویم. زمانی که به محیط کار جدید می رویم باید سازگار شویم. در تحصیل و دانشگاه باید با محیط و قوانین حاکم بر آن و افراد سازگار شویم و ما نقش مهمی به عنوان عامل سازگاری داریم که هم باید دانش داشته باشیم و هم انعطافپذیر باشیم. نه اینکه خودمان را برتر بدانیم و همه چیز و دیگران را نفی کنیم. در کنگره۶۰، این دانش به افرادی که تازه وارد لژیونها میشوند، از طریق سیدیها و راهنماها منتقل میشود. افراد باید بدانند که هر چه سریعتر سازگار شوند، آرامش بیشتری دارند و زودتر سیر درمان را طی میکنند. کلام آخر اینکه ما هم به عنوان یک فرد از کنگره۶۰، که علم اعتیاد و درمان را بلد هستیم نباید مفاهیم روانشناسی را نفی کنیم بلکه آنها را یاد بگیریم و از تعریف به عمل تبدیل کنیم و به اصطلاح کاربردی کنیم.
نویسنده: راهنما همسفر لیلا
تنظیم و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
42