« اگر بنایی آباد باشد؛ اما ساکنین آن خراب باشند، بنا هم کم‌کم رو به نابودی و خرابی می‌رود؛ اما ساکنین آباد در بناهای خراب و یا ویرانه‌ها را هم می‌توانند احیاء کنند.»
کنگره۶۰ یک جمعیت احیای انسانی است که در حوزه درمان اعتیاد فعالیت می‌کند و توسط آقای مهندس حسین دژاکام بنیان شده است. در سال‌های ابتدایی درب کنگره را پلمب کردند و باعث شد تا جلسات آن، در پارک برگزار شود.
ایشان از وجود مشکلات درس گرفتند و سعی کردند که کنگره، دیگر درگیر این مشکل نشود. از همان ابتدا تصمیم به مستحکم کردن پایه‌های مالی کنگره کردند و اعتقاد داشتند؛ کنگره باید روی پای خود بایستد و برای این منظور
هیچ‌گونه کمکی را از داخل و خارج کشور نپذیرفتند.
کنگره برای تأسیس نمایندگی‌ها، ساخت دانشگاه، تحقیقات علمی، چاپ مقالات و جهانی کردن علم خود نیاز به سرمایه دارد و توسط ساکنین آباد آن، تأمین می‌شود که به‌این‌منظور آقای مهندس، به‌نام کنگره، حسای بانکی باز کردند،
لژیون مالی را به‌وجود آوردند و هرسال در آبان‌ماه جشن گلریزان برگزار می‌شود. افراد کنگره ازقبل برای هفته گلریزان آموزش می‌بینند و با تمام توان مالی خود، بدون هیچ چشم‌داشتی، در این عشق‌بازی شرکت می‌کنند و حال خوش
آن را نصیب خود می‌کنند.
با آمدن هفته گلریزان، روزگار گذشته خود را به یاد می‌آورم، روزگاری که بسیار تلخ، سخت و دشوار بود. من حدود ۳۲سال درگیر اعتیاد بودم، وجودم همیشه سرشار از ترس، کینه و تهمت بود، روزبه‌روز حالم خراب و خراب‌تر می‌شد و در
گمراهی به سر می‌بردم. به‌واسطه اعتیادی که داشتم از اداره دولتی اخراج شدم و بعد از چندماه بیکاری، مجبور شدم برای مخارج زندگی در کارخانه‌ای مشغول به کار شوم که همکارانم در آن‌جا ماده مخدری از خانواده هروئین، به‌نام
سورچه مصرف می‌کردند و من با آن ماده آشنا شدم و این اوضاع مرا بدتر از قبل کرد.
دیگر ناامید شده بودم و همیشه با خود می‌گفتم که تا هنگام مرگ باید به اعتیاد خود ادامه بدهم، چندمرتبه هم به خودکشی فکر کردم تا درنهایت به خواست خداوند و به‌واسطه یکی از دوستان، با کنگره۶۰ آشنا شدم و فقط به خاطر
این‌که ببینم در کنگره چه خبر است، به کنگره۶۰ آمدم تا اعتیاد خود را ترک کنم؛ اما با مشاوره در کنگره متوجه شدم که اعتیاد ترک ندارد؛ بلکه باید آن را درمان کرد.
در آن هنگام تصمیم گرفتم سفر خود را آغاز کنم. کنگره با متد DST، دارویOT و آموزش جهان‌بینی اعتیاد مرا درمان کرد و به من سلامتی، امنیت و اعتبار بخشید بدون آنکه من هزینه‌ای پرداخت کنم.
در اوایل ورودم به کنگره، جشن گلریزان بود. می‌دیدم که اعضا کنگره با عشق از مال خود می‌بخشیدند و آقای مهندس با تمام بخششی که خودشان و خانواده‌شان داشتند، باز می‌گفتند: من هیچ کمکی به کنگره نکرده‌ام و یک
سفراولی باید، ابتدا اعتیاد خود را درمان کند سپس پایه‌های مالی خود را مستحکم کند و بعد اگر خواست به کنگره کمک کند.
به‌مرور زمان، با دریافت آموزش‌ها در مورد بخشش، نسبت به ورود لژیون سردار مشتاق شدم و با ورود به سفر دوم توانستم سرداری خود و همسفرم را پرداخت کنم.
«کسانی که اموال خود را در راه خدا، انفاق کنند سپس در پی آن‌چه انفاق کرده‌اند، منت و آزاری روا نمی‌دارند، پاداش آنان بر ایشان نزد پروردگارشان محفوظ است و بیمی بر آنان نیست و اندوهگین نمی‌شوند. سوره بقره آیه ۲۶۱»
نویسنده: مسافر مجتبی(لژیون پنجم)
ارسال:سایت نمایندگی ملاصدرا
- تعداد بازدید از این مطلب :
613