دستیابی به نقطه تحمل بالا با اتکا به مثلث دانایی

وادی نهم:«وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه بالا و بالاتر برسد نقطه تحمل پیدا می‌شود.» همان‌طور که جناب مهندس می‌فرمایند: کلیه هتک حرمت‌ها، جدایی‌ها، ناکامی‌ها و... بر اثر پایین آمدن نقطه تحمل انسان است. وادی نهم برای ما بیان می‌کند که کلیه اعمال ضدارزشی براثر پایین بودن نقطه تحمل است که اگر من منصوره بخواهم قضاوت نکنم، قیاس نکنم، غیبت نکنم و... تنها راه انجام این کارها با بالا بردن نقطه تحمل با توجه به تکرار و تمرین به دست می‌آید، با توجه به اینکه یک‌شبه نمی‌توان این کارها را انجام نداد، به‌طور مثال از فردا تصمیم می‌گیرم که غیبت نکنم نه! این‌طور نیست ما برای از بین بردن ضد‌ارزش‌ها نیاز به زمان‌ داریم و با گذشت زمان و دوری از ضد‌ارزش‌ها نقطه تحمل خود را بالا می‌بریم.

به نظر من بهترین پاداشی که ما بعد از بالا بردن نقطه تحمل خود دریافت می‌کنیم صبر است؛ زیرا یاد گرفته‌ایم که به همه‌چیز زمان بدهیم و هر چیز را زود نخواهیم و نتیجه این می‌شود که ما صبوری را فرامی‌گیریم. جناب استاد امین دژاکام می‌فرمایند: «هر انسانی که وادی اول (وادی تفکر) وادی نهم و نقطه تحمل را فرا بگیرد و آن را اجرایی کند نیمی از راه را جلو رفته است.» دقیقاً هم همین‌طور است. ما در وادی اول تفکر کردن را یاد می‌گیریم و در وادی نهم نقطه تحمل خود را در مقابل کارهایی که نباید انجام دهیم بالا می‌بریم که این عمل ما را به صلح و آرامش نزدیک می‌کند. اگر ما در هر سیستمی که قرار داریم بتوانیم نقطه تحمل خود را در جهت مثبت بالا ببریم آن سیستم آرامش بیش‌تری را تجربه خواهد کرد، برای دستیابی به نقطه تحمل بالاتر در هر امری باید با اتکا به تفکر و تجربه و آموزش یا همان مثلث دانایی پیش برویم تا به نتیجه مطلوب برسیم.

رمز اینکه ما بتوانیم نقطه تحمل خود را بالا ببریم ابتدا کم‌ توقعی از دیگران و تکیه کردن به توانایی‌های خودمان است و مرحله بعدی قانون پذیرش است، اینکه هر اتفاقی که در زندگی برای ما می‌افتد برای ما درسی دارد، کافی است دید خود را عوض کرده و درس خود را از آن موضوع بگیریم این مهم با بالا رفتن نقطه تحمل ما اتفاق می‌افتد و در ادامه شکرگزار بودن از تمام داده‌هایی که برای ما نعمت است و نداده‌هایی که برای ما حکمت است و گرفته‌هایی که برای ما تجربه و آموزش است.
در اول وادی به ما می‌گوید که خداوند انسان را آفریده و بر سر یک دو راهی قرار داده و اختیار کامل به او داده شده است. نکته‌ای که برای من خیلی جالب است اینکه در این وادی می‌گوید: انسان از بدو تولد خوب مطلق نیست و همه رذائل و فضائل در وجود او هست و این برای همه یکسان است و ما نمی‌توانیم بگوییم که سرشت این شخص خوب یا بد است و اینجاست که اختیار معنای واقعی خودش را پيدا می‌کند، یعنی خوبی و بدی و اضداد همه باید در کنار هم باشند که اختیار معنی پیدا کند.
وقتی که بر سر دو راهی قرار گرفتم و این مسائل را یاد گرفتم و بعد از آموزش جهان‌بینی تازه می‌توانم نقطه تحمل خودم را بالا ببرم و این در مورد همه کارها صادق است و ما برای بالا بردن نقطه تحمل در هر کاری باید دو شرط را رعایت کنیم، اول اینکه ما به طور منظم کار مورد نظر را تکرار کنیم و دوم پارامتر زمان را هم در نظر بگیریم و بدانیم که انجام هر کاری باید یک مدت زمانی را سپری کند.

نکته دیگری که من می‌خواستم در مورد نقطه تحمل صحبت کنم این است که ما باید نقطه تحمل خودمان و همین‌طور نقطه تحمل در طرف مقابل و مخاطب خود را هم بدانیم، خیلی وقت‌ها ما از این موضوع آگاه هستیم و می‌دانیم که طرف مقابل ما چه‌قدر ظرفیت دارد و با چه چیزی سازگار است؛ اما باز هم اشتباه می‌کنیم. آقای مهندس حسین دژاکام می‌‌فرمایند: هر کسی که همه چیز را می‌داند؛ اما باز هم اشتباه می‌کند. مثلا ما می‌دانیم که ظرفيت همسر ما چه‌قدر است، اما باز یک کاری می‌کنیم که همسر ما از نقطه تحمل خودش خارج شود. ما خیلی با این موضوع مشکل داریم و باید خیلی بیش‌تر آن را مورد بررسی قرار بدهیم و این مشکل را حل کنیم.

نویسنده: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر شبنم (لژیون اول) سردار
رابط‌خبری:  راهنما همسفر ملیحه (سردار) 
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه، راهنمای تازه‌واردین( سردار) 
همسفران نمایندگی الیگودرز