اگر به درک موضوعات برسیم سفر اول دیگر سخت نیست

جلسه هماهنگی و آموزشی لژیون‌های سردار استان تهران با استادی دیده‌بان محترم لژیون سردار مسافر علیرضا زرکش با دستور جلسه «زوش dst و تجزبه من از سایز زوش‌ها» سه‌شنبه  1 آبان‌ماه 1403 ساعت 5:30 بعدظهر در ساختمان حسام‌زاده شروع به کار کرد.

سخنان استاد:

گل‌ریزان نزدیک است، امیدوارم هرکسی برای بازی در زمین لژیون سردار برنامه‌ریزی کرده باشد، زمین سردار بسیار حاصلخیز است و امید دارم سفر دومی‌ها خودشان را از این موقعیت محروم نکنند. دلیل وجود لژیون سردار بحث جمع‌آوری پول نیست، باید اول دلیل آن را متوجه شوند، سپس انجام دهند تا درنهایت درک کنند. نیروی عظیمی به نام قوه‌ی ادراک در انسان‌ها وجود دارد، ما باید به درک موضوعات برسیم. وقتی به درک سفر اول رسیدیم رها شدیم و به همین خاطر بازنمی‌گردیم، پله‌ی درک بالاتر از فهم است؛ ولی باید از فهم گذشت تا به درک رسید.

خدمت‌کردن هم داستان درک‌کردن است، راهنماها جایگاه خودشان را درک کرده‌اند، افرادی که عضو لژیون سردار هستند نیز به درک موضوعات رسیده‌اند. زمانی که ما می‌توانیم بهترین تصمیم را بگیریم، در همان نقطه می‌توانیم بدترین تصمیم را بگیریم و آموزش‌ها در کنگره بیشترین تأثیر را روی انتخاب‌های ما در زندگی دارند. اگر به درک موضوعات برسیم سفر اول دیگر سخت نیست، اگر سی‌دی‌ها را بنویسیم تأثیر نوشتن آن‌ها را بر حال خود متوجه می‌شویم. دو نفر ممکن است کارهای یکسانی انجام دهند و به‌اندازه یکسان خدمت کنند؛ اما نتایج در انتها متفاوت است. اگر موضوع کنگره را متوجه نشویم و آن را درک نکنیم متوقع خواهیم شد، پایدار بودن در هستی درک انجام عمل را می‌طلبد.

هرچقدر انسانی به خداوند نزدیک‌تر باشد از فقر او کاسته خواهد شد، افرادی می‌توانند از فقر خارج شوند که صفات خداوند ازجمله محبت، عشق و بخشش را داشته باشند. داستان بخشش مهم‌ترین موضوع در کنگره است، اگر قرار است متفاوت و با درک و فهم کامل زندگی کنیم و در هر جایگاهی هر عملی انجام می‌دهیم باید با درک کامل انجام شود. انسان‌ها می‌توانند درست صحبت کنند؛ ولی درست رفتار نمی‌کنند، خیلی از کلمات قابل‌اجرا نیستند و ما مجری آن‌ها نیستیم. بایستی بهای کلمات را پرداخت و به صفات خداوند نزدیک شد، بایستی بخشش و عشق را تجربه کرد در غیر این صورت جز صوت ضبط‌شده هیچ نیست.

می‌گویند تخم و دانه باارزش بکار؛ یعنی عشق را تجربه کن، ثمره زندگی یک انسان بخشش است که ما این موضوع را در هرجایی از کنگره درک می‌کنیم. خودمان باید درون خود را ببینیم و درک کنیم؛ زیرا سفر دوم سفر ناشناخته‌هاست و بایستی لایه‌های زیرین خود را درک کنیم، بدون بخشش این عمل امکان‌پذیر نیست. اگر قدرت بخشش داشته باشیم قدرت انجام عمل را نیز داریم.

خداوند در وجود تک‌تک موجودات بخشش را به میزان خودشان قرار داده است، متجلی شدن و دیدن نشانه‌های خودش را در انسان‌دوست دارد. نشانه‌های خداوند افرادی هستند که آیات خداوند یعنی عشق، محبت و بخشش را با خود دارند و معرفت، عمل سالم و عدالت با هم دارند، برای همه انسان‌ها قابل‌احترام هستند و افراد زیادی دوستشان دارند. هستی به انسان‌هایی که این صفات را دارند اجازه‌ی عبور از درون خودشان را می‌دهند. هرچقدر ما انسان‌ها توان‌بخشش بیشتری داشته باشیم گستره‌ی اختیار ما چندین برابر خواهد شد و اختیاردار بیشتری از جهان هستی خواهیم بود.

در کنگره افراد خاصیت پیدا می‌کنند و قوی‌ترین خاصیت بخشش است. زمانی که در کنگره نیستیم کنگره با ما همراه است، اگر صفات هستی را در خود داشته باشیم و قسمتی از هستی باشیم به‌اجبار، هستی ما را با خودش می‌برد و پذیرای ما است.

بایستی رسم بخشش را بیاموزیم تا متوجه شویم فقر به چه معناست، خداوند بی‌نیاز است و انسان‌ها در بی‌نیازی می‌توانند به خداوند نزدیک شوند؛ اما خواسته‌ی انسان، او را از خداوند دور می‌کند و بی‌نیاز شدن راهی جز بخشش ندارد. هر انسانی بتواند این قدرت را در درون خودش به وجود آورد قادر است نادیده‌ها را ببیند، درون خودش را درک کند و حس‌ها را بشناسد. بیرون آیینه‌ی درون ماست، اگر سفر درون انجام دهیم تأثیرش را در بیرون می‌بینیم، خوشا به حال کسانی که جبران خسارت می‌کنند. کلید حرکت ما بخشش، محبت و عشق است.