افکار ، اعمال و انیشه ما ؛ مشخص کننده جایگاه ما

چهارمین جلسه از دور ششم سری کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰ به نمایندگی شعبه سنقر با استادی آقای زرکش دیده‌بان محترم لژیون‌های سردار ، نگهبانی مسافر هوشنگ و دبیری مسافر مهدی با دستور جلسه « عدالت؛ آیا همه افراد در کنگره باهم برابرند؟ » در روز پنجشنبه مورخ ۱۸ مرداد ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۶ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد: سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر. وقتی حرف از برابری می‌شود همه به دنبال عدالت می‌گردند. عدالت یعنی برابر کردن ؛ اما برابری با عملی که انجام می‌دهیم ، یعنی عدالت جایگاه‌ها را مشخص می‌کند. همیشه نسبت به اندیشه و افکار و اعمالمان جایگاه ما مشخص می‌شود. تعادل این ترازو فقط در دست من است. یک مفهوم به نام خویش داریم و یک مفهوم به نام تن که ترکیب آن‌ها خویشتن را تشکیل می‌دهد و خویشتن یعنی خودِ من ؛ همان منی که آن را ساخته ام. اگر سختی و گرفتاری هست ، اگر بی‌مهری است اگر بپذیریم و خودمان را تغییر دهیم. عدالت کفه ترازو را میزان می‌کند تا به تعادل برسیم تا به یک درجه بالاتر برسیم.

اگر شخصی را در کنار خودمان پایین‌تر از خودمان دیدیم و آن شخص می‌خواست ما را به تاریکی بکشاند باید بفهمیم که عمل سالم نداریم و یک جای کار می‌لنگد. برای عدالت باید زحمت بکشیم یعنی عدالت را باید خودمان به ارمغان بیاوریم و وقتی معنی آن را بفهمیم به آن اجازه می‌دهیم که برقرار شود. انسان یک ویژگی خاص دارد که اگر به آن نقطه برسد خلق تبدیل به مخلوق می‌شود و آن‌هم چیزی نیست جز خدمت کردن. برای اینکه خدمت کنی باید کمک کنی ، همدردی کنی. مثلاً شخصی که این مکان را در اختیار کنگره قرار داده در سفر اول به درد خودش رسیده ولی در سفر دوم به دیگران کمک می‌کند و شادی‌اش را در شادی دیگران می‌بیند. اگر می‌بینید گنج به درد کسی نمی‌خورد چون به درد صاحبش نخورده پس اگر چیزی به درد من نخورد به درد دیگرآن‌هم نمی‌خورد. از اینکه به صحبت های من گوش دادید از همه شما سپاسگزارم.

تدوین و بارگزاری: مسافر رضا