تمام هستی براساس مسئولیت‌پذیری خلق شده است

گزارش لژیون سوم به راهنمایی همسفر الهه و تعدادی از همسفرهای این لژیون مشارکت خودشان را راجع به "وادی چهارم و تاثیر آن روی من" به اشتراک گذاشتند.

مشارکت راهنما همسفر الهه:
وادی چهارم درباره مسئولیت‌پدیری است که انسان را آگاه می‌کند. این‌که هر انسانی باید مسؤلیت‌پذیر باشد تا بتواند در جایگاه‌های مختلف ایفای نقش کند و حس‌های متنوعی را تجربه نماید و تمام هستی به گونه‌ای آفریده شده است که هر موجودی مسئولیتی دارد و باید از این مسیرهای متعدد عبور کند تا به تکامل برسد؛ اگر هر انسانی حال خوب یا حال بدی دارد خودش مسئول است؛ چون باید آموخت در تعادل حرکت کرد و این امر انجام نمی‌گیرد، مگر این‌که در صراط مستقیم حرکت کنم و از مسیر ارزش‌ها عبور کنم؛ وقتی در این مسیر قرار گرفتم حس‌های من تزکیه و پالایش خواهد شد و به آرامش خواهم رسید و از مسئولیتی که دارم قطعاً لذت خواهم برد. انسان در هر جایگاهی که مسئولیت می‌پذیرد، به نفس خویش آگاه می‌شود و شناخت بهتری از خودش پیدا می‌کند؛ چون انسان خودش در خودش گم شده است.

برای پیدا شدن در مورد خود، باید تفکر کرد و با حرکت درست آرام‌آرام به آگاهی خواهد رسید و به طرف مبدا سیم حرکت کند و اگر برخلاف مبدا حرکت کند، اتصال قطع خواهد شد؛ چون که خداوند هم در برابر انسان مسئولیت خودش را قبول کرده است و انسان هم باید مسئولیت خودش را بپذیرد و یادش باشد که بر پیمان خودش استوار بماند؛ وقتی که انسان تکلیف خودش را درست انجام بدهد، نیروی مافوق و نیروهای الهی به او کمک خواهند کرد؛ اگر من رهجو هستم مسئولیت دارم در برابر راهنما و اگر راهنما هستم مسئولیت دارم در برابر رهجو و فردی که مسئول است در برابر سوال‌کننده باید پاسخگو باشد. مسئولیت باعث می‌شود فرد به فرماندهی برسد و شو شود را به اجراء در آورد.

انسان در سه مرحله از نفس قرار می‌گیرد که هر کدام بار آموزشی بسیاری دارد و درس‌های زیادی را به انسان می‌آموزد که از مثلث‌های زیادی باید عبور کرد تا وارد مرحله نفس مطمئنه شد که  این جایگاه از جایگاه فرشته هم می‌تواند بالا‌تر باشد و انسان به  بهشت خاص خداوند دعوت می‌شود. تا زمانی من روی کره زمین هستم در حال زیستن می‌باشم و خودم را به نقطه‌ای برسانم که به تکامل یا فرمان عقل برسم تا بتوانم در صلح و آرامش قرار بگیرم و نار وجودی خویش را تبدیل به نور کنم؛ زیرا که خداوند نور آسمان‌ها و زمین است و در وجود من انسان خداوند صفات خودش را گذاشته است تا توانمند و به قدرت‌های پنهانی درونم آگاه شوم تا بتوانم عشق را به معنی واقعی احساس کنم.

مشارکت‌ همسفر فاطمه:
در وادی اول، دوم و سوم بود که برایمان مشخص گردید که بیشترین بار مسئولیت حیات ما برعهده خودمان است. حالا یک مو‌قعی گریز می‌زنیم و از روی تنبلی و کاهلی در گو شه‌ای می‌نشینیم و از زیر بار مسئولیت خودمان شانه خالی می‌کنیم و مسئولیت را به خداوند وا‌گذار می‌کنیم و از خدا می‌خواهیم که مشکلات ما را حل کند. ما فکر می‌کنیم که خداوند برای این وجود دارد که براثر بی توجهی و یا کاهلی ما که مرتکب بدهی یا جرم و جنایت شده‌ایم، خدا وظیفه دارد مشکل ما را حل کند.

در صورتی که خداوند پس از خلق انسان به او اختیار کامل داد و گفت؛ دو راه داری هر راهی که می‌خوا‌هی انتخاب کن. یک‌ راه پندار، رفتار و کردار راستین سالم و صلح‌آمیز و تقوا و راه دوم راه فسق و‌ فجور و دروغ، کژ‌ی، زشتی و پلیدی. خداوند در کتاب آسمانی اعلام نموده که مسئولیت هر اعمالی که انسان انجام می‌دهد برعهده خودش است. دعا و راز و نیاز ما زمانی مطلوب است که در صراط مستقیم حر کت کنیم و از فرامین خدا پیروی کنیم و از تلاش و کوشش فروگذار نکنیم. ما اول باید خودمان را بشناسیم و بعد پی به قدرت و نظام عظیم بزرگ خداوند ببریم.

هسته انسان بر دو بخش صور آشکار و صور پنهان بنا شده است. هسته جسم آشکار قابل رویت است مثل مغز، کلیه، سر،  دست، پا و پنج حس ظاهری و کوچک‌ترین جز جسم، سلول نام دارد که خودش به تنهایی مانند یک شهر عظمت دارد. هسته خارجی یا صور پنهان دارای اجزای گوناگونی است مثل نفس، حس‌های خارج از جسم، عقل، روح، آرشیو  و جسم‌های مجازی. نفس نه جسم است نه روح. ما سه مرحله نفس دار یم. اماره که امر‌کننده است و نفس لوامه که سرزنش‌کننده و نفس مطمئنه که قابل اطمینان می‌باشد؛ وقتی به نفس مطمئنه برسیم هیچ کار غیرمعقول و غیرمنطقی چه در خواب و چه در بیداری انجام نمی‌دهیم. نفس مطمئنه از ارزش و اهمیت فوق‌العاده بالایی برخوردار می‌باشد و جایگاه آن از جایگاه فرشته هم می‌تواند بالاتر باشد و قدرت مطلق از رگ گردن هم به ما نزدیکتر است.

مشارکت همسفر اعظم:
در مسائل حیاتی؛ به خداوند مسئولیت دادن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. آقای مهندس می‌فرمایند: برای رهایی باید به خود متکی باشیم و مسئولیت گرفتار شدن در دام طوفان اعتیاد و مشکلات را خود باید بپذیریم و با کمال شهامت بدانیم که خود کرده‌ایم و این مسئولیت را بر گردن هیچ احدی نیندازیم؛ اگر و مگر را کنار بگذاریم ما باید بدانیم و منتظر هیچ معجزه‌ای از بیرون نباشیم؛ چون برای درمان اعتیاد، هیچ معجزه‌ای رخ نخواهد داد، مگر آن‌‌‌که خود ما باعث شویم تا معجزه‌ای به سراغ ما بیاید و خواهد آمد. به عبارتی مسئولیت درمان اعتیاد خود را به عهده خداوند واگذار نکنیم. در صورتی خداوند به ما کمک خواهد کرد که خود حرکت را آغاز نمائیم و در کنگره به ما آموزش می‌دهند که مسئولیت کارها و عواقب تصمیم‌های ما برعهده خودمان است و هیچ شخصی حتی خداوند، هم مسئول کارهای ما نیست.

خداوند به تنها موجودی که اختیار کامل داد، خود انسان است و با آن اختیاری که داریم برای زندگی خودمان تصمیم می‌گیریم و مسئول آن هم خودمان هستیم؛ ولی ما انسان‌ها در تمام سطوح زندگی یاد گرفته‌ایم که کارهایمان را توجیه بکنیم و بار مسئولیت کار خودمان را بر دوش دیگران بیندازیم و‌ از آن‌جایی که دستمان از همه جا کوتاه می‌شود سریع بار مسئولیت‌مان را بر دوش خداوند می‌اندازیم و می‌نشینیم تا خداوند مسئله را برای ما حل بکند و اگر هم به ما بگویند که چرا نشسته‌ای در جواب می‌گوئیم صبر می‌کنیم؛ اما این کار صبر، نیست؛ بلکه تنبلی و کاهلی است. اول ما باید بدانیم که انسان دارای دو بخش است یکی صور آشکار و دیگری صور پنهان، صور آشکار آن چیزی است که قابل رویت است مانند دست، پا  قلب، چشم، سر و ... صور پنهان آن چیزی است که قابل رویت نیست مانند روح و نفس. در این کتاب یاد گرفتیم که مسئولیت کارهایمان بر دوش دیگران نیندازیم و آن‌ها را خود قبول بکنیم. خداوند اختیار کامل به انسان داده است تا بتواند خیر و شر را از هم تشخیص بدهد.

مشارکت‌ همسفر نرگس:
به خداوند مسئولیت دادن؛ یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. ما در قبال کاری که انجام می‌دهیم مسئول هستیم و باید خودمان پاسخگوی اعمال خودمان باشیم. بار مسئولیت زندگی‌ خود را خودمان برعهده بگیریم. مسافر در قبال همسفر و همسفر در قبال مسافر مسئول است. همه مسئولیت‌ها در جهان هستی دو طرفه هستند و مسئول بدبختی، خوشبختی، بدحالی، خوش‌حالی  خودمان‌ هستیم. دست‌های آسمانی فقط القاء افکار را انجام می‌دهند؛ اگر ما تلاش و کوشش داشته باشیم و حرکت بکنیم نیروهای مافوق هم کمک‌کننده ما هستند و وظیفه هر کاری برعهده خودمان است.

مطرح شد که راز و نیاز چه موقعی پاسخ می‌دهد؟ موقعی که ما در صراط مستقیم قدم بگذاریم و در مسیر ارزش‌ها حرکت بکنیم و فرامین خداوند را انجام بدهیم. کسی که قدرت مطلق را نشناسد انتظارهای بی‌جهت از او دارد و دچار بدخوابی، افسردگی، ناراحتی و ... می‌شود. باید بدانیم تمام این سختی‌های پیش راه برای تزکیه و پالایش خودمان است. در این سی‌دی داستان مالک اشتر و محمدرضا قاجار گفته شده است. ما باید این داستان را برای خودمان بازگو بکنیم و فکر بکنیم که کدام یک از این دو شخصیت داستان باعث حال خوش خود آرامش ماندگاری خود می‌شوند، باید تعقل بکنیم که ما جزء کدام یک از این دو شخصیت‌ها هستیم. باید بخشنده باشیم و کینه، پلیدی و دروغ و جهل را از خود دور بکنیم تا بتوانیم به آرامش برسیم.

باید قدرت مطلق را بشناسیم و قدر داشته‌هایمان را بدانیم و هیچ چیز در دنیا نیست که مسئولیت‌هایش یک طرفه باشد. مثلا پدر نسبت به همسر و فرزندان مسئولیت دارد و فرزندان و همسر هم نسبت به پدر مسئولیت دارند و همیشه این مسئولیت‌ها دو طرفه هستند؛ حتی خداوند هم در قبال ما انسان‌ها دارای مسئولیت است. همان‌گونه که ما در قبال خداوند مسئول هستیم، هر مصیبتی که به ما وارد می‌شود خودمان با دست‌های خودمان فراهم کرده‌ایم؛ اگر گناه بکنیم یا کار شرعی انجام بدهیم خودمان پاسخگو هستیم، یا ذره‌ای کار خوب انجام بدهیم خودمان پاسخگو هستیم. ممکن است که یک گذرگاه دیگر نیز وجود داشته باشد که ما از زیر بار مسئولیت خودمان شانه خالی کنیم و آن گذرگاه این خواهد بود که تمام اشتباهات و مصیبت‌های خود را به گردن خداوند بیندازیم و صورت حق به جانب هم به خودمان می‌گیریم و می‌گوئیم که ما خیلی خداوند را قبول داریم و یا ما خیلی انسان با‌خدایی هستیم. آنگاه  می‌خواهیم منت بر سر خدا بگذاریم و  بعضی مواقع فکر می‌کنیم که خداوند برای این وجود دارد که ما در اثر بی‌توجهی، تنبلی یا کاهلی در گوشه‌ای بنشینیم و از خداوند بخواهیم که مشکلات ما را حل بکند، یا قرض بالا آورده‌ایم می‌خواهیم  خداوند درب گنجینه خودش را باز بکند و یا پولی را از کسی بگیرد و به ما بدهد و ما خداوند را با غول‌چراغ جادو اشتباهی می‌گیریم.

یک‌سری هم هستند که به خداوند اعتقاد ندارند و به شانس معتقد هستند؛ اگر ما تکلیف یا وظیفه خودمان را به خوبی انجام بدهیم، آنگاه باید از قدرت مطلق و نیروهای مافوق انتظار داشته باشیم که کار ما را هدایت بکند و منتظر شانس باشیم؛ وقتی ما انسان‌ها قدرت مطلق را خوب بشناسیم، آنگاه در صلح و آرامش به سر می‌بریم و استرس نداریم و شب راحت می‌خوابیم و هر چه افکار ما انسان‌ها منفی‌تر باشد، جسم‌‌‌مان بیمارتر و خراب‌تر می‌شود؛ پس ما باید در این وادی یاد بگیریم که مرز بین این مسئولیت‌ها را مشخص بکنیم.

تهیه و تایپ: همسفر خدیجه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
ارسال: مرزبان خبری همسفر زلیخا
همسفران نمایندگی پرند