تکامل، مهم ترین هدف انسان در زندگی

جلسه‌ی دهم از دوره‌ی بیست و ششم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه آقایان مسافر نمایندگی رودهن با استادی مرزبان محترم مسافر قاسم، نگهبانی مسافر محمود و دبیری مسافر نصرالله با دستور جلسه‌ی «وادی دوم و تأثیر آن روی من» در روز چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403 ساعت 17 آغاز به کار کرد.



خلاصه سخنان استاد:
پیام وادی دوم این است که هیچ مخلوقی جهت بیهودگی پا به هستی نگذاشته و ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. وقتی که آقای مهندس دستور جلسه ای را برای جلسات انتخاب می کنند مطمئن باشید دلیل و فلسفه ی مشخصی در درون آن نهفته شده، موضوعی که بسیار جالب و حائذ اهمیت است این است که حتی خود ایشان هم گفته اند هر بار که این وادی ها را می خوانم و مرور می کنم دریچه های جدیدی از علم و دانش برایم گشوده می شود.
ما ابتدا یاد می گیریم که درست فکر کنیم، وقتی این موضوع را به خوبی آموختیم باید این را بدانیم که وجودمان در این هستی بی دلیل نیست و برای تکامل و تجربیات جدید پا به حیات فعلی گذاشتیم، دقیقا مثل یک نوزاد که در ابتدا سعی می کند تا چهار دست و پا حرکت کند و اجسام اطرافش را لمس کند، کم کم تمام تلاشش را میکند تا به کمک والدینش بر روی پای خود بایستد و حرکت کند. ما هم به همین گونه هستیم، نه تنها باید تمام تلاشمان را بکنیم تا به رهایی برسیم بلکه باید از لحاظ جهان بینی نیز به جایگاه های والایی دست یابیم و عشق و محبت را در خود افزایش دهیم. تمام مخلوقات خداوند در تلاش هستند تا خود را به تکامل برسانند، حتی یک گیاه کوچک هم در تلاش است تا برای جهان هستی مفید واقع شود، به عنوان مثال ریشه گیاهان با منسجم کردن خاک سبب جلو گیری از وقوع سیلاب می شوند، پس به می توان به این نتیجه رسید که تمام مخلوقات خداوند دارای وظیفه ای در جهان هستی می باشند.



حتی اهمیت این موضوع آنقدر بالاست که وقتی حضرت موسی (ع)  به بالای کوهی رسید و کرمی را دید که در حال حرکت است، از خداوند پرسید که چرا این کرم را خلق کردی و فایده ی این موجود چیست؟ خداوند هم در پاسخ فرمودند که دقیقا همین سوال را این کرم قبل از تو از من پرسیده بود!
انسان از توانایی بسیار بالایی برخوردار است و هر کاری را که با تمام وجود بخواهد می تواند انجام دهد، ما نباید بهانه جویی کنیم که خدا چرا من را خلق کرده و یا بگوییم من که به هیچ دردی نمیخورم، این حرف ها تنها ما را محدود می کند و باعث می شود که ما از هدفمان باز بمانیم. اگر ما از ضد ارزش ها روی برگردانیم و به سمت ارزش ها حرکت کنیم مطمئن باشید که درب های آگاهی برایمان باز می شود و آرام آرام به اهدافمان در زندگی پی خواهیم برد.

عکاس: مسافر اسد
تنظیم و ارسال: مسافر امیر