پایان شب سیه، سفید است

جلسه اول از دوره هشتم کارگاه‌های آموزش خصوصی همسفران نمایندگی ملایر با دستور‌ جلسه «وادی دوم (هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) و تأثیر آن روی من)» با استادی راهنما همسفر فاطمه، نگهبانی راهنما همسفر سمیرا و دبیری راهنمای تازه‌واردین همسفر زهرا روز یک‌شنبه ۲ اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

ما در کنگره‌۶۰ چهارده وادی داریم که راه و روش زندگی را به ما می‌آموزند؛ این وادی‌ها زنجیروار هستند. ما در وادی‌اول تفکر کردن را یاد‌گرفتیم حتی برای کارهای منفی و اگر تفکر ما مثبت باشد ساختار‌های مثبت و مفید تولید می‌شود. گاهی‌اوقات وقتی با خودمان تنها می‌شویم و گذشته خودمان را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که چقدر در گذشته زندگی ما دچار مشکلات بوده است و چه کم و کاستی‌هایی در زندگی ما هست؛ چه سال‌ها و چه موقعیت‌های زیادی را از دست دادیم و چه کارهایی که می‌توانستیم انجام بدهیم ولی انجام ندادیم و چه کارهایی که نباید انجام می‌دادیم ولی انجام دادیم.

با خود فکر می‌کنیم و زندگی دیگران را با خودمان قیاس می‌کنیم و می‌بینیم موقعیت‌هایی که آن‌ها داشتند را ما نیز می‌توانستیم داشته باشیم و همه این فکرها کم‌کم ما را وارد مسیر می‌کند که اول باعث ناراحتی و پشیمانی ما می‌شود ولی وقتی جلوتر می‌رویم باعث ناامیدی ما می‌شود و این ناامیدی آن‌قدر قوی است که می‌تواند جلوی حرکت ما را بگیرد. شاید مدام با خود بگوییم: من دیگر پیر شده‌ام، جوانی‌ام از دست رفت، سلامتی و اموالم را از دست داده‌ام و همه این افکار باعث می‌شود نتوانیم قدمی برداریم و اگر هم قدم برداریم مؤثر و مفید نخواهد بود. در قرآن‌کریم ناامیدی را برابر کفر دانسته است و انسان ناامید مانند انسان کافر است.

در وادی‌دوم آقای‌مهندس مطرح می‌کند: «(هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد و هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم)»؛ یعنی هیچ موجودی بیهوده و بدون تفکر خلق و آفریده نشده است؛ وقتی یک بوته بیابانی، یک کرم و لاشخور بیهوده خلق نشده است ما انسان‌ها که اشرف‌مخلوقات هستیم نیز بیهوده خلق نشد‌ه‌ایم.

زمانی‌که ما سختی‌ها و مشکلات زندگی را به درستی تفسیر نکنیم یا تفسیر نادرستی از آن‌ها داشته باشیم دچار ناامیدی و یأس خواهیم شد اما اگر بدانیم پشت هر سختی و رنجی که می‌کشیم حکمت و رسالتی است قطعاً آن را می‌پذیریم، باید بدانیم این رنج و سختی رسالتشان این است که ما را به رشد و تعالی انسانی برسانند.

همه ما تاریکی‌ها را تجربه می‌کنیم برای پی بردن به عظمت روشنایی‌ها؛ خود من زمانی که از همه‌جا ناامید بودم خداوند کنگره را در مسیر زندگی من قرار داد و زمانی هم که وارد کنگره شدم و سفر خودم را شروع کردم بارها و بارها نیروهای منفی به سراغ من می‌آمدند و می‌خواستند دوباره من را ناامید کنند و مانع حرکت من بشوند ولی من خوش‌بختانه توانستم بر آن‌ها غلبه کنم و به حرکت خودم ادامه دهم. راهنمایم به من می‌گفت: «زمانی‌که به کنگره می‌آیی با امید بیا!» امروز من به شما همین را می‌گویم که با امید و ایمان به کنگره بیایید با امید و ایمان روی این صندلی‌ها بنشینید و بدانید قطعاً زمانی که اذنش فرا برسد ما به تک‌تک خواسته‌هایمان خواهیم رسید.

یک زمانی مسافر و همسفر به کنگره می‌آیند و مسافر خیلی خوب سفر می‌کند پس خانواده امیدوار و احیا می‌شوند؛ اما یک زمان مسافر خوب سفر نمی‌کند و می‌بینیم که مسافر و همسفر ناامید می‌شوند و بعد از مدتی از کنگره می‌روند؛ اما به نظر من اگر همسفری به جای نق زدن و گله و شکایت کردن و بدون این‌که ما همسفر‌ها ناامید شویم و مثل آدم‌های شکست خورده بگوییم تقدیر ما این‌گونه بود و خدا برایمان نخواست بیاییم و بر این ناامیدی غلبه کنیم، تلاش و کوشش‌مان را بیشتر کنیم و در مسیر کنگره حرکت کنیم حتماً نتیجه رنج و سختی و تلاشی را که کرده‌ایم خواهیم دید. بدانیم که در جهان هستی تنها و بدون پشتیبان نیستیم و خداوند همیشه پشتیبان ما است و اگر در مسیر ارزش‌ها حرکت کنیم خداوند حتماً به ما کمک خواهد کرد. 

مشکلات را لعنت خداوند ندانیم و بدانیم پایان شب سیاه سفید است و نوبت باران برای همه محفوظ است.

در ادامه جلسه نگهبان دوره هشتم؛ راهنما همسفر سمیرا از نگهبان دوره قبل، راهنما همسفر فاطمه به رسم کنگره با اهدای پاکت تقدیر و تشکر به‌عمل آورد.

مرزبانان کشیک: همسفر‌ الهام و مسافر سعید
عکس: مرزبان خبری، همسفر فرشته
تایپ: همسفر مبینا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی ملایر