مشارکت مکتوب_ خود کرده را تدبیر هست

سلام دوستان لیلا هستم همسفر
وادی‌ها ستون و پایه‌های آموزش جهانبینی هستند و اگر رهجو سه وادی اول را درست بیاموزد و عمل کند به درمان کامل خواهد رسید.
در وادی اول یادگرفتم که برای ساختن یک زندگی سالم باید تفکرکرد و درست فکرکردن را قبل از انجام هر کاری سرلوحه‌ قرار دهم. در وادی دوم آموختم ما به هیچ نیستیم حتی اگر خودمان ارزشی برای خودمان قائل نباشیم و هیچ موجودی بیهوده، قدم به حیات نگذاشته است.
در وادی سوم می‌گوید: باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتنِ خویش فکر نمی‌کند. این تأکید کلمه‌ باید به معنای قطعی شدن این قانون است و این قانون در تمام سطوح زندگی ما پابرجاست در این قانون خیال مصرف‌کننده مواد ‌مخدر را راحت می‌کند که هیچ‌کس به اندازه‌ خود تو به فکر تو و دلسوز تو نیست. آن‌کس که باید به تو کمک کند تو هستی نه دیگران، خودت باید فکر کنی، تصمیم بگیری، حرکت کنی تا به مقصد برسی‌، درغیراین‌صورت هرگز به مقصد نخواهی رسید.
در تمام سطوح زندگی در حل مشکلات، خودمان بالاترین نقش را بر عهده داریم و بایستی با تفکر، اندیشه‌ درست، سعی و تلاش برای پیدا‌کردن کلید مسائل غیر قابل حل، کوشش نماییم تا کلید را بیابیم. برای خروج از مشکلات و حرکت به طرف آرامش و آسایش بایستی نیروهای تخریبی و باز‌دارنده را کاملاً بشناسیم و بدانیم که با دشمن خیلی نیرومندی که غیرقابل رؤیت است، مواجهه‌ایم.
نکته‌ مهم این هست که با آن‌ها هم‌مسیر نشویم و در زندگی به‌گونه‌ای رفتار کنیم که مادیات در خدمت ما باشند و نه ما در خدمت مادیات. حالا بهتر است که یک نفس عمیق بکشیم، خوب فکر کنیم و از هیچ‌کس هیچ انتظاری نداشته‌ باشیم و سربلند بایستیم و بگوییم که درختان ایستاده می‌میرند و تا لحظه‌ مرگ از تلاش خود دست برداریم و با امیدواری و سربلندیِ تمام، به زندگی نگاه کرده و ادامه دهیم.

سلام دوستان دلارام هستم همسفر
در وادی اول یاد گرفتیم؛ با تفکر ساختارها آغاز می‌شود، بدون تفکر آنچه هست رو به زوال می‌رود. در وادی دوم‌ نیز آموختیم هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
وادی سوم به ما می‌آموزد؛ باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. بعضی وقت‌ها ما خودمان را باور نداریم، خیال می‌کنیم کارهایمان را دیگران باید انجام بدهند، هیچ‌وقت اشتباهات خودمان را برعهده نمی‌گیریم و این اشتباه است. ما باید مسئولیت کارهای خودمان را به عهده بگیریم، به توان خودمان اعتقاد داشته باشیم، بدانیم مسئولیت کارهایمان بر دوش خودمان است و با حرکت در صراط مستقیم، مشکلات خود را به آرامی حل کنیم.  یکی از مهم‌ترین آموزش‌های کنگره، آموزش جهانبینی است و اگر این آموزش‌ها را به عمل تبدیل کنیم و خودمان را باور داشته باشیم، می‌توانیم زندگی خود را به خوبی رقم بزنیم.
مسافران و همسفران باید این را باور داشته باشند که اگر می‌خواهند به رهایی برسند، باید شهر وجودی خود یعنی جسم، روان و جهانبینی خود را به تعادل برسانند.

سلام دوستان زهرا هستم همسفر حسن
باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.
من این جمله از وادی سوم را با پوست و استخوان خود درک می‌کنم. قبل از این‌که وارد کنگره بشوم، از زمین و زمان و اطرافیانم شاکی بودم که برای بهبود زندگیم، به من کمکی نمی‌کنند. فقط زانوی غم بغل می‌گرفتم و ناامیدانه به زندگی ادامه می‌دادم تا جایی که دیدم این رفتارم چقدر در روحیه دخترم تأثیر بدی گذاشته و این جا بود که تصمیم گرفتم خودم برای بهبود زندگیم اقدام کنم و اولین قدم را برداشتم و به کنگره آمدم ولی باز هم ناامید بودم تا این‌که وادی سوم را گوش کردم.
چقدر این سی‌دی حال من را خوب کرد، چقدر امیدوار شدم. به من یاد داد که با پندار سالم‌، گفتار سالم، عمل سالم و از همه مهم‌تر با امیدواری و دوری از نیروهای شیطانی و بازدارنده برای حل مشکلاتم قدم بردارم و آرام‌آرام مشکلاتم را حل کنم، به خدا ایمان داشته باشم و اجازه ندهم شیطان مرا به بازی بگیرد.
دانستم تا وقتی‌ خودمان نخواهیم، هیچ کس نمی‌تواند به ما کمک کند که مشکلاتمان را حل کنیم و این یک حقیقت بزرگ است. به فرمایش آقای مهندس برای حل مشکل، بیشترین بار بر دوش خودمان است زیرا ما به این حیات آمده‌ایم تا روش حل مشکلات را بیاموزیم.

سلام دوستان زهرا هستم همسفر عباسعلی
باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.
با تفکر کردن به این وادی متوجه می‌شویم که هیچ کس یا هیچ موجودی نمی‌تواند به اندازه انسان به فکر خودش باشد. وادی سوم به من یاد داد، مسیر را دانسته یا ندانسته، با تفکر غلط و پیروی از نیروهای منفی اشتباه رفته‌ام و بذری را که کاشته‌ و آبیاری کرده‌ام به من محصول زهرآگین و تلخ داده، درحالی‌که من منتظر میوه شیرین بودم، حال باید چه کنم؟ آیا بگویم خودکرده را تدبیر نیست یا خودکرده را تدبیر هست؟ البته که خودکرده را تدبیر هست زیرا تنها کسی که به من فکر می‌کند، خود من هستم. با کمی صبر، استقامت و تفکر ابتدا باید نیروهای خود و نیروهای تخریبی را بشناسم؛ از هیچ کس انتظاری نداشته باشم و با امیدواری و سربلندی به زندگی نگاه کنم.
برای تغییر دادن خودمان هیچ وقت دیر نیست، در هر سنی که باشیم، به هر روش که تا الان زندگی کرده و هر اتفاقی که از سر، گذرانده باشیم، هر نفَس و هر لحظه می‌تواند آغازی برای نوشدن باشد.

گردآوری و ویرایش: رابط خبری همسفر فاطمه لژیون کمک‌راهنما همسفر فهیمه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر وجیهه لژیون کمک‌راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی وکیلی