گروه خانواده - به دست خود درختی می‌نشانم

جلسه دهم از دوره یازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژه همسفران نمایندگی شیروان با دستورجلسه « درختکاری » به استادی همسفر عاطفه و نگهبانی همسفر مهلا و دبیری همسفر زینب در تاریخ  15 اسفند ماه ۱۴۰۱  ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد
دستور جلسه ی امروز در مورد درختکاری است. قبل از صحبت در مورد دستور جلسه، از شعری که در دوران مدرسه حفظ می‌کردیم، یادم آمد

به دست خود درختی می‌نشانم/ به پایش جوی آبی می‌کشانم
کمی تخم چمن بر روی خاکش/ برای یادگاری می‌فشانم
درختم کم کم آرد برگ و باری/ بسازد بر سر خود شاخساری
به تابستان که گرما رو نماید/ ,درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آنجا را زسایه/ دل هر رهگذر را می‌رباید

آقای مهندس در سخنان خود به سه عنصر که با هم ارتباط دارند، اشاره‌کردند. انسان، حیوان و گیاه. گیاهان و حیوانات چرخه‌ی زندگی خود را دارند. چه انسان باشد چه نباشد. اما زندگی آدمی به حیوانات و مخصوصا گیاهان وابسته است.
گیاهان توانایی ارزشمندی دارند و آن، غذاسازی است. در جریان فتوسنتز، علاوه بر تولید مواد خوراکی، اکسیژن را هم ایجاد می‌کنند. آنها کربن دی‌اکسید هوا را گرفته و به اکسیژن تبدیل می‌نمایند. حتی جلوی طوفان‌های شن را هم، می‌گیرند. خوب قطع درختان، اثر مخربی که دارد، کم شدن اکسیژن است. با این سرعتی که انسان در قطع درختان دارند، فکر نمی‌کنم نسل‌های بعد از ما، علاوه بر غذا، اکسیژن کافی هم در اختیار داشته باشند.
خوشبختانه کنگره60 با دست توانای آقای مهندس پایه‌گذاری شد. ایشان چند اصل برای افراد در نظر گرفتند. اول؛ متعادل بودن وزن. دوم کاشتن درخت، یعنی فردی که وارد سفر دوم می‌شود، بایستی هر سال درخت بکارد. این‌قدر مسأله‌ی درخت برای آقای مهندس مهم است که حتی، یکی از دستور جلسات هفتگی، درختکاری است. جالب اینجاست که افرادی‌که عضو لژیون ویلیام هستند، باید به جبران خسارت هایی که در اثر کشیدن سیگار به طبیعت وارد کردند، هم درخت بکارند.
کره‌ی خاکی خانه‌ی ماست. باید در حفظ آن کوشا باشیم. آن‌را از بین نبریم. به قول آقای مهندس، انشا الله هر ساله یک درخت بکاریم و صد ساله شویم.

تایپ: همسفر ملیحه رهجوی کمک راهنما همسفر فاطمه (لژیون یکم)
ویراستاری و ارسال: همسفر عصمت رهجوی کمک راهنما همسفر فاطمه (لژیون یکم)
همسفران نمایندگی شیروان