انسانی که احیا می‌شود سعی می‌کند محیط زیست را هم احیا کند

سلام دوستان اسماعیل هستم یک مسافر
خدا را شاکریم که امروز هم توانستیم به کنگره بیاییم و آموزش بگیریم.
دستور جلسه این هفته همان‌طور که می‌دانید درختکاری است و اما چه ارتباطی میان این دستور جلسه و لژیون ویلیام وجود دارد! ما یک سری متون آموزشی داریم و برای اینکه بتوانیم از ظلمت خارج شویم و به سمت نور حرکت کنیم باید این متون را در زندگی خودمان عملیاتی کنیم. این متون درواقع یک سری قوانینی هستند که به درد زندگی کردن می‌خورند و در زندگی راحت هستیم، اما اگر رعایت نکنیم قطعاً با مشکلاتی مواجه خواهیم شد. دیکی از وادی‌هایی که داریم وادی دوازدهم است تحت عنوان «در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود» یک قسمتی از این وادی اجرایی است و این قسمت اجرایی همان درخت‌کاری است. بیشتر آموزش‌های کنگره بر اساس یک مثلث ترسیم می‌شوند. در جهان هستی هم اگر دقت کنیم تمام موجودات را می‌توانیم به سه قسمت تقسیم کنیم: انسان، حیوان و گیاه که قطعاً در این سیستم همه به هم نیاز دارند و از همدیگر رفع نیاز می‌کنند. موضوعی که خیلی اهمیت دارد نباتات یا گیاهان برای ادامه حیات به انسان‌ها و حیوانات احتیاجی ندارند و حتی حیوانات هم برای ادامه حیات به انسان‌ها نیاز ندارند، اما انسان‌ها برای ادامه حیات به گیاهان و حیوانات نیاز دارند. ما در جهانی زندگی می‌کنیم که بایستی از طبیعت نیازهای خود را برطرف کنیم و بدون این‌ها امکان ادامه زندگی برای انسان غیرممکن است. خب هر مصرف‌کننده به‌واسطه سال‌ها مصرف مواد مخدر و یا دخانیات هزاران خسارت به طبیعت و جامعه وارد کرده است که الآن فرصت خوبی است که جبران خسارت کند. این جبران خسارت به این صورت است که در وهله‌ی اول بعد از گذشت ۶ ماه از رهایی می‌توانیم برای اجرای پیمان وادی هشتم اقدام کنیم، اما بعد از یک سال رهایی ما باید به این تفکر و دانایی برسیم که هرساله یک درخت بکاریم. درخت‌کاری را از جنبه‌های مختلفی می‌توانیم برسی کنیم. ازاین بابت که کنگره همان‌طور که از اسمش پیداست جمعیت احیای انسانی است یعنی جایی که انسان‌ها زنده می‌شوند و به زندگی برمی‌گردند. خاصیت انسان به این شکل است زمانی که احیا می‌شود در هر محیطی که قرار می‌گیرد سعی می‌کند آن محیط را مثل درون خودش احیا کند. زمانی که مواد مصرف می‌کردیم محیطی که در آن زندگی می‌کردیم را مثل درون خودمان آشفته می‌کردیم. اگر دقت کنید کسانی که تزکیه و پالایش انجام می‌دهند وقتی در کنارشان هستیم از آن‌ها آرامش می‌گیریم.

قطعاً به مکان‌هایی رفتید و بعدازاینکه در محیط قرار گرفتید حس و حال خوبی ندارید و دوست دارید آنجا را ترک کنید، چون آنجا با حس و حال شما هم‌خوانی ندارد و محیط آشفته بوده است. انسان هم دقیقاً همین‌طور است و زمانی می‌تواند بیرون خودش را زیبا کند که درون خودش آشفته نباشد. ما هرسال درکنگره یک درخت می‌کاریم و این درخت هم نمادین نیست یعنی کاری که انجام می‌دهیم، سعی می‌کنیم که اصولی باشد. این‌طور نیست که ما بنر بزنیم که ما این تعداد درخت کاشتیم و یک ماه بعد هم همه نهال‌ها خشک شوند. اگر شخصی درختی می‌کارد موضوع مهم این است که تا سال آینده که درخت دیگری می‌کارد این درخت را آبیاری کند. در کنگره لژیونی داشتیم تحت عنوان لژیون آبیاری که قبلاً هم در اینستاگرام اطلاع‌رسانی می‌شد. پیامی داریم که کنگره در دو قسمت درونی و بیرونی به کار خود ادامه می‌دهد، یعنی همین‌قدر که مهم است فرد رها بشود، همین‌قدر هم مهم است که پیامی که در کنگره هست به نحو شایسته‌ای به سمع اعضا برسد؛ چون همه‌جا نیروی منفی هست و وظیفه ما این است که این پیام‌ها را به نحو شایسته‌ای به اطرافیانمان برسانیم. دوستانی که سفر خوب انجام می‌دهند، واقعاً بهترین پیام‌رسان هستند برای اشخاصی که در کنگره سفر می‌کنند؛ حتی کسی باور نمی‌کرد این‌ها درمان بشوند، اما بعدازاینکه درمان شدند تغییرات زیادی در ظاهرشان پدیدار شد و الآن الگوهایی بی‌عیب و نقص هستند. آیا تبلیغ از این بالاتر هم هست؟ حالا هرچقدر که ما بنر می‌زدیم و تبلیغ مجازی می‌کردیم به‌اندازه یکی از این افراد اثرگذار نیست. آقای مهندس می‌فرمایند زمانی که درخت رشد کند، خودش از باغ بیرون میزند. در موضوع درختکاری هم دقیقاً همین اتفاق می‌افتد و به‌قدری مهم است که سعی می‌کنیم افرادی را ببریم که الگوهای مناسبی باشند، نه اینکه شخصی که از تعادل لازم برخوردار نیست را به اردوی درختکاری ببریم و به همین دلیل است که بعد از یک سال رهایی باید این کار انجام شود. ان‌شاءالله که این هفته هم بتوانیم از موضوع درختکاری بهترین بهره را ببریم و شاید بتوانیم خسارت‌هایی را که وارد کرده‌ایم را جبران کنیم.

تایپ: مسافر محسن 
ویرایش: مسافر ابراهیم
تنظیم و ارسال: مسافر محمد