گفتگو با دیده بان محترم آقای اصغر منصوری

گفتگویی با دیده‌بان محترم آقای اصغر منصوری ترتیب داده‌ایم که شما را در ادامه دعوت به خواندن این گفتگوی آموزنده و جذاب می‌نماییم.

سلام خدمت شما، لطفاً خودتان را به رسم کنگره معرفی کنید؟
سلام دوستان اصغر هستم یک مسافر، آنتی ایکس مصرفی تریاک، مدت سفر ۱۳ ماه و ۹ روز با راهنمایی آقای مهندس حسین دژاکام، روش درمان DST داروی درمان اوپیوم، ورزش در کنگره شنا و والیبال و اکنون ۱۲ سال است که آزاد و رها هستم.

به‌عنوان یک مسافر و دیده‌بان که عهده‌دار مسئولیت سنگین مسافران کنگره 60 هستید، چه انتظاراتی از مسافران و همسفران کنگره دارید؟
در کنگره 60 هیچ‌کس از کسی انتظار ندارد ولی تجربۀ خودش را در قالب مشارکت می‌گوید تا دیگری استفاده کند. انتظاری که هست این است که از وقتی‌که خداوند در اختیارش قرار داده است استفاده کند و همان‌طور که استاد سردار می‌فرمایند؛ این بهترین غذاست. مسافران از این غذا استفاده کنند، ممکن است کنگره همیشه باشد ولی خداوند همیشه به ما وقت نمی‌دهد و بهترین توصیه این است که از وقتشان استفاده کنند و بتوانند لذت ببرند.

به نظر شما یک مسافر یا همسفر در سفر اولِ خودش چه‌کارهایی باید انجام بدهد که با کیفیت بهتری وارد سفر دوم بشود؟
همان‌طوری که وادی اول می‌گوید؛ باید قالب ساخته شود، سفر اول خیلی مهم است و به‌عنوان پایه است. کسی که در سفر اول حرمت‌ها و قوانین را انجام بدهد، مطمئن باشید که سفر دوم خوبی دارد. اگر در سفر دوم خواست بفهمد که سفرش درست است یا نه در کنگره باید دائماً لذت ببرید. اگر در سفر اول حالتان خوب است، بدانید که سفرتان درست است. خدا را شکر در کنگره 60 همه‌چیز علامت‌گذاری شده است و نیازی نیست که زور بزنیم. همین‌که حرمت‌ها و قوانین را انجام بدهیم و به قول معروف؛ تو پا در این راه بنه و هیچ مگو.

حداقل دستاوردهای دریافتی از یک جایگاه خدمتی چه چیزهایی هستند؟
دیروز در لژیون سردار اصفهان دستور جلسه ثروت بود، بچه‌ها مشارکت می‌کردند و می‌گفتند؛ بزرگترین ثروت سلامتی است. بزرگترین دستاورد خدمت کردن، حال خوب است. تمام بزرگان و ادیان دنبال حال خوب بودند، آن‌ها راه را پیدا کردند و ما راه را سال‌ها اشتباه رفتیم، الان راه را پیدا کرده‌ایم.
راه این است که قوانین و حرمت‌های کنگره را انجام دهیم، اول درمان شویم، بعد خدمت کنیم. وقتی خدمت کنیم لذت می‌آید. بزرگترین دستاورد این است که من شب بدون قرص بخوابم، بدون نگرانی بخوابم و خدا را شکر الان 13 سال است که در کنگره ما این را به دست آورده‌ایم.

آقای منصوری شما به‌عنوان مسافری که در کنار آقای مهندس شاهد پیشرفت روز به روز کنگره بوده‌اید، تصور می‌کردید که روزی کنگره از لحاظ آکادمیک به پیشرفت امروزی برسد؟
با صداقت در گفتار، خیر. تصورش برای ما سخت بود که یک سازمان مردم‌نهاد به چنین جایگاهی برسد. اگر ما بخواهیم به فردای یک چیز نگاه کنیم، باید به الگوها نگاه کنیم. در ایران حدود 4000 سازمان مردم نهاد در حال فعالیت هستند، بعضی‌ها قدمتشان 60 یا 70 سال است اما وقتی ما به آن‌ها نگاه می‌کنیم می‌بینیم از لحاظ پایه‌های مالی و علمی خیلی ضعیف هستند و باورش برای ما سخت است. تا اینکه من اولین چیزی که در کنگره درک کردم این بود که من حالم خوب شد، این بود که من درمان شدم، این بود که غیرممکن، ممکن شد.
اصلاً من خودم باور نداشتم که بعد از گذشت 11 ماه دیگر وسوسه یا نیازی نداشته باشم. این را که باور کردم بقیۀ آن هم برای من حلاجی شد و باور کردم که نه‌تنها پیشرفت‌های فعلی، بلکه وعده خداوند دروغ نیست و پیشرفت‌های خیلی عظیم‌تری ان شاالله به کمک همه ما انجام خواهد شد.

افرادی تمایل دارند که در جایگاه بالاتری خدمت کنند، پیام شما برای این افراد چیست؟
در کنگره 60 سیستم، خودش آن شخص را انتخاب می‌کند، فقط کافی است که در دایره باشند. خود کنگره جایگاه را به آن‌ها خواهد داد. من خودم وقتی‌که سفرم تمام شد؛ اولین ساختمان اصفهان را می‌ساختند و صبح تا شب می‌رفتم پای‌کار می‌ایستادم. دیده‌بان‌ها و سیستم دید که من خودم می‌خواهم و حاضرم بایستم پس به‌صورت خودکار شدم مسئول ساخت در اصفهان.
همه جایگاه‌ها در کنگره برحسب عملی است که شما انجام می‌دهید، اصلاً زور زدن اشتباه است. جایگاه زیاد مهم نیست، مهم عملی است که ما در آن جایگاه انجام می‌دهیم. خداوند هم در قرآن می‌فرمایند؛ مهم این است که وظیفه خود را درست انجام بدهید و نگفته است که در چه جایگاهی خدمت می‌کنید. وظیفه خود را اگر درست انجام بدهید، مطمئن باشید که خیلی به شما می‌دهد. خداوند همیشه دارد انسان‌ها را دعوت می‌کند، مثلاً وقتی اذان می‌گویند یعنی بیایید هرچه می‌خواهید تا به شما بدهم ولی وقتی می‌رویم دستمان خالی است، دستمان که خالی باشد نمی‌شود.
بهای هر جایگاهی را باید پرداخت کنید و هر کسی در کنگره، در هر جایگاهی که باشد اگر وظیفه خود را درست انجام بدهد، مطمئن باشید جایگاه را به او می‌دهند. برای مثال حضرت رسول که خداوند صدایش زد و گفت بخوان، گفت سواد ندارم گفت خودم به تو یاد می‌دهم. کنگره هم همین است. وقتی من می‌خواستم راهنما بشوم ترس داشتم که در لژیون چه بگویم؟ یکی از بزرگ‌ترها گفت نگران نباش، وقتی بنشینی در لژیون، خداوند کمکت می‌کند. واقعاً هم همین‌طور شد. وقتی‌که انسان در صراط مستقیم قرار بگیرد، خداوند ابزارش را به او می‌دهد؛ جایگاه باشد به او می‌دهد، هرچه باشد به او می‌دهد، مهم این است که در صراط مستقیم باشد.

بزرگترین چالشی که در جایگاه دیده‌بانی برای شما به وجود آمده است، چیست؟
چالشی نبوده است. با خودم فکر می‌کنم که خدای نکرده من جایگاه را خراب نکنم، جایگاه دیده‌بانی در جای خودش است و نکند منِ اصغر با اعمال خود یا با انجام ندادن قوانین به جایگاه خدشه‌ای وارد کنم. همه کارها خودکار است، کنگره برای شخص خاصی نیست. ما به کنگره نیاز داریم پس ما باید حواسمان جمع باشد که قوانین و حرمت‌ها را انجام بدهیم و دیگر نگران نباشیم. حضرت علی می‌فرمایند ما مأمور به وظیفه‌ایم، مأمور به انجام نیستیم.
منِ راهنما، منِ کمک راهنما باید وظیفه خودم را انجام بدهم. در لژیون وقتی می‌نشینید صحبت می‌کنید ممکن است 2 نفر قبول کنند و 18 نفر قبول نکنند پس شما مسئول نیستید، شما مسئول به اعمال خویش هستید. دیده‌بانی برای من چالش ندارد و من باید مراقب باشم که برای کنگره چالش درست نکنم.

و اما کلام آخر؛ 
خداوند را خیلی سپاسگزارم، همه ما باید سپاسگزار باشیم زیرا میلیاردها سال بود که درمانی وجود نداشت. طبق وادی هفتم ما چقدر هزینه دادیم، چقدر مادرها، پسرها، دخترها، هزینه اعتیاد را داده‌اند و هنوز هم در دنیا دارند می‌دهند ولی یک مرد آمد و با روش خود، همه را درمان کرد و ما داریم از آن لذت می‌بریم. نه‌تنها درمان بلکه فوق درمان که تعادل است.
همه این‌ها را مدیون شخص بزرگی به اسم مهندس دژاکام هستیم. ان شاالله بتوانیم آن چیزی که از آقای مهندس دریافت کرده‌ایم عیناً به دیگران انتقال دهیم و خدای‌نکرده از خودمان چیزی اضافه نکنیم.

خیلی ممنونم از وقتی که در اختیار ما قرار دادید.

مصاحبه‌کننده: مرزبان خبری مسافر مهدی
تایپ: مسافر مهدی
تنظیم و ارسال: مسافر محسن
نمایندگی ارتش