خود راه بگویدت که چون باید رفت

بیماری اعتیاد شامل سه وجه یا مؤلفه است و برای درمانِ کامل اعتیاد و رسیدن به تعادل پس از قطع مصرف مواد، می‌بایست هر سه مؤلفهٔ جسم، روان و جهان‌بینی از تعادل برخوردار باشند، درغیراین‌صورت فرد به درمان واقعی نخواهد رسید‌. موضوع جهان‌بینی برای اولین‌بار توسط کنگره‌۶۰ در مقوله درمان اعتیاد مطرح شده‌ است. جهان‌بینی، موضوع و مقوله‌‌ای بسیار گسترده‌‌ است که تمامی ابعاد زندگی ما را دربرگرفته و از اهمیت خاص و منحصربه‌فردی برخوردار است. آموزش‌های جهان‌بینی را طوری باید آموخت و یاد گرفت که به قول استاد سردار گویی آنها را خورده‌ایم. وادی‌ها قوانین و موضوعاتی هستند که بایستی در زندگی سرلوحه امورات ما قرار گیرند و این قوانین همیشه و در همه‌حال جاری هستند.
اما وادی هشتم؛ با حرکت، راه نمایان می‌شود. این وادی، مانند سایر وادی‌ها یکی از زیباترین و کارآمدترین قوانین هستی و زندگی را به‌ نمایش گذاشته و آن را به ما آموزش می‌دهد. یکی از نام‌های نیروهای شیطانی یا منفی، نیروهای بازدارنده است که سعی می‌کنند به عناوین مختلف ما را از حرکت بازدارند. این نیرو می‌داند اگر ما بایستیم و توقف کنیم سقوط خواهیم کرد و سکون بدون سقوط وجود ندارد. این نیرو هربار سعی می‌کند با شناسایی نقاط حساس و نقاط ضعف ما که ممکن است یک روز مواد مخدر باشد و زمانی هم موضوعی دیگر، ما را از مسیر صحیح زندگی خارج کرده و متوقف نماید. مراحل زندگی انسان یک مسیر است، یعنی محلِ سِیر است، جای حرکت است، جای سکون و توقف نیست. انسان در طول زندگی دائماً در حال حرکت است و هیچ نقطه‌ای وجود ندارد که انسان بگوید مسیر زندگیِ من تمام شده‌ و باید بایستم، چنین جایی در زندگی انسان هرگز وجود ندارد، حتی بعد از انتقال از این دنیا به دنیاهای بَعد.
انسان یعنی زندگی و زندگی یعنی حرکت و این داستان تا ابد ادامه خواهد داشت و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را متوقف کند و یا به زندگی خود پایان دهد، حتی کسانی که خودکشی می‌کنند به زندگی خود پایان نداده‌اند فقط جای زندگی خود را تغییر داده‌اند.
گاهی اوقات ما با این بهانه که راه، مشخص نیست در مسیر خود می‌ایستیم، غافل از اینکه این اتفاق برای هیچ‌کدام از ما روی نمی‌دهد که تمام راه را ابتدا به ساکن ببینیم و خوب برانداز کنیم ‌و بعد حرکت نماییم. ما بسیاری اوقات در ساحلِ امن تفکر و برنامه‌ریزی توقف می‌‌نماییم و می‌ترسیم که حرکت کنیم، غافل از اینکه تا حرکت نکنیم راه نمایان نمی‌شود. زمانی که حرکت می‌کنیم به موازات حرکت ما راه نیز خودش را نشان می‌دهد، به‌قول معروف حسابِ خانه تا بازار دوتاست، یعنی هرقدر برنامه‌ریزی کنیم در عمل، اتفاق دیگری رخ می‌دهد و بخشی از برنامه‌ریزی فقط با حرکت‌کردن امکان‌پذیر است.
وادی هشتم یکی از بهترین بهانه‌ها و دست‌آویزهای نیرو‌های منفی و نادانی ما یعنی همان توقف بی‌جا را نقش‌برآب می‌کند‌، همان‌گونه که در قانون راهنمایی‌ورانندگی توقف بی‌جا همراه با قبض جریمه است، در قوانین زندگی هم توقف بی‌جا یعنی جریمه و هزاران مشکل و مصیبت دیگر که خیلی خوب آنها را درک کرده‌ایم. بنابراین این حرکت است که ما را از یک نقطه به نقاط دیگر می‌رساند و وضعیت ما را تغییر می‌دهد. برای عبور از تاریکی، درمان اعتیاد و رسیدن به رهایی، روشنایی، سعادت و خوشبختی باید حرکت کرد.
در این وادی به موضوع خلق انسان و رانده شدن او از بهشت به زمین، بازپرداخت بدهی‌ها و همچنین مسئله مهم پیمان اشاره می‌شود و اینکه انسان برای برگشت به نقطه‌ای که از آنجا جدا شده باید حرکت کند و با حرکت راه نمایان می‌شود.
گر مرد رهی، میان خون باید رفت
وز پای فتاده، سرنگون باید رفت
تو پای به راه در نه و هیچ مپرس
خود، راه بگویدت که چون باید رفت  «عطار»

نویسنده: همسفر لیلا رهجوی کمک‌راهنما همسفر سولماز لژیون بیست‌وهشتم
رابط خبری: همسفر عزیزه رهجوی کمک‌راهنما همسفر سولماز لژیون بیست‌وهشتم
تایپ و عکس: همسفر زهرا رهجوی کمک‌راهنما همسفر مریم لژیون چهارم
ویراستاری و ارسال: همسفر مریم کمک‌راهنمای لژیون چهارم