از عمل سالم عدالت به دست می‌آید

سخنان استاد:

 سلام عرض می‌کنم خدمت همه دوستان. به نظر من همه در کنگره 60 باهم برابر نیستند. من این مسئله را کاملاً حس کردم. من در سال 1391 وارد کنگره شدم و سفر خود را شروع کردم و در پایان سال 91، هم از مواد و هم از سیگار رها شدم. اما در سفر خود، آنطور که بایسته بود حرکت نکردم، در جلسات حضور درستی نداشتم و به طور کلی ظرف خود را درست پر نکردم و در زمان رهایی دانایی موثر نداشتم. کسی ممکن است یه چیزی را فقط بداند اما فرد دیگری همان چیز را هم می‌داند و هم لمس می‌کند. این حس را من در سفر خود نداشتم. وقتی رها شدم با خود فکر کردم که دیگر تمام شد و رفتم اما چه رفتنی؟ من پیش خود گفتم حالا که اشکالی ندارد اگر به شمال می‌روم حالا یک قلیان هم بکشم مسئله‌ای پیش نمی‌آید، کم کم قلیان برای من شد هر روز آن هم دو وعده و سه وعده. برای 5 یا 6 سال طول کشید و من در این مدت حرمت و آموزش‌ها را مد نظر قرار نمی‌دادم و دنبال رفیق بازی بودم و از خانواده دوری می‌کردم و در آخر حماقت را انجام داده و رفتم مصرف کردم. دوست دیگری با من هم لژیون بود و در حال حاضر ایجنت شعبه شهرری است. آیا این مسئله عدالت است؟ به نظر من بله دقیقاً عین عدالت است. او خواست اما من نخواستم، او تلاش کرد اما من نکردم خب دقیقا باید همین اتفاق می‌افتاد. در هستی هم به همین شکل است. آیا کسی که خیانت می‌کند با کسی که خدمت می‌کند باهم برابرند؟ خب قطعا نیستند و نباید باشند. خداوند به انسان اختیار داده مگر می‌شود شخصی بنشیند و مسئولیت‌ها را به گردن خداوند بیاندازد و انتظار داشته باشد کارش درست شود.

وقتی کسی وارد کنگره 60 می‌شود فضای آموزشی برای همه یکسان است؛ فضای خصوصی و آموزش خصوصی وجود ندارد. آموزش‌ها برای نفر نیست برای همه است. این یک عمل سالم است و از عمل سالم عدالت به دست می‌آید. چطور می‌شود کسی که به موقع در کلاس حاضر می‌شود، به راهنما چشم می‌گوید، مشارکت انجام می‌دهد و منظم است اما فردی بعد از سه یا چهار ماه هنوز نداند چه زمانی باید شربت بخورد، چه زمانی باید در لژیون حضور پیدا کند و در کل اندر خم یک کوچه است آیا این‌ها باید سفرشان و رهایی‌شان یکسان است؟ خب این عین عدالت است که نباید یکسان باشد.

عکس، پیاده سازی، ضبط و تهیه و تنظیم: مسافر محمد لژیون 19