از فراز و نشیب نفس تا آرامش مطمئنه

بسم الله الرحمن الرحیم

چشمه‌ای که ماندگار شد

در جهانی که بسیاری تنها عبور می‌کنند و ردّی از خود به جا نمی‌گذارند،
خوشا به حال آن انسانی که می‌ماند…
نه به‌عنوان رهگذری خسته، بلکه چون چشمه‌ای جوشان؛
چشمه‌ای که از دل سنگ می‌جوشد، می‌بخشد، زلال می‌ماند و راه را برای دیگران روشن می‌کند.
وادی یازدهم، وادی ماندن است؛
ماندن در مسیر حق، در میان فرازهایی که غرور می‌آورند
و نشیب‌هایی که نفس را به زانو می‌خواهند درآورند.
اینجا دیگر سخن از راه رفتن نیست،
سخن از غلبه بر نفس است…
نبردی خاموش، اما سرنوشت‌ساز.
چه بسیار کسانی که در پستی‌ها شکستند
و چه اندک‌اند آنان که در بلندی‌ها، متواضع ماندند.
رستگاری نه در رسیدن،
که در تربیت نفس معنا می‌شود؛
آنجا که انسان از خویشتن عبور می‌کند
و به آرامشی می‌رسد که نامش نفس مطمئنه است.
خوشا به حال آن دل‌هایی که این مسیر را شناختند،
زخم خوردند، زمین افتادند،
اما برخاستند و جوشیدند…
و به‌جای آن‌که بگیرند، بخشیدند.
وادی یازدهم به ما می‌آموزد
ماندگار کسی است که خود را ساخته باشد؛
کسی که از قضای الهی عبور کرده
و در آغوش توکل، آرام گرفته است.
این‌ها سخن دل است؛
دلِ مسافری که هنوز در راه است،
اما امیدش فقط به خداست…

با تشکر از همراهی شما واحد وبسایت صالحی ۲ 

متن دل نوشته مسافر بهادر

به نام خداوندی که امیدی جز او نیست
موضوع: وادی یازدهم و برداشت بنده
خوشا به حال آن کسی که به چشمه‌ای جوشان تبدیل شده و باقی می‌ماند؛
و در این مسیر پرپیچ‌وخم، آکنده از فراز و نشیب‌ها، پیروز میدان است.
به نظر بنده، منظور از این پستی‌ها و بلندی‌ها همان تربیت نفس است؛
همان‌گونه که خداوند بزرگ می‌فرماید:
هر کس بر نفس خود غالب شود، بی‌تردید رستگار خواهد شد.
از نگاه من، وادی یازدهم بسیار عمیق، قوی و دارای جایگاهی زیبا در تمامی سطوح زندگی است.
آن کسی که توانسته از این قضای الهی عبور کند و به نفس مطمئنه برسد،
راستی که خوشا به حال چنین انسانی…
و این بود نظر کوچک‌ترینتان
مسافر بهادر

بارگذاری و ارايه مطلب : سایت صالحی ۲