برداشتی از سیدی "کشش"
حسن هستم مسافر و خدمتگزار سایت
هرچه میبینیم معجزه و شگفتی است؛ از حرکت زمین و خورشید گرفته تا گردش کهکشانها. کره زمین در این فضای بیکران دائماً حرکت میکند و همه اجرام آسمانی در کهکشانها جای دارند. حتی وجود گیاهان و تولید میوهها از خاک غیرقابل خوردن، نشاندهنده شگفتی خلقت است.
جسم انسان نیز معجزهای شگفتانگیز است. بسیاری از اعمال حیاتی مانند نفس کشیدن، کار قلب، کلیه و کبد خودکار انجام میشوند و تحت اختیار ما نیستند. این هماهنگی نشاندهنده هوشمندی جسم است. اگر جسم را خراب کنیم، سلامتی و عمر کاهش مییابد؛ عواملی مانند چاقی، بیتحرکی، سیگار و مواد مخدر باعث تخریب بدن میشوند. حتی مواد روزمره و اضافی، مثل ادکلن، به آرامی جذب خون میشوند و اثرات منفی دارند.
شگفتی دیگر، عشق و دوست داشتن است. مهر مادر به فرزند و محبت انسانی از عجایب هستی است. جهان پیرامون ما پر از شگفتی است، اما انسان با تخریب محیط زیست و خود، این شگفتیها را از بین میبرد. قطع درختان و از بین رفتن گیاهان باعث تغییرات اقلیمی و کمبود بارش میشود؛ همانطور که نادیده گرفتن نیازهای جسم، به کاهش سلامت میانجامد.
هوشمندی بدن در تنظیم وزن و انرژی مشهود است. چربیها زمانی ذخیره میشوند که بدن کمبود را حس کند. رژیمهای شدید یا حذف وعدهها باعث ذخیره بیشتر چربی میشود، اما اگر بدن مطمئن شود غذا همیشه هست، خود به خود چربیها را دفع میکند. کسانی که در کاهش یا افزایش وزن موفق نیستند، هنوز ذهنشان به کمبود باور دارد. بنابراین باید روند طبیعی بدن را درک کرد و مطابق هوشمندی آن رفتار کرد.
یکی از مسایل مخرب برای انسان تعصب است.تعصب در انسان بسیار خطرناک است و محدود به مسائل دینی نیست. انسانها بر روی خانواده، حیوانات، وسایل و حتی باورهای خود تعصب دارند. این تعصبها مانع رشد و درک صحیح انسان میشوند. اما در وجود همه انسانها، نداهایی هست که آنها را به سمت نیکی و نور هدایت میکند. اگر شرایط مناسب فراهم باشد، قدرت انسان چندین برابر شده و میتواند به سمت خواستههای معنوی حرکت کند.
انسان برای آرامش به توازن نیازمند است. زندگی باید شامل تعادل میان خوبی و بدی، اخلاق و عمل، علم و ایمان باشد. قید و بندهای ساخته دست بشر، از قدرت انسان میکاهد و انرژی او را محدود میکند؛ توقعات، ظاهرسازی، نمایش دادن، ماسک زدن، حسادت، کینه، دشمنی و تعصب نمونههایی از این محدودیتها هستند.
بزرگان میگویند انسان باید محکم و استوار باشد، همانند درختی که در سختترین شرایط میایستد. تشویق درست و بهجا اثر مثبت دارد و ارتباط سالم با دیگران، آرامش و رشد را تقویت میکند. زندگی انسان چندبُعدی است و باید همزمان به چند حوزه توجه داشت؛ نه تنها درس، عشق یا کار، بلکه همه اینها باید در کنار هم باشند.
علم و ایمان باید با هم رشد کنند. ایمان بدون علم به تعصب کور میانجامد و علم بدون ایمان ناقص است. این دو باید در عمل ترکیب شوند تا انسان بتواند از آن بهره ببرد و درک درست پیدا کند. وقتی انسان به این نقطه برسد، پوچی معنا ندارد، سختیها مفهوم پیدا میکنند و او با زندگی روبهرو میشود، مسئولیت میپذیرد و خدمت میکند.
زندگی یعنی شناخت شگفتیها، مراقبت از جسم و روح، رعایت اخلاق و خدمت به دیگران. انسانی که شگفتیها را میشناسد و قدر زندگی را میداند، از بودن لذت میبرد و میتواند به صعود واقعی برسد. صعودی که با انساندوستی، راستگویی و عمل صالح حاصل میشود، نه با شعار، ظاهرسازی یا تعصب.
تایپ: مسافر حسن _ لژیون دوم
ارسال: گروه خبری نمایندگی ایمان
- تعداد بازدید از این مطلب :
218