قدردانی، پلی است میان آموزش و آرامش.

نهمین جلسه از دوره ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران با استادی مسافر بهروز ،نگهبانی مسافر محمد، دبیری مسافر حسن با دستور جلسه: " در کنگره۶۰ چگونه قدردانی میکنیم؟"  چهارشنبه 26 آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد :
سلام دوستان بهروز هستم یک مسافر، ابتدا خدا را شکر می‌کنم که دوباره این لیاقت را پیدا کردم تا بتوانم یک‌بار دیگر در این جایگاه قرار بگیرم،از استاد عزیزم، آقای جلال، صمیمانه تشکر می‌کنم که به من اعتماد کردند و این فرصت را در اختیارم گذاشتند.

دستورجلسه این هفته  « چگونه در کنگره قدردانی کنیم می باشد» اینکه در کنگره چگونه باید قدردان باشیم. به نظر من، قدردانی چیزی نیست که صرفاً به دیگران مربوط باشد؛ پیش از هر چیز باید از خودمان آغاز شود، ما باید یاد بگیریم که قدر خودمان را بدانیم، چون کسی که خودش را ارزشمند نمی‌داند، نمی‌تواند قدر دیگران و اطرافیانش را بداند.

البته ما از قبل مفهوم شکرگزاری را می‌شناختیم، اما در مسیر منفی آن را اشتباه به کار می‌بردیم، مثلاً زمانی که مصرف‌کننده بودم، اگر کسی برایم جنس می‌آورد با تشکر زیاد از او قدردانی می‌کردم، اما آن قدردانی در مسیر نادرستی بود، حالا در راهِ مثبت و در کنگره یاد گرفتم قدردان چیزهایی باشم که واقعاً ارزش دارند: خانواده‌ام، رهایی‌ام، سفرم، و آرامشی که دارم.

برای من، قدردانی یعنی اینکه بفهمم آنچه دارم، از لطف خدا و زحمات دیگران است، یادم هست روزی که وارد کنگره شدم، وضعیت خیلی آشفته‌ای داشتم؛ از نظر جایگاه اجتماعی، کاری و مالی همه‌چیز در هم ریخته بود، حتی ماشینم را فروخته بودم تا بتوانم هزینه‌هایم را تأمین کنم،اما امروز، خدا را شکر، نه اینکه مشکلی در زندگی نداشته باشم، بلکه حال خوبی دارم و یاد گرفته‌ام با مشکلات روبه‌رو شوم و فرار نکنم، این خودش بزرگ‌ترین نشانه‌ی قدردانی است.

در کنگره انواع قدردانی مشخص شده؛ قدردانی کلامی، مالی، و رفتاری. به نظر من، در سفر اول، مهم‌ترین نوع قدردانی این است که سفر را درست انجام دهیم و به جسم و روان‌مان احترام بگذاریم، یعنی با عمل‌مان قدردان باشیم. وقتی جسم را از بند مصرف آزاد می‌کنیم، داریم از نعمت بزرگ زندگی قدردانی می‌کنیم.

واقعاً نظام کنگره الهی و دقیق است، من این را از تجربه خودم می‌گویم؛ هر چیزی که در گذشته قدرش را ندانستم، کم‌کم از زندگی‌ام رفت،وقتی از کسی برای یک کار کوچک مثل آوردن چای تشکر می‌کنی، آن فرد با میل دوباره برایت چای می‌آورد؛ اما اگر ناسپاس باشی، کم‌کم از دل‌ها می‌روی، همین قانون در کائنات هم جاری است؛ وقتی سپاسگزار باشی، نعمت‌ها بیشتر می‌شوند.

کنگره جایگاهی نیست که خود به خود به وجود آمده باشد، قبل از ما، آدم‌هایی بودند که زحمت کشیدند، آموزش دیدند، خدمت کردند و پایه‌ی این مجموعه را ساختند، ما باید قدر زحمات آن‌ها را بدانیم، به‌ویژه کسانی که در باز کردن شعبه‌های جدید یا آموزش سفر اولی‌ها نقش داشتند، این خودش نوعی قدردانی است.

برای سفر اولی‌ها، مهم‌ترین وظیفه این است که به کنگره خسارت نزنند و سفرشان را درست پیش ببرند، راهنما از شاگردش تنها یک چیز می‌خواهد: رهایی و آموزش. اگر راهنما رفتار، گفتار و تغییرات شاگردش را می‌بیند، همان بزرگ‌ترین قدردانی است و لذت زیادی برای او دارد.

قدردانی فقط محدود به خدمت مالی نیست، ما می‌توانیم مبلغ خوبی برای کنگره باشیم  نه فقط در جلسات، بلکه بیرون از آن، در واقع، رفتار ما بیرون از کنگره باید نشان دهد که آموزش گرفته‌ایم و تغییر کرده‌ایم، وقتی دیگران این تغییر را ببینند و بپرسند «کجا رفتی که این‌قدر فرق کردی؟»، در واقع ما با رفتارمان داریم پیام کنگره را منتقل می‌کنیم.
من خودم اولین پیامم را از رفتار محترمانه و آرام یکی از اعضای کنگره گرفتم. همان برخورد، نقطه‌ی شروع سفرم شد و فهمیدم که می‌شود از تاریکی بیرون آمد. حالا وظیفه‌ی ماست که ادامه‌دهنده همین پیام باشیم با رفتار، گفتار و منش درست.

در پایان، امیدوارم همه‌مان قدردان کنگره، راهنمایان، خانواده و خودمان باشیم، و بتوانیم هر قدم کوچک را با عشق برداریم. چون قدردانی فقط “ممنون گفتن” نیست؛ قدردانی یعنی دیدنِ زیبایی‌های مسیر و حفظشان با عمل و رفتار.



تایپ: مسافر امید خدمتگزار سایت
ویراستاری و ارسال: مسافر حسن خدمتگزار سایت
عکس: مرزبان خبری مسافر بهمن
مسافران نمایندگی صفادشت