بهای هر نعمت، قدر‌دانی است.

جلسه هشتم از دوره اول سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی ماهشهر به استادی مسافر علی، نگهبانی مسافر عارف و دبیری مسافر کریم با دستور جلسه 《 چگونه در کنگره قدر‌دانی کنیم》 در روز سه‌شنبه ۲۵ آذر‌ماه راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

سخنان‌ استاد:

سلام دوستان. علی هستم، یک مسافر.

خدا را شاکر و سپاسگزارم که این توفیق نصیبم شد و به شعبه ماهشهر آمدم تا آموزش بگیرم.
دستور جلسه: «چگونه در کنگره ۶۰ قدرانی میکنیم.» قبل از اینکه وارد کنگره ۶۰ شوم، از عالم و آدم طلبکار بودم و فکر میکردم هر کاری کسی برایم انجام میدهد، وظیفه‌اش است. از هیچ‌کس تشکر و قدردانی نمی‌کردم. اما با ورود به کنگره ۶۰ یاد گرفتم که هر چیزی بهایی دارد و من در قبال کاری که برایم انجام می‌شود، موظفم قدرانی کنم تا بتوانم حس خوب را به طرف مقابل منتقل کنم.
قدردانی روش‌های مختلفی دارد؛ هم مادی و هم معنوی. وقتی ما وارد کنگره ۶۰ می‌شویم، با دنیایی از مشکلاتِ مادی و معنوی، گرفتاری‌ها، معضلات خانواده و جامعه روبرو هستیم. کنگره ما را در آغوش می‌گیرد، با محبت می‌پذیرد و جزئی از خانواده خود می‌داند. با آموزش‌های ناب کنگره به ما می‌آموزد که چگونه از اعتیاد رهایی پیدا کنیم، خانواده ازدست‌رفته‌مان را چگونه برگردانیم، جایگاه اجتماعی‌مان را چگونه بازسازی کنیم و هزاران آموزش ناب دیگر که در زندگی به کارمان می‌آید و مسیر سخت و پرپیچ‌وخم زندگی را برایمان آسان می‌کند.
به ما یاد می‌دهند که چگونه قدر داشته‌هایمان را بدانیم، چگونه با خانواده‌مان رفتار کنیم، چگونه با فرزندانمان صحبت کنیم، چگونه پس‌انداز کنیم و چگونه از کسانی که برای ما کاری انجام می‌دهند، قدرانی کنیم. من یاد گرفتم که اگر قدردان چیزی که به من داده شده نباشم، آن چیز از من گرفته می‌شود. برای بسیاری از کارها، قدردانی زبانی به تنهایی کافی نیست. من باید در عمل هم قدردان باشم.
برای مثال، کاری که کنگره ۶۰ برای من انجام داده را نمی‌توانم با یک تشکر خشک و خالی پشت سر بگذارم. دیگران کاشتند و ما برداشت کردیم؛ ما هم باید بکاریم تا دیگران استفاده کنند. اگر توان مالی داریم، باید کمک مالی کنیم و اگر توان معنوی داریم، باید وقت بگذاریم. چرا که کنگره به هیچ ارگان یا سازمانی وابسته نیست و تنها به دست کسانی اداره می‌شود که قدر عمل عظیمی را که در زندگیشان اتفاق افتاده، می‌دانند.
برای افتتاح یک شعبه در کنگره ۶۰، افراد هزاران کیلومتر سفر می‌کنند و هزاران ساعت از وقتشان را  که باارزش‌ترین دارایی هر فرد است و باید صرف زندگی، کار و خانواده‌شان شود، صرف می‌کنند. این‌ها افراد قدرشناسی هستند که جایی را فراهم می‌کنند تا یک مصرف‌کننده و خانواده‌اش با خیال راحت، در سرما و گرما، بیایند و رایگان درمان شوند.
مانند پدر و مادری که همه سختی‌ها را تحمل می‌کنند، مشکلات را به جان می‌خرند و وقت می‌گذارند تا فرزندشان به ثمر بنشیند، بزرگ شود و صاحب جایگاه گردد. حال تصور کنید اگر آن فرزند، قدردان زحمات پدر و مادر نباشد، چه اتفاقی برایش می‌افتد؟ درست مثل کسی که قدردان این همه لطف و بزرگی کنگره نباشد، مطمئناً از گردونه خارج می‌شود.
درضمن، من از همسفر عزیزم بسیار تشکر و سپاسگزاری می‌کنم. زیرا در همین لحظه‌ای که من اینجا هستم، او در حال سفر به تهران برای حضور در جلسه سردار است تا یک ساعت آموزش بگیرد و آن را اجرا کند. او هزار کیلومتر رفت و هزار کیلومتر برگشت را به جان می‌خرد، چون فراموش نکرده است که ما با چه وضعی وارد کنگره ۶۰ شدیم و الان در چه جایگاهی هستیم. من هم تمام تلاشم را می‌کنم تا از او یاد بگیرم و قدردان همه لطفی باشم که کنگره ۶۰ به من کرده است.

گروه سایت نمایندگی ماهشهر
ویرایش و ارسال مطلب: مسافر فضیل