کنگره به من حیات بخشید

نام قدرت مطلق الله
جلسه یازدهم از دوره پنجم سری کارگاه های آموزشی، خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی دزفول با استادی راهنما مسافر مهرداد، نگهبانی مسافر داوود و دبیری مسافر غلامرضا با دستور جلسه در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می کنیم؟ در روز یکشنبه 23۱۶ اذرماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد جلسه:

سلام دوستان مهرداد هستم مسافر.
از صمیم قلب شاکر خداوند هستم که باعث شد در کنگره باشم
از آقا امین راهنمای لژیون دوم از آقا پژمان عزیز از همه ی شما سپاسگزارم و از آقای مهندس خیلی خیلی تشکر میکنم که سیستمی طراحی کردند که من بتوانم به درمان برسم و غیر از اینکه به درمان برسم توانستم یکسری کلمات و نکات جدید یاد بگیرم حالم بهتر بشود همانطور که استاد جلسه ی قبل گفت آدم بتواند بهتر بخندد اینها همه نعمت هایی هستند که جای شکر دارد.

از همه ی خدمت گذاران کنگره۶۰ تشکر میکنم؛ هر جای کنگره۶۰ که هستند بالاخص عزیزانی که دارند در نمایندگی دزفول خدمت می‌کنند.

دستور جلسه امروز این است که امروز چگونه در کنگره قدردانی میکنم؟
چیزی که من داشتم بهش فکر میکردم قبل از اینکه به این سوال جواب بدم اینکه چگونه میتونم قدردانی بکنم اسن است اصلا چرا باید قدردانی بکنم اول اگر بتوانم به این سوال جواب بدهم میروم سراغ سوال بعد که به چه شکل میخواهم این قدردانی را انجام بدهم. چون آدم باید یکجا بنشیند با خودش حساب کتاب کند که از کنگره۶۰ چه چیزی گرفته است.
اگر بنشینم با خودم حساب کتاب بکنم آن موقع راحت تر میتوانم آنگونه که شایسته هست قدردانی انجام بدهم. از یکطرف این قانون هستی است که انسان مالک چیزی هست که از آن قدردانی بکند. مادامی که یک نعمت به او داده شود و تا مادامی که قدردان آن باشد نعمت برایش می‌ماند براش اصلا نگه می‌دارند حتی اگر خیلی هم بخواهند از او بگیرند نمی‌توانند این کار را بکنند. زمانی که من ناسپاس باشم به این سیستم و نعمت هایی که من دادند همان لحظه از من گرفته می‌شود حالا می‌خواهد این نعمت مالی باشد یا سلامتی یا هر چیز دیگری
حالا داشتم به این فکر میکردم که کنگره۶۰ برای من شخصا چه کارهایی کرده است؟
خواب خوب به من داده، دوستان خوب به من داده، خانواده به من داده، سلامتی به من داده، سیگار را از من گرفته، امید به آینده به من داده، بدن سالم به من داده، جهان بینی به من داده، من را با یکسری گره های درونی آشنا کرده، من را با کبرم آشنا کرده، من را با منیتم آشنا کرده و کلی چیزهای دیگر؛ روی این قضیه من فکر میکنم که حتما باید قدردان سیستم باشم.
استاد در ادامه افزودند: خیلی خیلی قدیم اینطور بود که وقتی که که کسی جان کسی را نجات میداد فرد بنده اش میشد، چیزی که داشتم به آن فکر میکردم این است که کنگره۶۰ چیزی بهم داده به اسم حیات، من ۱۰ سال پیش قبل از اینکه بیایم به کنگره نه علاقه ای به زندگی داشتم نه درکی از زندگی داشتم نه چیزی من را ناراحت می‌کرد نه چیزی من را خوشحال می‌کرد. یک بی حسی محض بود. چیزی که کنگره به من داد نعمت حیات بود. اگر بالای سر  در کنگره۶۰ نوشتند جمعیت احیای انسانی، من خودم یک نمونه از انسانی هستم که احیا شدم. به همین دلیل واجب میدانم که در کنگره باشم و خدمت کنم حداقل آن یک سالی که به من خدمت شد بمانم خدمت کنم. دیگر کمترین حالت ممکن این است که می آیم یک سال در کنگره و به درمان میرسم حداقل ۱۰تا۱۱ماه باید بمانم خدمت کنم.

آن که چگونه خدمت کنم آن را دیگر سیستم می‌گوید اگر به من گفتند که برو در نشریات بگویم چشم میروم نشریات، اگر بگویند برو OT بگویم چشم میرم OT، اگر بگویند برو وبلاگ بگومی چشم میروم وبلاگ، برو مبصر کلینیک بگویم چشم. این قضیه من از سفر به آن واقف بودم و به آن اعتقاد صد در صد دارم که من چطور میخواهم شکرگزار باشم خود سیستم یا پیشکسوت یا خود مسئول می‌گوید؛حالا در ادامه انسان به یکسری چالش های درونی برمی‌خورد ولی اصلش این هست که  تسلیم سیستم باشد بهتر نوع قدردانی این هست که من برای خودم آرزو میکنم وبرای شما هم آرزو میکنم که قدردان این نعمت باشم چون نعمت بی نهایت ارزشمندی است به معنای واقعی کلمه بی نهایت ارزشمند است. من قدیم قبل ازاینکه بیایم کنگره یکی از آرزوهایم این بود که در لاتاری برنده بشوم و گرین کارت آمریکا را بگیرم الان بهتان قول می‌دهم که اگر گرین کارت باشد و کارت کنگره میروم سراغ کارت. صندلی کنگره بی نهایت ارزشمند است. از بین ۸یا۹ میلیارد انسان روی کره ی خالکی است یک شخص باید بی نهایت خوش‌شانس باشد که بتواند کارت کنگره۶۰ را داشته باشد که بتواند از این آموزش های ناب استفاده بکند
خیلی ممنونم از اینکه به صحبت های من گوش کردید تشکر میکنم.

تهیه و ارسال: وبلاگ نمایندگی دزفول