گروه خانواده_دلنوشته

در هفته‌ی بنیان، به‌عنوان یک همسفر دلم بیشتر از همیشه پر از احساس و قدردانی است. مکث می‌کند تا ما دوباره به پشت سر نگاه کنیم، به روزهایی که تاریکی سهمگین زندگی‌مان بود و هیچ روزنه‌ای از امید نمی‌دیدیم. اما درست همان‌جا، در همان نقطه‌ای که فکر می‌کردیم راهی نیست، چراغی روشن شد، چراغی که نامش کنگره ۶۰ بود و بنیان‌گذارش کسی که درد را شناخت، رنج را لمس کرد و برای نجات انسان‌ها مسیر نوری ساخت.

به‌عنوان یک همسفر، شاید من در ظاهر مصرف‌کننده نبودم، اما دل و روح من هم زخمی بود. خانه‌ام، آرامشم، امیدم، همه چیز در پیچ‌ و خم اعتیاد رنگ باخته بود. آن روزی که همراه با مسافرم برای اولین بار وارد کنگره شدیم، صدای قلبم را هنوز یادم است، صدایی بین ترس و امید. اما امروز وقتی به مسیر طی‌ شده نگاه می‌کنم، می‌بینم که ما دوباره متولد شدیم مسافر من و من.

این معجزه اگر شکل گرفت از فکر، عشق و ایمان مهندس دژاکام بود، انسانی که درد هزاران خانواده را به دوش کشید تا رهایی معنا پیدا کند.

هفته‌ی بنیان برای من فقط یک هفته نیست، یادآوری دوباره‌ی امنیت و آرامش است و خدایی که در قالب انسان، پیام رهایی را برایمان فرستاد.

این روزها دلم می‌خواهد بیشتر از همیشه بگویم: «سپاس برای ساختن راهی که اگر نبود شاید امروز هیچ‌کدام از ما نبودیم. سپاس برای امیدی که به قلب‌های خسته دمیده شد. سپاس برای نوری که هنوز هر روز در کنگره روشن است و خاموش نمی‌شود.»

هفته‌ی بنیان بر همه‌ی مسافران، همسفران و بر دل روشن بنیان‌گذار کنگره ۶۰ مبارک. باشد که قدر این نعمت را با خدمت، عشق و حرکت به سمت آرامش ادا کنیم.

نویسنده: همسفر فاطمه (لژیون مرزبانی)

عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون یک)

ویرایش و ارسال: همسفر نازنین رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون یک) نگهبان سایت

همسفران نمایندگی تربت حیدریه