دلنوشته مسافر حمید از لژیون چهاردهم با موضوع وادی دهم

 سلام دوستان حمید هستم یک مسافر؛ آخرین آنتی ایکس مصرفی شیره خوراکی و کشیدنی، ۱۴۷ روز است که با روش DST و داروی OT سفر می‌کنم، راهنما هادی آقا ثالثیان، لژیون ۱۴ شعبه بنیان مشهد، مقدار داروی در حال مصرفی ۲/۵ سی‌سی در هر وعده.

چرا صفت گذشته در مورد انسان صدق نمی‌کند و چرا انسان همچون رودها و آبشارهای کوچک و بزرگ دائماً در حال جاری بودن و تغییرکردن است؟ از روزی که خداوند از انسان پیمان گرفت و انسان «آری» گفت قدرت مطلق امتیازی به او بخشید که هیچ موجود دیگری از آن بهره‌مند نشد؛ امتیاز اختیار و آزادی در تصمیم‌گیری. این یعنی انسان آزاد است مسیر زندگی خودش را بسازد، انتخاب کند، بیاموزد، اشتباه کند یا دوباره برخیزد درحالی‌که سایر موجودات چنین حقی ندارند و در بسیاری امور مجبورند. مثلاً یک گوسفند نمی‌تواند محل خوابیدن یا نوع تغذیه‌اش را انتخاب کند؛ اما انسان می‌تواند تصمیم بگیرد چگونه زندگی کند و چگونه با دیگران ارتباط برقرار نماید. این اختیار که از عقل انسان سرچشمه می‌گیرد، باعث می‌شود انسان روی یک مدار ثابت نماند و در موقعیت‌های مختلف تصمیمات درست یا نادرست بگیرد و نتایج همان تصمیمات را نیز تجربه کند. وقتی انسان پیامد رفتارهایش را لمس می‌کند، تازه متوجه می‌شود که یک صفت یا ویژگی منشأ چه اتفاقاتی در زندگی‌اش شده است و درست به همین دلیل است که می‌تواند یک صفت منفی را به ویژگی‌ای مثبت تبدیل کند یا برعکس، از نقطه‌ای به بعد تصمیم بگیرد که در مسیر ضدارزشی حرکت کند. این جاری بودن را ما مصرف‌کنندگان بیش از هر کس دیگری درک می‌کنیم. کافی است منِ مسافر تغییرات خودم را از روز اول سفر تا امروز مرور کنم؛ قطعاً متوجه می‌شوم که ثابت نبودم، تغییر کردم و مثل یک رود در حال جریان و حرکت بوده‌ام. در پایان از خداوند می‌خواهم همه انسان‌ها را به‌سوی راستی و درستی هدایت کند و به ما عقلی عطا نماید تا در مسیر صفات ارزشی جاری و ساری شویم. سپاسگزارم از عزیزانی که مشارکت مکتوب بنده را مطالعه فرمودند.

 
 مرزبان خبری: مسافر وحید
 ویرایش و ارسال: مسافر نوید نگهبان سایت