بخشش در کنگره یک عمل ظاهری یا مالی ساده نیست

جلسه چهارم از دور اول سری جشنهای کنگره 60نمایندگی قوچان با دستور جلسه (جشن گلریزان) به استادی پهلوان محترم مسافر ابوالفضل، نگهبانی دنور مسافر جواد و دبیری راهنما مسافر امیر در تاریخ 18ابان 1404 ساعت 17اغاز بکار نمود

سلام دوستان، ابوالفضل هستم، یک مسافر.

خلاصه سخنان استاد:
خداوند را شاکرم که امروز در بستری حضور دارم که حاصل سال‌ها تلاش، تحمل مشقت‌ها، بردباری‌ها و گذشت‌هایی است که اگر بخواهیم ارزش واقعی آن را بیان کنیم، هیچ واژه‌ای توان توصیفش را ندارد. بسیار افتخار می‌کنم که در چنین جمعی و در چنین فضایی، فرصتی فراهم شده است تا بتوانیم موضوعی را مرور کنیم که ریشه‌ای‌ترین و بنیادی‌ترین اصل در کنگره ۶۰ است؛ اصلی که اگر نبود، نه از این مکان خبری بود، نه از این سقف، نه از این صندلی‌ها، نه از این دارو، نه از این حال خوش، و نه از این رهایی‌ها. آن اصل مقدس، بخشش است.وقتی درباره بخشش صحبت می‌کنیم، باید در نظر داشته باشیم که بخشش در کنگره یک عمل ظاهری یا مالی ساده نیست. بخشش در کنگره یک فلسفه، یک جهان‌بینی و یک شیوه حرکت و زیستن است. کنگره ۶۰ مجموعه‌ای است که هیچ وابستگی مالی، سازمانی یا دولتی ندارد و هرچه در آن وجود دارد، از کوچک‌ترین وسیله گرفته تا بزرگ‌ترین ساختمان، تنها از محبت و توان مالی اعضا فراهم شده است. استقلال کنگره در گرو همین بخشش‌ها بوده و هست، و اگر روزی قرار باشد این استقلال خدشه‌دار شود، آن روز دیگر کنگره همان کنگره نخواهد بود.اگر به مسیر گذشته نگاه کنیم، می‌بینیم که کنگره ۶۰ از هیچ آغاز شد. از اتاقی کوچک، از مکانی کوتاه‌مدت، از جایی که نه ساختار داشت، نه جایگاه. اما هر قدم که برداشته شد، با نیروی انسان‌هایی بود که بدون چشم‌داشت، مال و وقت و انرژی خود را بخشیدند. امروز اگر در چنین محیطی، با چنین نظم و آرامشی حضور داریم، به‌دلیل حضور همان انسان‌هاست. انسان‌هایی که شاید بسیاری از آنان دیگر در میان ما نباشند، اما اثر وجود آنان در همین مکان جاری است.بارها گفته شده که کنگره ۶۰ تنها با دارو و روش درمانی خاص خود افراد را به رهایی نمی‌رساند؛ بلکه آنچه درمان را کامل می‌کند، جهان‌بینی و سازوکاری است که انسان را مجبور می‌کند از حصار خود بیرون بیاید. یکی از مهم‌ترین این سازوکارها، گلریزان است. گلریزان در کنگره مراسم جمع‌آوری پول نیست؛ بلکه آیینی برای تربیت است. فرصتی است که انسان در آن با خودش مواجه می‌شود، با ترس‌های مالی خود روبه‌رو می‌شود، با دلبستگی‌ها و وابستگی‌هایش برخورد می‌کند و تصمیم می‌گیرد بر آن‌ها غلبه کند.در کنگره ارزش بخشش، در «حجم پول» نیست؛ بلکه در درصد توان فرد است. شاید فردی یک میلیارد بپردازد اما از توان او چیزی کم نشود و اثر درونی چندانی در او ایجاد نشود؛ اما فرد دیگری ممکن است مبلغ بسیار کم‌تری ببخشد و همین بخشش، نقطه عطفی در رشد درونی او باشد. به همین دلیل اصل بیست درصد، یکی از مهم‌ترین اصول نانوشته است؛ زیرا بخششی که بدون احساس انجام شود، ارزشی ندارد. بخششی که در آن انسان از ترسش عبور نکند، تنها انتقال پول محسوب می‌شود. اما بخششی که از عمق جان انجام شود، حرکتی در نفس انسان ایجاد می‌کند که به او اجازه می‌دهد قدم‌های بزرگ‌تری در مسیر تکامل بردارد.در موضوع زمین‌ها و ساختمان‌ها، شفافیت کنگره همیشه مثال‌زدنی بوده است. تمام اموال کنگره عمومی و عام‌المنفعه است و هیچ دارایی‌ای در این مجموعه به نام اشخاص حقیقی ثبت نمی‌شود. اگر روزی فعالیت کنگره متوقف شود، این دارایی‌ها باید به مراکز عام‌المنفعه و خیریه سپرده شود. همین شفافیت باعث شده است که اعتماد اعضا به ساختار کنگره کامل باشد. تمام پول‌هایی که جمع‌آوری می‌شود، یا برای شعبه و ساخت و تجهیز آن صرف می‌شود، یا برای حفظ ساختار مرکزی که به‌صورت ملی فعالیت‌ها را هماهنگ می‌کند. هیچ پولی از مسیر اصلی خود خارج نمی‌شود و این خود یکی از عوامل قدرت کنگره است.اما شاید مهم‌تر از همه این است که بخشش، فرد را به کنگره پیوند می‌زند. بسیاری از افرادی که تنها دارو مصرف می‌کنند و درمان جسمی را طی می‌کنند، پس از مدتی از کنگره جدا می‌شوند؛ زیرا هنوز پیوندی میان آنان و این بستر شکل نگرفته است. اما افرادی که بخشی از مال و وقت خود را در این ساختار قرار می‌دهند، دیگر به‌راحتی جدا نمی‌شوند؛ زیرا انسان هیچ‌گاه چیزی را که خود در آن کاشته است، رها نمی‌کند. بخشش مانند دانه‌ای است که انسان آن را می‌کارد و به همین دلیل، نسبت به رشد و بقای آن مسئولیت‌پذیر می‌شود.لژیون سردار نیز بر همین مبنا شکل گرفته است. این لژیون فقط یک لژیون مالی نیست، بلکه لژیون ایمان و باور است. عضو لژیون سردار کسی است که به مرحله‌ای رسیده که می‌خواهد بستر را برای آیندگان فراهم کند؛ بستر را برای تازه‌واردی که با حال خراب وارد می‌شود، برای خانواده‌ای که گرفتار است، برای کودکی که پدرش درگیر مواد بوده و امروز می‌خواهد زندگی‌اش را از نو بسازد. لژیون سردار یعنی گامی بالاتر از درمان فردی؛ یعنی قدم گذاشتن در مرحله خدمت به دیگران و ایجاد امکانی که ده‌ها و صدها نفر از آن بهره‌مند می‌شوند.بخشش تنها کار امروز را سامان نمی‌دهد، بلکه آینده را می‌سازد. آینده یک شعبه، آینده کنگره، آینده هزاران انسانی که هنوز وارد این مجموعه نشده‌اند، اما روزی ممکن است بخشی از این خانواده شوند. هر مبلغی که بخشیده می‌شود، تبدیل به آجری می‌شود که سقفی را بالا می‌برد، تبدیل به صندلی‌ای می‌شود که تازه‌واردی روی آن می‌نشیند، تبدیل به دستگاهی می‌شود که نظم جلسه را حفظ می‌کند و تبدیل به مکانی می‌شود که خانواده‌ها در آن امنیت و آرامش پیدا می‌کنند.بخشیدن همیشه آسان نیست؛ چون انسان باید از بخشی از حق خود بگذرد. اما حقیقت این است که بدون گذشتن از حق، حقیقت آشکار نمی‌شود. انسان باید قدرت قربانی کردن داشته باشد؛ قربانی کردن بخشی از مال، بخشی از زمان، بخشی از خواسته‌هایش، تا درهای جدید بر او گشوده شود. این یک قانون الهی است و در کنگره بارها تجربه شده است که انسان با بخشش نه تنها چیزی را از دست نمی‌دهد، بلکه دریچه‌های جدیدی از برکت، آرامش و گشایش برای او باز می‌شود.زندگی ناپایدار است و هیچ‌کس از فردای خود آگاه نیست. ممکن است امروز توان داشته باشیم و فردا نداشته باشیم. بنابراین اگر امروز فرصتی برای بخشیدن هست، باید آن را غنیمت دانست. توان امروز تضمینی برای فردا ندارد. اما بخشش امروز می‌تواند تضمینی برای حال خوش فردا باشد.اگر بخواهیم تمام این سخنان را در یک جمله خلاصه کنیم، باید بگوییم: گلریزان آیینی است برای پرورش روح انسان، برای ساختن بستر کنگره و برای پیش‌بُرد اهدافی که تمام آن‌ها در جهت رشد انسان و جامعه است.اگر امروز هرکدام از ما سهمی از توان خود را در این مسیر قرار دهیم، نه‌تنها ساختار کنگره را، بلکه حال و آینده خود را نیز می‌سازیم.از همراهی همه شما سپاسگزارم و امیدوارم خداوند توفیق بخشش، درک و خدمت را نصیب همگی ما بفرماید.

برگزاری جشن گلریزان 

تایپ و ارسال خبر:مسافر سلیمان لژیون دوم

عکاس:مسافر علیرضا لزیون سوم

واحد ارسال خبر:نمایندگی قوچان