سیگار، دروازه‌ی ورود به اعتیاد

سلام دوستان، امیر هستم، یک مسافر.
مدت چهار ماه است که سفر می‌کنم.
آخرین آنتی‌ایکس مصرفی من هروئین و شیشه بوده است.
روش درمان: دی‌اس‌تی.
داروی درمان: شربت او‌تی.
راهنمای عزیزم آقا جواد سلطان‌خواه هستند.
ورزش من در کنگره تنیس است.
تی‌دی‌اس مصرفی من در هر وعده سه سی‌سی است.
در ضمن، سفر سیگار هم انجام می‌دهم با راهنمایی آقا جواد و روزانه ۴۸ قطعه مصرف دارم.

موضوع مشارکتم «سیگار، دروازه‌ی ورود به اعتیاد» است.
من نزدیک به بیست سال سیگار مصرف می‌کردم و شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل گرایشم به مواد مخدر، همین سیگار بود. یادم هست اولین بار که سیگار کشیدم ۱۵ سالم بود. خدا پدرم را حفظ کند، داخل پاکت سیگارش چند نوع سیگار گذاشته بود، من هم کنجکاو شدم و یکی را برداشتم و کشیدم.

در چند سال اول، احساس خوبی داشتم و سرمست از مصرف سیگار بودم. اما کم‌کم آثار تخریب آن را دیدم؛ رنگ صورتم تغییر کرده بود، دهانم بوی بدی می‌داد، هرجا می‌رفتم کسی کنارم نمی‌نشست و نفس کشیدن برایم سخت شده بود. خانواده‌ام از بوی سیگار اذیت می‌شدند، در تاکسی یا جمع‌های عمومی هم همیشه نگاه‌های بدی نصیبم می‌شد.

همه‌ی ما می‌دانیم که سیگار برای سلامتی مضر است، اما دانستن با عمل کردن فرق دارد. تا اینکه پیام کنگره را دریافت کردم و سال گذشته وارد لژیون سیگار آقا جواد شدم. طبق روش دی‌اس‌تی و با مصرف آدامس نیکوتین طبق دستور راهنما، قدم‌به‌قدم پیش رفتم و به‌راحتی، مثل آب خوردن، درمان شدم.

اگر بخواهم تجربه‌ام را در چند جمله برای کسانی که هنوز اقدام به درمان سیگار نکرده‌اند خلاصه کنم، می‌گویم:
۱. خواسته‌ی واقعی برای درمان داشته باشید.
۲. از ترس عبور کنید.
۳. حتماً در لژیون سیگار بنشینید.
۴. آدامس نیکوتین را دقیقاً طبق دستور راهنما مصرف کنید.

امیدوارم عزیزانی که اشتیاق درمان سیگار را دارند، این جایگاه را تجربه کنند؛ چون احساس رهایی از سیگار واقعاً قابل وصف نیست.
در پایان، از کمک‌راهنمای عزیزم آقا جواد، صمیمانه سپاسگزارم.
متشکرم.

تایپ: مسافر مصطفی
تنظیم: مسافر سعید ل ۲۳