در هفته ی گلریزان با دلی آرام و نیتی خالص حضور پیدا کنید

جلسه پنجم از سری سوم لژیونهای سردار نمایندگی قوچان در تاریخ ۱۳ابان ۱۴۰۴با استادی راهنمای تازه واردین محترم مسافر علی، دبیری دنور مسافر محمد و نگهبانی پهلوان مسافر جواد و خزانه داری دنور مسافر غلامحسین با دستورجلسه "وادی نهم ساعت ۱۹ شروع بکار کرد

خلاصه سخنان استاد: 

سلام دوستان علی هستم یک مسافر

استاد در آغاز سخنان خود ضمن تشکر از نگهبان، دبیر و اعضای جلسه، بیان کردند که فرصت خدمت در جایگاه استاد را لطفی از جانب خداوند می‌دانند و از تمام اعضایی که با حضور و مشارکت خود به رشد و پویایی کنگره ۶۰ کمک می‌کنند قدردانی کردند.

موضوع جلسه، وادی نهم بود. استاد توضیح دادند که وادی نهم به مسئله‌ی "نقطه‌ی تحمل" و رسیدن به "تعادل" می‌پردازد. ایشان اشاره کردند که رسیدن به نقطه‌ی تعادل، نیازمند صبر، استمرار، ایمان و اجرای دقیق فرامین الهی است. هیچ انسانی نمی‌تواند بدون طی مراحل و بدون گذر از سختی‌ها، به تعادل برسد. همان‌گونه که ورزشکار برای بلند کردن وزنه‌ی سنگین باید از وزن‌های سبک آغاز کند، در زندگی نیز انسان باید به‌تدریج ظرفیت و تحمل خود را افزایش دهد؛ زیرا اگر پیش از رسیدن به آمادگی، بخواهد بیش از حد توان خود فشار بیاورد، دچار آسیب خواهد شد.

استاد افزودند که نقطه‌ی تحمل هر انسان در شرایط مختلف، متفاوت است و برای رسیدن به آن باید در مسیر مستقیم حرکت کرد. این مسیر با رعایت ارزش‌ها و دوری از ضد‌ارزش‌ها شکل می‌گیرد. پرهیز از دروغ، تهمت، غیبت، بدگویی، و تجاوز به حقوق دیگران از جمله اصولی است که ما را در صراط مستقیم نگه می‌دارد و به آرامش و تعادل می‌رساند. اگر بخواهیم از مسیر انحرافی و بدون صبر حرکت کنیم، نتیجه‌ای جز سقوط و بازگشت به گذشته نخواهد داشت.

در ادامه، استاد به موضوع سردار و گل‌ریزان پرداختند و بیان کردند که سنت گل‌ریزان از دوران‌های قدیم در فرهنگ ایرانی وجود داشته است. در گذشته، مردم برای کمک به نیازمندان، زلزله‌زدگان و افراد گرفتار، در زورخانه‌ها و محل‌های عمومی گرد هم می‌آمدند و با بخشش و یاری، مشکلات دیگران را برطرف می‌کردند. متأسفانه این سنت زیبا در گذر زمان تا حدودی فراموش شده بود، اما در کنگره ۶۰، آقای مهندس با احیای آن در قالب طرح سردار، بار دیگر روح تعاون، همیاری و محبت را زنده کردند.

استاد توضیح دادند که آقای مهندس از ابتدای شکل‌گیری کنگره ۶۰ دریافتند که تنها با سبدهای مالی هفتگی، نمی‌توان هزینه‌های توسعه، تحقیقات علمی، خرید زمین، ساخت نمایندگی‌ها و آموزش نیروهای انسانی را تأمین کرد. بنابراین، طرح سردار ایجاد شد تا اعضایی که تمایل دارند در سطح بالاتری از خدمت مالی مشارکت کنند، بتوانند با نیت خالص و بر اساس توان خود در این مسیر سهیم باشند. به‌واسطه‌ی این کمک‌ها، امروز کنگره توانسته است در حوزه‌های تحقیقاتی از جمله درمان سرطان‌ها و مسائل علمی دیگر نیز گام‌های مؤثری بردارد.

ایشان افزودند که مشارکت در طرح سردار، نوعی سرمایه‌گذاری معنوی است. زیرا بازگشت این کمک‌ها، به‌صورت "حال خوش" و "آرامش درونی" به خود ما برمی‌گردد. استاد تأکید کردند که سهام سردار، سهام پولی نیست؛ بلکه سهام آرامش، دانایی و رشد معنوی است. همان‌طور که فردی در دوران مصرف، حال ناخوشی را تجربه کرده و امروز به رهایی رسیده است، بخشی از وظیفه‌ی اوست که در مسیر خدمت و بخشش گام بردارد تا چرخه‌ی نیکی در کنگره تداوم یابد.

استاد اشاره کردند که جنگ ما در کنگره، جنگی نرم است؛ جنگی با جهل، اعتیاد و ناآگاهی. همان‌گونه که در زمان جنگ تحمیلی، مردم از کوچک تا بزرگ، با هر میزان توان خود برای دفاع از کشور کمک می‌کردند، امروز نیز ما در جبهه‌ی دیگری قرار داریم؛ جبهه‌ای برای حفظ انسانیت، خانواده‌ها و رهایی انسان‌ها از دام اعتیاد. هر کمک مالی، هر خدمت و هر قدم در این مسیر، تیری است در برابر دشمن نادانی و ویرانی.

ایشان یادآور شدند که کنگره از اقشار مختلف جامعه تشکیل شده است؛ از کارگران ساده تا دکترها و سرمایه‌داران بزرگ. اما در کنگره، هیچ تفاوتی میان آنان وجود ندارد؛ زیرا ملاک، نیت خالص و میزان عشق به خدمت است. ممکن است برخی از نظر مالی توان بالایی داشته باشند و برخی کمتر، اما ارزش خدمت همه در پیشگاه خداوند برابر است. مهم، آن است که هرکس به‌اندازه‌ی توان خود، قدمی در این مسیر بردارد.

استاد در بخش دیگری از سخنان خود به تجربه‌های شخصی اشاره کردند و گفتند: زمانی بیمار و گرفتار بوده‌ام، اما با متد درمان تدریجی و آموزش‌های کنگره به بهبودی رسیدم. اکنون که به حال خوش رسیده‌ام، وظیفه دارم در مسیر خدمت باقی بمانم و بخشی از آنچه دریافت کرده‌ام را بازگردانم. ایشان تأکید کردند که هیچ مبلغی در راه خدا بی‌ثمر نمی‌ماند؛ حتی اگر نتیجه‌ی آن بلافاصله دیده نشود، در زمان مناسب، ثمر خواهد داد. همان‌گونه که درخت با ضربات مداوم تبر سرانجام سقوط می‌کند، تلاش و بخشش نیز سرانجام به نتیجه می‌رسد.در پایان، استاد از همه اعضا خواستند در هفته‌ی گل‌ریزان با دلی آرام و نیتی خالص حضور پیدا کنند و ترس از کمبود را کنار بگذارند، زیرا آنچه بخشیده می‌شود، در حقیقت باقی می‌ماند. ایشان بیان کردند که کمک به کنگره، کمک به خودِ ماست؛ به خانواده‌هایمان، به فرزندانمان، و به جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم.

استاد سخنان خود را با این جمله به پایان رساندند:

«کنگره مکانی است برای ساختن، برای رشد، و برای خدمت. بیاییم با دل‌های بزرگ، در گل‌ریزان امسال حضور یابیم و سهم خود را در ادامه‌ی مسیر روشنایی ادا کنیم.»