ورزش تنها حرکتی از عضلات نیست بلکه تپش روح در میدان زندگی است. هر نفس گامی در مسیر شناخت و هر ضربان قلب یادآور زنده بودن در عرصه مسابقه است. انسان نه تنها با حریف روبهرو بلکه با خویشتن درونش میجنگد با شکها، ترسها، تنبلیها و تسلیمها هر پیروزی بیرونی در واقع بازتابی از پیروزی درونی اوست. جهانبینی در ورزش به معنای دیدن حقیقتی فراتر از مدال و سکو است به این درک رسیدن که زمین مسابقه نمایی کوچک از میدان بزرگ زندگی است. در هر تمرین هر قطره عرق و هر درد عضله، درسی نهفته است درسی از صبر، فروتنی، درک محدودیتها و شکوفایی در دل آنها.
ورزشکار آگاه میداند که قدرت واقعی در کنترل خشم است نه در مشت گره کرده و در استمرار است، نه در سرعت زودگذر. او در ایمان است نه در ادعا. او میفهمد که بدن تنها وسیلهای برای پرورش روح است و تلاش پلی میان امروز ناقص و فردای کاملتر ورزش یعنی تعهد به رشد حتی زمانی که هیچکس نظارهگر نیست. یعنی پذیرفتن شکست بدون ترک مسیر یعنی ایستادن در سکوت سحرگاهی تمرین وقتی جهان هنوز در خواب است و تو با هر نفس خود را از نو میسازی.جهانبینی در ورزش نوری درونی است که میگوید: «بدنت را بساز تا روحت را بفهمد» آنگاه درمییابی که ورزش عبادتی بیکلام است، نمازی که در آن تعادل، صداقت و تلاش تسبیحهای پنهان وجودند. آنجا که جسم ابزار رشد روح میشود و هر حرکت ذکری از زندگی است.
نویسنده: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون یکم)
تنظیم و ارسال: راهنما تازهواردین همسفر الهام (نگهبان سایت)
- تعداد بازدید از این مطلب :
66