ما از چاه مشکلات بیرون آمده‌ایم

سلام دوستان ابراهیم هستم یک مسافر. آخرین آنتی‌ایکس مصرفی تریاک و شیره. مدت زمان تخریب بیش از بیست و پنج سال. یازده ماه و یازده روز با روش DST و داروی OT سفر کردم و شش سال و سه ماه است که از بند سیگار رها شده‌ام. ورزش من در کنگره دارت.

حدود بیست و هشت سال پیش، آقای مهندس، ساختاری را با هدف درمان اعتیاد پایه‌گذاری کردند. آموزش‌های ایشان که در قالب کتاب «عبور از منطقه شصت درجه زیر صفر» و نوشتارهای دیگر مکتوب شده بود، از سال ۱۳۷۲ و ۱۳۷۳، هفته‌ای یک‌بار توسط ایشان تبیین می‌شد و مسیر درمان را آغاز کرد.

در همان اوایل، افراد پیشکسوت، از جمله آقای مهندس و آقای سلامی، همواره بر لزوم تقویت بنیه مالی کنگره تأکید داشتند. به یاد می‌آورم که در گذشته، منابع مالی کنگره چنان محدود بود که برای خرید تنها یک کیلو پنیر، مجبور بودیم آن را با نخ و قرقره تقسیم کنیم تا میزان پرتی مواد به حداقل برسد؛ دلیل این امر، کمبود توان مالی و زیرساختی بود.

همان‌طور که در کنگره آموخته‌ایم، کنگره دارای دو بُعد «ظاهر» و «باطن» است؛ به عبارتی، هم جسم دارد و هم جان.

جسم کنگره بیست و هشت سال پیش با بنیان‌گذاری متد و روش درمانی توسط آقای مهندس شکل گرفت. آقای مهندس، کنگره را ساختند و این روش، ریشه درمان اعتیاد است. درمان جسم اعتیاد، همان‌طور که مکرراً توسط آقای مهندس بیان شده، همانند کشتن یک پشه با پشه‌کش بر دیوار بود؛ عملی سریع بود.

اما جان کنگره نیازمند زمان بیشتری بود. نزدیک به شش سال پیش، کلنگ‌زنی دانشگاه خوارزمی (مؤسسه تحقیقاتی و آموزشی کنگره) در قشم صورت پذیرفت. این امر پس از گذشت بیش از بیست و دو سال از درمان جسم اتفاق افتاد، زیرا جان کنگره تقویت شده و به بلوغ رسیده بود. جان، همان سرمایه نور است. زمانی که کنگره به این سرمایه نوری دست یافت، زیربنای ده هزار متری دانشگاه خوارزمی احداث شد و هم‌اکنون نیز مراحل ساخت طبقه اول آن در حال انجام است.

باید توجه داشت که مسائل مالی کنگره وابسته به یک فرد نیست؛ آقای مهندس بارها تأکید کرده‌اند: «من نیستم، همه اعضا هستند»؛ چرا که «یک دست صدا ندارد».

موضوعی که در همایش شعب اصفهان و چهارمحال و بختیاری نیز مطرح شد، مربوط به هزینه‌های درمان است. فردی که برای درمان خود نیازمند صد میلیون تومان است و این مبلغ به صورت رایگان تأمین می‌شود، باید پس از رهایی، با درک عاقلانه و حسابگرانه بنگرد که چه دستاوردهایی داشته و از چه جایگاهی به کجا رسیده است. ما که در مقام راهنما، ایجنت، دیده‌بان، مرزبان، نگهبان نظم و مهماندار خدمت می‌کنیم، همه تلاشمان این است که خدمات رایگان برای سفر اولی‌ها فراهم شود.

زمانی که احیا و سلامت خود را بازمی‌یابیم و به ساختار کنگره می‌نگریم، درمی‌یابیم که این موهبت نیازمند قدردانی است. اگر آقای مهندس بیست و هشت سال پیش ایستادگی نمی‌کردند، این ساختار به وجود نمی‌آمد. بنده، ابراهیم، اگر کنگره برایم سرمایه نشده بود، شاید امروز زنده نبودم؛ چرا که سیستم و ساختار بدنی‌ام با مواد مخدر در حال نابودی مداوم بود.

اکنون که در اینجا درمان می‌شویم و حال خوب پیدا می‌کنیم، ارزش واقعی این رهایی را باید سنجید. بیمه شخص ثالث (که ارزش آن امروز بالغ بر یک میلیارد و ششصد میلیون تومان است)، در مقابل احیای یک انسان مانند ابراهیم چقدر ارزشمند است؟ صدها نفر در کنار ابراهیمی که احیا شده، از آن آرامش و ساختاری که او دوباره به دست آورده، بهره‌مند می‌شوند. اگر ابراهیم توان مالی داشته باشد، باید سهم خود را بپردازد. اگر سهم خود را ادا نکند، حتی اگر از دستاوردهای مالی کلان‌تری نیز برخوردار شود، این بهایی است که هم برای خود و هم برای خانواده‌اش پرداخت نکرده است.

در کنگره آموخته‌ام که اگر قدردان نباشیم، ساختار هستی رفته‌رفته این درمان را از ما سلب کرده و به جای آن، مشکلات، بن‌بست‌ها، گره‌ها و تاریکی‌ها را جایگزین می‌کند. ما از چاه مشکلات بیرون آمده‌ایم؛ اگر نتوانیم همراه و همگام با این ساختار باشیم، از نعماتی که دیگران برای ما کاشتند و ما برداشت کردیم، محروم خواهیم شد.

وظیفه ما این است که برای آیندگان محصولی به‌جای بگذاریم و این امر تنها با گفتار و عمل میسر می‌شود. اگر توانسته‌ایم حرکت کنیم و خود را با منابع و آموزش‌های کنگره همراه سازیم، در مسیر علم، آگاهی و سیستم پیش خواهیم رفت. در غیر این صورت، عقب می‌مانیم و مسیرمان به جایی نامعلوم منتهی خواهد شد. از توجه شما سپاسگزارم.

تهیه و تنظیم: گروه خدمتگزاران سایت شعبه دنا، شهرضا