گروه خانواده_ با جهان بینی درورزش تعادل راتجربه کنید

پنجمین جلسه از دوره اول کارگاه های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی تربت حیدریه با استادی همسفر نفیسه ، نگهبانی همسفر ندا و دبیری همسفرنازنین با دستور جلسه «جهان بینی در ورزش» در تاریخ ۲۷ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

در کنگره، درمان اعتیاد بر سه ضلع استوار است: جسم، روان و جهان‌بینی. جهان‌بینی همان نگرش ودرکی است که ما نسبت به زندگی وهستی داریم. درکنگره یاد می‌گیریم که هیچ چیزدرجهان بی‌هدف نیست؛ ما آمده‌ایم تایاد بگیریم، تجربه کنیم ورسالتی را انجام دهیم.
انسان دو بخش دارد: صور آشکار (چیزی که درظاهردیده می‌شود مانند بدن واعضای فیزیکی) وصور پنهان (چیزهایی چون عقل، نفس و روح که با چشم دیده نمی‌شوند). بیشترین توجه جهان‌بینی بر همین صور پنهان است،؛ زیرا سرچشمه‌ی احساسات، تصمیم‌ها و تغییرات واقعی انسان در آنجاست. نقش ورزش در مسیر درمان در کنگره ۶۰، ورزش به‌تنهایی درمان اعتیاد نیست؛ اما یکی از مهم‌ترین ابزارهای کمکی برای رسیدن به تعادل جسم و روان است. هم مسافران و هم همسفران تشویق می‌شوند تا رشته‌ی ورزشی مشخصی داشته باشند؛ چون ورزش کمک می‌کند جسم سریع‌تر به تعادل برسد و روح انسان شاداب‌تر شود.
ورزش یعنی مراقبت از جسمی که امانتی الهی است. همیشه گفته‌اند: «عصای پیری، عضلات شما هستند.» بدنی سالم، ذهنی آرام و روحی متعادل را به همراه دارد. ورزش فقط حرکت بدنی نیست؛ باید با نظم و ریتم انجام شود تا تأثیر بگذارد. پیاده‌روی ساده، زمانی ورزش محسوب می‌شود که ضربان قلب بالا برود و تنفس سخت‌تر شود. در کنگره، هدف از ورزش حال خوب است،  نه رقابت.
همان‌طور که مهندس می‌فرمایند: یا می‌بریم یا می‌آموزیم؛ باختی در کار نیست. درمسابقات، صمیمیت ومحبت میان اعضا موج می‌زند؛ هیچ‌کس برای بردن نمی‌آید، همه برای تجربه و شادمانی در کنار هم حضور دارند. من درآغازسفراول، حال روحی خوبی نداشتم و برای رفتن به پارک همیشه بهانه می‌آوردم؛ اما بعدها در «لژیون تغذیه‌ی سالم» شرکت کردم. جلسات صبح زود در پارک برگزار می‌شد و کم‌کم انگیزه‌ی زیادی پیدا کردم. ورزش باعث شد وزنم کم شود، بدنم قوی‌تر شود و حال روحی‌ام به طرز عجیبی بهتر گردد.
یادم هست وقتی بعد از وقفه‌ای دوباره به باشگاه برگشتم، عضلاتم درد گرفته بود. مسافرم گفت: اگر هیچ دردی نداشتی یعنی تغییری نکردی این جمله برایم الهام‌بخش شد. فهمیدم دردِ تغییر، شیرین است؛ همان‌طور که در کنگره می‌گوییم اگر شرکت در لژیون یا گلریزان هیچ تأثیری در ما نگذارد، فایده‌ای ندارد.
جالب است بدانید من خودم به‌واسطه‌ی لژیون سردار وارد کنگره شدم. آن زمان مسافرم دو سال بود که رها شده بود؛ اما من هنوز مقاومت می‌کردم و حتی صدای مهندس را دوست نداشتم! تا اینکه برای گرفتن یک عکس یادگاری در مراسم سردار رفتم، و همان حضور کوتاه، مسیر زندگی‌ام را تغییر داد. همسرم با محبت و صبوری به من یاد داد که عشق و آرامش، از مسیر اجبار نمی‌گذرد. او با تغییر رفتارش مرا جذب کرد، نه با حرف.
ورزش، پلی میان عشق و آرامش ورزش در کنگره فقط فعالیت بدنی نیست؛ بلکه نوعی زندگی درعشق، نظم و احترام است. وقتی با همسفران برای مسابقات به تهران رفتیم، دیدم چقدرانرژی ومحبت درمیان اعضا جاری است. هیچ‌کس به فکر بردن نبود، فقط حال خوش جمعی مهم بود. حتی خانمی باردار، با وجود شرایطش، همراه تیم آمد تا تیم ناقص نماند و با لبخند گفت: «من یک بچه‌ی کنگره‌ای دارم!» ورزش، همان‌طور که جسم را نیرومند می‌کند، روح را نیز سبک و روشن می‌سازد .امیدوارم پارک تربت هم به‌زودی راه‌اندازی شود تا همسفران و کودکان‌شان در کنار هم ورزش کنند. تجربه نشان داده است که حضور در چنین محیط‌هایی حتی حال ورفتار بچه‌ها را هم دگرگون می‌کند. درپایان، ازصمیم قلب می‌گویم: ورزش، خدمت، محبت جهان‌بینی،  چهار مسیر به سوی یک مقصد هستند حال خوش و تعادل در زندگی.امیدوارم این حس و حال زیبا نصیب همه‌ی شما بشود.

مرزبان کشیک: همسفر فاطمه ومسافرخیراله
تایپ وویراستاری: همسفر فاطمه (لژیون مرزبانی)
عکس وارسال :همسفر لیلی (مرزبان خبری)

همسفران نمایندگی تربت حیدریه