راهنمای محترم تازه واردین مسافر حمید با ماده مصرفی تریاک وارد کنگره شدند، ده ماه و یک روز با روش دیاستی و داروی اوتی سفر کردند و هماینک سه سال و سه ماه است که آزاد و رها شدهاند و در کسوت راهنمای تازه واردین در حال خدمت هستند. گفتگویی با ایشان ترتیب دادهایم که شما را به خواندن آن دعوت مینماییم:

آیا با مصرف شربت اُتی در خارج از کنگره میتوان به درمان رسید یا خیر؟
پاسخ: از نظر من چنین امکانی اصلاً وجود ندارد. ما در جامعه افرادی را میبینیم که شاید ۱۰ یا ۱۵ سال است به روش خودشان از این شربت استفاده میکنند، اما چون روش آنها روش درست و مناسبی نیست، جواب نمیدهد. برای درمان هر بیماری، وقتی دارو تجویز میشود، مدت زمان درمان نیز مشخص میشود؛ مثلاً میگویند این دارو را تا شش ماه مصرف کن. اما روشهایی که خارج از کنگره اجرا میشود، نه حد و مرز مشخصی دارد و نه طول درمان معینی. بنابراین طبیعتاً درمان به تنهایی و در بیرون از کنگره محقق نمیشود. چهبسا فرد به مصرف چند ماده همزمان روی بیاورد یا چیزهای دیگری را همراه شربت استفاده کند. اگر کسی بخواهد با سلیقه شخصی خودش عمل کند، قطعاً به درمان نخواهد رسید.
نظر شما در مورد شربت اُتی و روش دیاستی چیست؟
پاسخ: شربت اُتی یکی از کاملترین داروهاست که در علم پزشکی نیز به حقیقت آن پی بردهاند. این یک داروی کامل است که ثابت شده میتواند علاوه بر درمان اعتیاد، روی بیماریهای دیگر نیز تأثیر مثبت بگذارد. این شربت مانند یک تغذیه سالم و یک داروی مکمل کاملکننده است؛ مانند مصالحی که برای ساختن یک بنای کامل به کار میرود. در مورد روش دیاستی نیز باید بگویم که این بهترین روش است. روشی پلکانی که برگرفته از الگوی طبیعت است و بر اساس سیستمهای بیوشیمیایی و سیستم ایکس بدن مهندسی شده است. این روش، بهترین روشی است که تاکنون جواب داده و نمونههای موفق (کیسریپورتهای) زیادی دارد. نمونههای این موفقیتها را در کنگره ۶۰ و در بین مرزبانان کلینیکها میبینیم که پس از پایان درمان، هر هفته با شربت اُتی در تماس هستند اما هیچ نیازی به مواد خارج از کنگره پیدا نمیکنند. چون این روش، فرد را از لحاظ جسمی و روانی به تعادلی میرساند که دیگر نیازمند روشها یا داروهای بیرونی نخواهد بود.
از نظر شما اولین موضوعی که یک فرد تازهوارد باید در مورد درمان در کنگره ۶۰ بداند چیست؟
پاسخ: اولین موضوع، آشنایی با ماهیت بیماری اعتیاد است. باید صورتمسئله اعتیاد و این که اعتیاد دقیقاً چیست، برایش تشریح شود. نگاه فرد به اعتیاد باید تغییر کند. نگاه جامعه به یک مصرفکننده، نگاه معقولی نیست و با برچسبهایی که به او زده میشود، پذیرش بیماری و قدم گذاشتن در مسیر درمان برایش بسیار سخت میشود. فرد سعی میکند مشکل خود را بپوشاند. اما با دیدگاهی که در کنگره ۶۰ وجود دارد و اعتیاد را یک بیماری میداند، پذیرش این موضوع که هر بیماری درمانی دارد، برای فرد بسیار راحتتر میشود و میتواند راحتتر در مسیر درمان قدم بردارد.
بهعنوان راهنمای تازهواردین چه حسوحالی دارید؟
پاسخ: واقعاً توصیف این حس کمی سخت است. هدف من این است که مانند کسانی که روز اول ورود من به کنگره ۶۰، با عشق از کار و زندگی خود گذشتند و برای من مشاوره کردند، عمل کنم. آنها مسئله بیماری اعتیاد و کنگره ۶۰ را برای من شکافتند و من متوجه شدم. قطعاً آنها حال خوبی داشتند و به جایگاهی رسیده بودند که میخواستند این حال خوب را به دیگران منتقل کنند. من بهعنوان یک راهنمای تازهواردین، وقتی فرد جدیدی وارد شعبه میشود، احساس میکنم مانند خونی هستم که در رگهای شعبه جریان مییابد و انرژی میگیرم. این یک احساس بسیار خوب است؛ حسی است بین تاریکی و روشنایی. راهنمای تازهواردین در این مرز قرار دارد و با آمدن یک تازهوارد، انرژی و حس خاصی میگیرد که باید این جایگاه را تجربه کرد تا به طور کامل درکش کرد.
راهنمایی فرد تازهوارد چه تأثیری روی آن شخص میگذارد؟ لطفاً توضیح دهید.
پاسخ: راهنمای تازهواردین، برنامهها و پروتکلهای مشخصی دارد که در لژیون تازهواردین طراحی شده است و من بر اساس آنها عمل میکنم. اما مهمتر از آن، حس عشق و دوست داشتن است. راهنما باید بتواند با تازهوارد ارتباط حسی برقرار کند و او را از صمیم قلب دوست داشته باشد. ما باید بدانیم که این فرد در جایگاهی است که روزی ما بودیم. برای این که او هم به آن حال خوب برسد، باید با عشق، علاقه و حس خوب، این مسیر را برایش هموار کنیم.
بر اساس تجربهای که در دوران خدمت با تازهواردین داشتهاید، چگونه در سه جلسه اول، افراد به کنگره ۶۰ جذب میشوند؟
پاسخ: در کنگره ۶۰ همه چیز بر اساس عشق، عقل و ایمان است. برای جذب تازهوارد، باید پارامترهای زیادی را رعایت کنم؛ از جمله قوانین و حرمتهای کنگره ۶۰. من بهعنوان راهنما، دقیقاً بر اساس چارچوب و شرح وظایفی که برایم مشخص شده عمل میکنم و نظرات شخصی خودم را دخالت نمیدهم. سعی میکنم به تازهوارد احترام بگذارم، بدون این که کنگره را بزرگنمایی کنم. حقیقت و واقعیت کنگره ۶۰ را برایش توضیح میدهم، اما با همان عشق و حسی که به این خدمت دارم. هدفم این است که کار درست را به درستی انجام دهم.
راهنما چگونه میتواند نقشه راه را به رهجو آموزش دهد؟
پاسخ: از دیدگاه من، مسیر کنگره ۶۰ بر سه پایه درمان جسم، روان و جهانبینی استوار است. در طول ده تا یازده ماه اول، فرد حدود ۹۰ درصد به تعادل جسمی و روانی میرسد. در همین مسیر، راهنما با استفاده از برنامهها و پروتکلهایی که در اختیار دارد و همچنین دانش و آگاهیای که دارد، بر افکار و اندیشه رهجو کار میکند. راهنما مسیری را که خودش پیموده برای رهجو شرح میدهد و بر رعایت قوانین و حرمتهای کنگره ۶۰ تأکید میکند که این امر تأثیر بسیار زیادی در درمان رهجو دارد.
از نظر شما چرا بر پویایی راهنمای تازهواردین بسیار تأکید شده است؟
همانطور که گفتم، راهنمای تازهواردین مانند مرز بین تاریکی و روشنایی است. تازهواردین اولین فردی که با آن آشنا میشوند و مفاهیم کنگره ۶۰ را از او میآموزند، راهنمایشان است. پویایی راهنما، از نظر پوشش، آراستگی، زیبایی کلام، آرامش و عمل کردن به برنامهها، بهترین الگو برای تازهوارد است و این امر برای پویایی یک شعبه و موفقیت روش درمان کنگره ۶۰ حیاتی است.
آیا جذب و ماندگاری رهجوها به حسوحال راهنمای تازهواردین بستگی دارد؟
پاسخ: بله، این مسئله بسیار بسیار مهمی است. همانطور که در صحبتهایم اشاره کردم، هم حسوحال راهنما مهم است و هم عملکردش. راهنمای تازهواردین باید کارهایش را درست انجام دهد، روی برنامه و مسیر کنگره ۶۰ قدم بردارد و قوانین را رعایت کند، بدون افزودن یا کاستن چیزی. مهمتر این که باید سعی کند رهجو را دوست داشته باشد و این کار را از روی عشق و تکلیف انجام دهد، نه از سر اجبار. ما با حس کار میکنیم. باید با نگاهمان، با کلام محبتآمیزمان و با حسمان تأثیر بگذاریم. اگر رهجو مخالفت کرد یا جبهه گرفت، ما نباید ناراحت شویم یا مقابله کنیم، بلکه باید طوری صحبت کنیم که او ناراحت نشود و با حس خوبمان پیام را منتقل کنیم. قطعاً این پیام دریافت خواهد شد. شاید در لحظه متوجه نشود، اما اگر با حس خوب و دوستانه با او صحبت کنیم، بدون شک این ارتباط برقرار میشود.
مصاحبه کننده: مسافر علیمردان
تایپ، ویرایش و بارگذاری خبر: همسفر مسعود
نمایندگی دلیجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
127