فرماندهی جایگاهی که اختیار انسان معنا می‌یابد

مشار‌کت رهجویان راهنما همسفر مریم جعفری از پارک بهار مشهد در مورد دستورجلسه «فرمانبرداری و فرماندهی»:

همسفر انسیه رهجوی راهنما همسفر مریم جعفری (لژیون سوم) نمایندگی زالپارس، رشته ورزشی تنیس:

اگر بخواهم به فرماندهی برسم، ابتدا باید فرمانبردار خوبی برای خواسته‌های خودم باشم؛ یعنی وادی ششم «فرمان عقل» را به عنوان فرمانده درونی خود به‌درستی اجرا کنم. وقتی در این مسیر موفق شوم، توانمندی فرمانبرداری در خانواده و جامعه نیز برایم فراهم می‌شود و می‌توانم عمل سالم انجام دهم. آگاه هستم که میان عمل نیک و عمل سالم تفاوت وجود دارد و این تفاوت بستگی به میزان دانایی مؤثر من دارد. وقتی در این مسیر به رشد و دانایی می‌رسم، مشابه کودکی می‌شوم که از تمام نیروهای اطراف خود استفاده می‌کند و با شروع به سخن گفتن، احساس شعف و شادی عمیقی پیدا می‌کند. من نیز به یک محبت درونی نسبت به خود، خانواده و جامعه می‌رسم و فرمان‌ها را بدون اجبار با خواست قلبی و آگاهانه انجام می‌دهم. با رسیدن به این محبت درونی، ناخودآگاه در مسیر فرماندهی قرار می‌گیرم. در این حالت نیازی نیست دیگران را مجبور کنم تا فرمانم را بپذیرند؛ زیرا با نیروی محبت درونی خود اطرافیان را همگام و همراه می‌کنم و بدین ترتیب فرمانده‌ای لایق و توانا می‌شوم. استاد امین در سی‌دی «از فرمانبرداری تا فرماندهی» بیان می‌کنند که اولین قدم، فرمانبرداری از راهنماست. باید علم راهنما را بدون قضاوت بپذیریم و در مسیر آموزش، تجربه و تفکر، با خود در صلح و آرامش باشیم تا بتوانیم به فرماندهی حقیقی دست یابیم.

همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر مریم جعفری (لژیون سوم) نمایندگی زالپارس، رشته ورزشی دارت:

اصولاً انسان زمانی قادر است کار جدیدی را انجام دهد و در آن توانمند شود، به این معناست که دامنه فرماندهی‌اش افزایش یافته است. فرماندهی؛ یعنی انسان بر نیروهای درون و بیرون خود تسلط داشته باشد. اگر بتواند وظایف خود را به درستی انجام دهد؛ یعنی در آن زمینه به فرماندهی رسیده است. فرمانبرداری و فرماندهی در واقع مسیری هستند که حد و حدود حرکت را مشخص می‌کنند؛ نشان می‌دهند از کجا شروع کنیم و تا چه حد پیش برویم. یک قانون کلی این است که اگر انسان بخواهد در موضوعی صاحب نظر شود و کاری را به نتیجه برساند، ابتدا باید در جایگاه فرمانبرداری قرار گیرد و سپس به فرماندهی دست یابد. هر کاری که انسان انجام می‌دهد و از آن احساس رضایت و تسلط پیدا می‌کند، نشانه این است که به قدرت فرماندهی رسیده است. فرماندهی؛ یعنی جایگاهی که اختیار انسان معنا پیدا کند.

همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مریم جعفری (لژیون سوم) نمایندگی زالپارس، رشته ورزشی تنیس:

من تا قبل از ورود به کنگره فکر می‌کردم فرمانبرداری یک نقطه ضعف است؛ تصورم این بود که فرد فرمانبردار انسانی ضعیف است که نمی‌تواند آنچه را خودش دوست دارد انجام دهد و همیشه منتظر است تا به او فرمان بدهند؛ اما با ورود به کنگره فهمیدم که این باور اشتباه بوده است. ما می‌دانیم کسی که اعتیاد دارد، فرمانبردار عقل خود نیست؛ بلکه فرمانروایی شهر وجودی و صورپنهانش را به مواد مخدر سپرده و بدون توجه به عواقب، فقط فرمان مواد را اجرا می‌کند تا در لحظه حالش خوب شود. چنین فرمانبرداری، اختیار انسان را از او می‌گیرد و نتیجه‌ای جز نابودی خود و خانواده‌اش ندارد. امروز درک می‌کنم که فرمانبرداری همیشه بد نیست و به معنای ضعف انسان محسوب نمی‌شود. در کنگره هیچ‌کس برای منفعت شخصی فرمان نمی‌دهد؛ همه دست به دست هم می‌دهند تا حال یکدیگر بهتر شود. کنگره جایی است که باید فرمانبردار خوبی باشیم؛ فرمانبردار آموزش‌ها و ارزش‌ها، نه ضدارزش‌ها. وقتی از فرمانبرداری ضدارزش‌ها فاصله بگیریم و به فرمان عقل نزدیک شویم، می‌توانیم فرماندهی شهر وجودی و صور پنهان خود را به دست آوریم. آن‌گاه قادر خواهیم بود فرمانروای شایسته‌ای باشیم و فرمان‌های سازنده و ارزشمند صادر کنیم.

رابط خبری: همسفر جمیله مرزبان خبری پارک بهار مشهد
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر الهه از نمایندگی صالحی، دبیر سایت، رشته ورزشی دارت
گروه ورزش همسفران کنگره۶۰