این پرسش در ذهنم بود که چرا فردی جایگاه بهتری دارد،یا خانواده‌اش بهتر است؟ و...(نمایندگی ارغوان تهران)

چهارمین جلسه از دوره شصت و هشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی خانم‌های مسافر و همسفر نمایندگی ارغوان تهران، با استادی راهنما مسافر یگانه، نگهبانی مسافر انیسه و دبیری همسفر فریده، با دستور جلسه «عدالت؛ آیا همه افراد در کنگره ۶۰ با یکدیگر برابرند؟» روز سه‌شنبه ۲۲ مردادماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۱:۳۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

سلام دوستان، یگانه هستم، یک مسافر.

موضوع جلسه امروز درباره «عدالت؛ آیا همهٔ افراد در کنگره ۶۰ با یکدیگر برابرند؟» است.وقتی صحبت از عدالت می‌شود، نخستین چیزی که به ذهنمان خطور می‌کند، برابری و یکسان بودن جایگاه‌هاست. انسان‌ها میل ذاتی به برابری دارند. من، در اوایل ورودم به کنگره، دائماً این پرسش در ذهنم بود که چرا فردی جایگاه بهتری دارد، خانواده‌اش بهتر است یا این‌که اگر در کشور دیگری بودم، شاید این اتفاقات برایم رخ نمی‌داد. حتی فکر می‌کردم که اعتیاد در سرنوشت من نباید قرار می‌گرفت؛ اما با گذشت زمان و گوش‌دادن به سی‌دی‌ها، ذهنم بازتر شد و متوجه شدم که همهٔ این اتفاقات دلایلی دارد.

آغاز زندگی ما صرفاً با تولد شروع نمی‌شود؛ بلکه هر فرد، آورده‌ها و بارهایی را با خود حمل می‌کند. حتی در نوزادان دوقلو، رفتار و سرنوشت یکسان نیست. ممکن است محل زندگی، پدر و مادر، بیمارستانی که متولد شدند، مهدکودک، مدرسه و حتی لباس و ظاهرشان یکی باشد، اما زمانی که هر دو نزدیک معلم آموزش می‌گیرند، برداشت، احساس و سبک زندگی‌شان با هم متفاوت است.

به این نتیجه رسیدم که زندگی ما مانند توپ تنیسی است که روی آب قرار دارد؛ کسی بالای سر آن نیست تا مانع بالا یا پایین‌رفتنش شود، بلکه «چگالی» خود توپ است که اجازه نمی‌دهد بیشتر از حد مشخصی بالا یا پایین بیاید. این چگالی، همان انرژی ماست. برای تغییر این سطح انرژی، باید دانایی و آگاهی‌مان را افزایش دهیم؛ موضوعی که در کنگره بسیار بر آن تأکید می‌شود.

آرم کنگره ۶۰ «معرفت، عمل سالم، عدالت» است. با افزایش این سه، می‌توانیم درست زندگی‌کردن را بیاموزیم و به تعادل برسیم. بر همین اساس، جایگاه‌ها در کنگره بر مبنای دانش و آگاهی مشخص می‌شوند. این جایگاه می‌تواند خوب یا بد باشد؛ ممکن است جایگاه مرزبانی داشته باشم، یا دو سال در سفر اول بمانم، یا حتی کارتن‌خواب باشم و بعد به درمان برسم و استاد دانشگاه شوم.

رفتار دیگران با ما، متناسب با نقشی است که ایفا می‌کنیم. همان‌طور که آقای مهندس با مرزبان و مسافر سفر اول به یک‌شکل رفتار نمی‌کنند، این تفاوت نه‌تنها بی‌عدالتی نیست، بلکه لازمهٔ عدالت است. در کنگره ۶۰، درمان زمانی اتفاق می‌افتد که؛ جسم، روان و جهان‌بینی شخص به تعادل برسد. ممکن است با قطع مصرف، ضلع جسمی به تعادل برسد، اما روان و جهان‌بینی هنوز افیونی و معتاد گونه باشد؛ پس تعادل واقعی شکل نمی‌گیرد.

در نهایت، هر یک از ما مسئولیت فردی در برابر نابرابری‌ها داریم. درست است که هر کس متناسب با دانش و تلاشی که کرده است باید پاداش بگیرد و تشویق شود، اما وظیفهٔ ماست که در برابر نابرابری‌ها، کاری انجام دهیم.

در کنگره، جشنی به‌عنوان «گریزان» داریم. ما از امکانات و فضای کنگره بهره‌مند می‌شویم؛ مثل صندلی‌های راحت یا کولر در تابستان و… و می‌توانیم کمی از تجملات غیرضروری زندگی خود را کنار بگذاریم و به کسانی که در کمبودها دست‌وپا می‌زنند، کمک کنیم. حتی کمک‌های کوچک می‌تواند شرایط بهتری برای آن‌ها فراهم کند. ممنونم از وقتی که به من دادید و به صحبت‌هایم گوش کردید.

تایپ: راهنما مسافر یگانه - لژیون دوم نمایندگی ارغوان تهران
ویرایش: مسافر فائزه نمایندگی ارغوان تهران
عکس: مرزبان خبری مسافر هانا
ارسال: همسفر فاطمه