اساساً هیچ چیزی در جهان اتفاقی، اتفاق نمی‌افتد

جلسه هشتم از دوره پنجم جلسات لژیون سردار همسفران کنگره۶۰ نمایندگی شهرری به استادی راهنما همسفر فوزیه، نگهبانی پهلوان همسفر عاطفه و دبیری راهنما همسفر الناز با دستورجلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره۶۰ باهم برابرند؟» روز سه‌شنبه ۲۱ مردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۳:۴۵ آغاز به‌‌کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

در کنگره۶۰ افراد براساس ارزش انسانی، اخلاقی و احترام در یک جایگاه قرار دارند و همه افراد باهم برابر هستند؛ یعنی این‌که شخص با چه امکانات مالی، چه مقامی، چه دینی، چه مذهبی و چه نژادی است مهم نیست. این‌جا از یک احترام برخوردار است؛ اما در مورد جایگاه‌ها، جایگاه‌ها براساس تلاش و مسئولیت‌پذیری بالای افراد فرق دارد. دریافت جایگاه معمولاً براساس تلاش، تجربه و مسئولیت‌پذیری انجام می‌شود؛ پس از لحاظ وظایف و نقش‌ها در ساختار کنگره۶۰ تفاوت‌هایی وجود دارد. هر شخص در هر جایگاه و هر شرایطی که است، در جایگاه بالحقه خود قرار دارد. این شاید قبل از کنگره۶۰ برای من بی‌معنی بود و عدالت برای من همان مساوات و تساوی افراد معنی داشت و این‌که همیشه می‌گفتم: عدالت خداوند کجا است؟ چرا بعضی‌ها معلول و بعضی‌ها سالم هستند؟ چرا بعضی‌ها بالا و بعضی‌ها پایین قرار دارند؟ بعد از آموزش در کنگره۶۰ فهمیدم که خیلی مسائل پشت پرده داریم. به‌عنوان مثال: نامه پیشین است، چرخه‌های تقدیر و کارمای شخصی، ازلی و اجتماعی داریم و همه‌ این‌ها را با خودمان آورده‌ایم؛ بایستی در این جهان اشتباهات را بازسازی کنیم.

یک‌سری اخلاق و ذات، ریشه‌ در فطرت افراد است و از ازل با خود دارند و تا ابد هم با آن‌ها است‌. دیدید می‌گویند: طرف هر کاری که می‌کند، باز هم ذات او خراب است یا آموزش‌پذیر نیست. در این جهان، باید رسالت شخص را پیدا کنیم و چیز سختی هم نیست. هر کسی آمده است در این جهان تا تجربه‌ منحصر به فرد خود را داشته باشد و برود؛ اگر کسی بتواند رسالت شخصی خود را پیدا کند، قطعاً به ارتقاء می‌رسد. رسالت شخصی، یعنی عشق. شما با چه چیزی عشق می‌کنید؟ چه چیزی حالتان را خیلی خوب می‌کند و این‌که حس درونتان با آن یکی است؟ این می‌شود رسالت شخصی شما. یکی می‌گوید: من معلمی را دوست دارم، یکی می‌گوید: دوست دارم به انسان‌ها کمک کنم یا دوست دارم حال همه خوب باشد و ... . در سوره شوری خداوند می‌فرماید: هر مصیبتی به شما می‌رسد به‌خاطر کارهایی است که می‌کنید یا در سوره زلزال آمده است که هر کس به اندازه‌ای نیکی یا بدی کرده باشد آن را می‌بیند و در سوره‌ رعد می‌فرماید: سرنوشت هیچ قومی تغییر نمی‌کند؛ مگر آن‌که آن‌ها خودشان را تغییر دهند. زندگی از تولد تا مرگ نیست، بعد از مرگ به عالم یا عوالم دیگری می‌رویم، قبل از تولد هم از عالم و عوالم دیگری آمده‌ایم. از نظر علمی هم ثابت شده است ما اصلاً نمی‌توانیم بمیریم و صفر شویم، قانون اصل بقاء انرژی ثابت می‌کند؛ پس ما یک نامه پیشین داریم؛ بنابراین عدالت براساس کارها، سعی و تلاش ما صورت می‌گیرد و لاغیر.

اساساً هیچ چیزی در جهان اتفاقی، اتفاق نمی‌افتد. ما در جهان چیزی به‌نام شانس نداریم، همه چیز معادله، ریاضیات و فیزیک محض است. تزکیه و پالایش به‌راحتی به‌دست نمی‌آید و برای کسب ثروت باطنی باید هزاران هزار زندگی‌ها صورت بگیرد و آن‌قدر برویم و بیاییم تا جان آگاه و دل آگاهی پیدا کنیم و باید بدانیم چه چیزی را خرج چه چیزی می‌کنیم، این خیلی مهم است. خیلی حیف است که تلاشی که انجام می‌دهیم، اعتباری که به‌دست می‌آوریم را به‌راحتی از بین ببریم. از منیت گذشتن از حسادت، نفرت، خشم ترس و ... گذشتن و یکی از بزرگ‌ترین آن‌ها بخشش و قرار گرفتن در جایگاه لژیون سردار باعث می‌شود این صندقچه‌ اعتباری ما پر شود و چه چیزی از این زیباتر است؟ یادمان باشد نیازی نیست یک دوربین دائم بالای سرمان باشد تا من را رصد کند. خودمان با کارهای خودمان ثبت می‌کنیم، ثبت می‌شویم و اطلاعات آن کلاً از ازل تا الآن در کائنات است، برای همیشه و از بین نمی‌رود. الله سریع‌الحساب است، در عین این‌که رحیم و کریم است. زمانی‌که هیچ چیز در زندگی من خوب نیست؛ ولی من خوب هستم. زمانی‌که زندگی پر از تنش و فشار است، همه چیز خراب است و حال جهان بد است؛ ولی من جانی آگاه دارم و حال خود را خوب نگاه می‌دارم. خوب است و به تعبیری این‌جا و در این شرایط خوب بودن ارزش واقعی دارد.

عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
تایپیست: همسفر سولاف رهجوی راهنما همسفر فوزیه (لژیون نهم)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شهرری