در کنگره۶۰ عدالت برای همه از نظر عشق، محبت و آموزش برقرار است‌

هفتمین جلسه از دوره دوم جلسات لژیون سردار همسفران کنگره۶۰ نمایندگی رضوی مشهد به استادی‌ همسفر محبوبه، نگهبانی دنور همسفر فرزانه و دبیری‌ همسفر فاطمه با دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد کنگره60 با هم برابرند؟» روز یکشنبه ۱۹ مردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۴۵ آغاز به‌ کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

همانا نسیم ملایم الله وزیدن خواهد گرفت و آن شهر ویران و خراب تبدیل به آبادی می‌شود. دستور جلسه عدالت است. آیا همه افراد کنگره با هم برابرند؟ جهان هستی و فرمانروایی قدرت مطلق بر مبنای عدالت است؛ خداوند عادل است و جهان بر مبنای عدالت آفریده شده است. در هستی هیچ چیز در بی‌نظمی حرکت نمی‌کند؛ چون همه چیز در عدالت است. هر چیزی در جای خود قرار دارد. زندگی ما انسان‌ها هر کدام مانند کتابی است که اول، وسط یا آخر آن هستیم؛ چون هیچ‌کس به جز خداوند نمی‌تواند مشخص کند؛ پس عدالت هم جزئی از زندگی انسان است و تک‌تک افرادی که اینجا می‌نشینیم بدانیم که عدالت خداوند بر ما حکم‌فرما است.

مثلث کنگره۶۰ از سه ضلع معرفت، عدالت و عمل‌ سالم تشکیل شده است. با عمل سالم و معرفت همزمان عدالت رشد می‌کند. این سه پارامتر سرلوحه تمام آموزش‌های ما است تا معرفت و شناخت کافی کسب نکنیم هرگز نمی‌توانیم عمل سالم انجام دهیم و تا زمانی که این دو را با هم کاربردی نکنیم نمی‌توانیم معنای عدالت را درک کنیم. در کنگره۶۰ عدالت برای همه از نظر عشق، محبت و آموزش برقرار است؛ زیرا به همه افراد کنگره به طور مساوی داده می‌شود؛ اما انسان‌ها از نظر استعداد، توانایی، عملکرد، تلاش و کوشش با هم برابر نیستند.

هر فردی با توجه به سطح دانایی، آگاهی و شناختی که دارد جایگاه خود را مشخص می‌کند؛ زیرا انسان جز سعی و تلاش خود چیزی نیست. برای مثال یک مسافر یا همسفر، هر کسی با سعی، تلاش و عملکرد خود می‌تواند به رهایی برسد. کسی که بعد از 10 ماه به رهایی می‌رسد، قطعاً فرمانبردار خوبی بوده، سی‌دی‌هایش را نوشته، به حرف‌های راهنمای خود گوش کرده و نتیجه خوبی هم گرفته است؛ ولی کسی که در عملکرد خود ضعیف بوده، به حرف راهنمای خود گوش نکرده، سی‌دی‌های خود را به موقع تحویل نداده، تلاش و کوششی نداشته است، قطعاً دیرتر به رهایی می‌رسد و امکان دارد ۲۴ ماه طول بکشد؛ پس باید فرمانبردار باشیم. به نظر من این هم عدالت است.

من وظیفه دارم به ایجنت، مرزبان، راهنما و تمام عزیزانی که در کنگره۶۰ خدمت می‌کنند احترام بگذارم. این هم یک نوع عدالت است. اگر برای من مشکلی پیش می‌آید حتماً حکمتی در آن وجود دارد که من از آن بی‌خبر هستم. مشکلات برای این هستند که ما رشد کنیم و در جایگاه بهتر قدم بگذاریم. نباید بگوییم چرا من؟ چرا فرزند من؟ چرا زندگی من؟ من نباید خداوند را زیر سوال ببرم. مثال خودم را می‌گویم. من برای ساختن خود در مراحلی قرار گرفتم که مطمئنن خیلی سخت بود؛ ولی باید آن مسیر را طی می‌کردم و آن‌ها را قبول می‌کردم. چرا؟ چون این‌ها برای بزرگتر شدن من است. خدا را شکر می‌کنم که در کنگره۶۰ در این مکان مقدس قرار گرفته‌ام.

من همیشه با خود می‌گویم کنگره حرمت دارد. زمانی که می‌خواهم وارد این‌‌جا شوم سعی می‌کنم با وضو وارد شوم. چرا؟ چون خداوند اذن ورود را به من داده است. این هم مثل عدالت است. شاید باورتان نشود من با مشکلاتی که برایم پیش آمد این‌قدر رشد کردم که لحظه به لحظه وجود خداوند را در کنار خود احساس و لمس می‌کنم. چه شب‌هایی که از ترس نمی‌خوابیدم و از مسافرم ترس داشتم که اگر من بخوابم آیا می‌توانم بیدار شوم؟ ولیکن در کنگره۶۰ رشد کردم و دریافتم که خدایی در کنار من است که همیشه و همه جا با من است و دیگر چیزی برای ترسیدن وجود ندارد و ترس معنایی ندارد. خداوند در سوره شوری آیه ۳۰ می‌فرماید: «وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ» هر مصیبت و مشکلی بر شما وارد می‌شود خودتان با دست‌های خودتان آن را درست کرده‌اید؛ پس هر بلا یا هر گرفتاری که بر ما وارد می‌شود این را بدانیم که مقصر اصلی خودمان هستیم. ای انسان بدان که تو هیچ‌گاه مفهوم واقعی عدالت خداوند را درک نخواهی کرد؛ مگر این‌که کتاب زندگی خود را معکوس ورق بزنی و از اول آن را بخوانی.

تایپیست: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون دوم)
عکاس: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر معصومه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رضوی مشهد