اندیشه نجات انسان‌های دردمند

روزهای اول ورودم به کنگره یک چرای بزرگ در ذهنم می‌چرخید و برایش هیچ پاسخی نداشتم. مدام در سرم این صدا می‌پیچید که کجای راه را اشتباه رفته‌ام که مقصدش به اینجا ختم شد؟ هرچه تلاش می‌کردم بیشتر در باتلاق افکارم فرو می‌رفتم. به من گفته شد هر آنچه داری پشت در بگذار تا بیاموزی و فرمانبردار باش تا به هدف برسی. روزهای اول دانسته‌هایم را با گفته‌ها و شنیدن‌ها مقایسه می‌کردم و شاید گاهی خط بطلانی می‌کشیدم بر آنچه می‌شنیدم.

زمانی‌که شروع به نوشتن سی‌دی‌ها کردم و به وادی اول رسیدم این جمله از ذهنم گذشت؛ مدت‌ها در حال فکر کردن هستی که پاسخی برای پرسش‌هایت پیدا کنی؛ آیا درست فکر می‌کردی؟ یا در مسیر افکارت به بیراهه می‌رفتی، اصلا می‌دانستی چه خواسته‌ای داشتی و باید به چه چیزی فکر می‌کردی؟ همه این‌ها را با خود مرور می‌کردم که به این جمله رسیدم «اول ندانی را بدان تا بدانی را بدانی». آن روز فهمیدم هیچ نمی‌دانم، در جستجوی فهمیدن و یاد گرفتن مسیر را ادامه دادم و به وادی چهارم رسیدم که تمام مسئولیت اعمال، رفتار و مشکلاتم را بر دوش خودم گذاشت و به من یاد داد شخصی را مقصر یا حلال مشکلاتم ندانم.

در وادی پنجم به من یاد داده شد هرچه فکر کردی و آموختی را در کوله‌پشتی خود نگه دار و حرکت کن؛ چرا که تا به امروز فقط فکر کردی و کاری از پیش نبردی، همچنین به من گوشزد کرد که اگر امروز آرامش نداری به‌خاطر ضدارزش‌هایی است که انجام داده‌ای، غیبت و قضاوت‌هایی است که کرده‌ای و در نهایت توکلی که باید در عمل می‌داشتی را نداشته و فقط طلب‌کار خداوند بوده‌ای؛ امروز این‌ها را فهمیدم. امروز که مسافرم سلامت است و برای کانون زندگی‌مان تلاش می‌کند، فرزندی که غرق اندوه بود می‌خندد و در هیاهوی کودکی در حال بزرگ شدن است. 

من هرچه جلو می‌روم تشنه‌تر از قبل می‌شوم برای یادگرفتن مکتبی که به تن سرد زندگی‌ام جانی دوباره بخشید. همه‌وهمه را مدیون بزرگ‌مردی می‌دانم که قلبش سراسر مهر بود و در سرش اندیشه نجات انسان‌های دردمند و خدمتگزارانی که آموزش دیده این مکتب هستند و بی‌چشم داشت در حال تلاش هستند تا نفسی احیا شود. امروز از خدا می‌خواهم مرا در صف خریداران یوسف خود بپذیرد و کمک کند تا چراغ راهی باشم برای آنانی که در تاریکی به دنبال کورسویی از امید هستند تا دستشان را بگیرم و در مسیر آموزش قدم‌هایی محکم‌تر بردارم، بدانم و بیاموزم و از همه مهمتر جامه عمل بپوشانم به ارزش‌هایی که شاید در روزگار ما به‌دست فراموشی سپرده شده‌اند.

نویسنده: همسفر فروغ رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون پنجم)
ارسال : همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چرمهین