حرکت، فعل ایمان است. (نمایندگی رز تهران)

اولین جلسه از دوره چهاردهم سری کارگاه‌های آموزشی_ خصوصی خانم‌های مسافر و همسفر نمایندگی رز تهران با استادی راهنما مسافر سمیرا، نگهبانی مسافر مرجان و دبیری مسافر رها، با دستور جلسه «وادی پنجم و تأثیر آن روی من» روز سه‌شنبه ۳۱ تیرماه رأس ساعت ۱۲ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

سلام دوستان، سمیرا هستم یک مسافر.

بسیار خوشحالم که امروز در این جایگاه، خدمت شما عزیزان هستم. دستور جلسه امروز «وادی پنجم و تأثیر آن روی من» است.

وادی اول تا چهارم، مبانی نظری و تئوری حرکت را به ما نشان و آموزش می‌دهند. وادی پنجم با صراحت به ما می‌گوید: باید حرکت کنی، در غیر این‌صورت اتفاقی نمی‌افتد.

بسیاری از انسان‌ها در خلوت ذهن خود به روشنایی‌هایی دست پیدا می‌کنند، به حقایقی فکر می‌کنند، تصمیمات نابی می‌گیرند، حتی مسیرهایی را در ذهن می‌روند؛ ولی در واقعیت، گامی برنمی‌دارند.

این وادی به من یادآور می‌شود: اندیشه ناب، بدون عبور از میدان زندگی، بدون لمس سختی و بدون عمل، مثل بذر بدون خاک و آب است. قدرت اندیشه زمانی مشخص می‌شود که انسان آن را به حرکت تبدیل کند. حرکت، فعل ایمان است. زمانی که انسان بعد از تفکر، دست به عمل می‌زند، یعنی به آنچه اندیشیده، ایمان دارد.

کسی که حرکت می‌کند، ولو اندک، از میدان تاریکی‌ها خارج می‌شود؛ زیرا در دل هر گام، نوری نهفته است. خداوند در دل رفتن و تجربه، هدایتی قرار داده است که در سکون و نشستن نیست.

برای خروج تصاویر از دنیای ذهنی و خلق آن‌ها در دنیای بیرون، باید حرکت کنیم؛ البته آن‌هم در حوزه قوانین فیزیکی زمین، مانند فضا و زمان، و در مسیر درست، با آموزش صحیح و اصولی!

در تیتر وادی می‌خوانیم: «در جهان ما تفکر، قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل می‌نماید.» این رفتن، باید رسیدنی هم در پی داشته باشد.

رفتن، به معنای حرکت کردن از یک مکان به مکان دیگر یا دور شدن از نقطه‌ای و نزدیک شدن به نقطه‌ی دیگر است؛ مثل رفتن از اعتیاد به سمت درمان و سلامتی. رسیدن، به معنای وارد شدن به یک مکان، یا رسیدن به یک هدف و نقطه‌ی خاص است؛ یعنی به پایان رساندن حرکت و قرار گرفتن در مقصد.

زمانی که در ذهن خود تفکر درمان اعتیاد را دارم، حرکت می‌کنم و به کنگره می‌آیم. آیا آمدن تنها کافی است؟ خیر! باید مستمر بیایم، دانایی و آگاهی خود را افزایش دهم، دارویم توسط راهنما تیپر شود تا به رهایی و درمان کامل برسم. این یعنی رفتن و رسیدن!

حال که تصمیم گرفته‌ایم حرکت خود را آغاز کنیم، وادی پنجم پارامترهایی را برای رفتن و رسیدن پیش روی ما قرار داده است: ۱- دوری از ضد ارزش‌ها: خروج از اسارت شیطان و باز نمودن بندهای اعتیاد. ۲- خودداری: یعنی در اختیار داشتن خود، فرمانده خود بودن. ۳- صبر: برای درمان اعتیاد، شدیداً به این پارامتر نیازمندیم؛ یعنی در نظر گرفتن بازه زمانی ۱۰ الی ۱۱ ماهه. ۴- قناعت: به آنچه داریم قانع باشیم؛ قرار نیست با شروع درمان، همه مشکلات ما حل شود. ۵- توکل: یعنی خداوند را وکیل خود قرار می‌دهیم ولی مسئولیت خویش را گردن گرفته و تلاش و کوشش می‌نماییم. ۶- رضا:
‌این جهان کوه است و فعل ما ندا / سوی ما آید نداها را صدا. در مسیر درمان، گله نکنیم؛ شکرگزار و قدردان باشیم. ۷- تسلیم: بایستی در طول سفر، تسلیم کنگره و راهنما باشیم.

در نهایت، وادی پنجم پلی است میان آگاهی و تحقق. پیام هستی است که می‌گوید: بیندیش، برخیز، حرکت کن و خود را در آغوش تجربه کامل کن!

از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید، از همه شما سپاسگزارم.

تایپ و ویرایش: راهنما مسافر سمیرا – لژیون هفتم – نمایندگی رز تهران
بازبینی و ارسال: راهنما همسفر سولماز