باید دل را به آسمان گره زد و امیدوار بود، توکل کرد و تلاش و کوشش هرگز نباید از قلم بیافتد. غم و اندوه انسان در این جهان طولانی و ماندگار است و شادی و مسرت کوتاه و زودگذر!
یک شخص زمانی وارد کنگره۶۰ میشود، از همه چیز شاکی است و از این که این همه مشکلات و حال خراب را یدک میکشد، گله دارد؛ ولی ریشه، اصل و شروع این مشکلات را نمیداند و دیگران را مقصر بدبختیها و ناراحتیهای خود میداند.
انسانی که بیهدف تلاش میکند؛ بسان گیر افتادن در دایره افکار و دور شدن از خط صاف تفکر است. انرژی بسیاری صرف میشود؛ ولی نتیجهای صورت نمیپذیرد. ذهن یک تازه وارد به صورت مریض گونهای مداوم در حال قضاوت و باعث به وجود آمدن مشکلات و سختیها است.
استاد، جناب مهندس دژاکام در این سیدی میفرمایند: عذاب و رنج بشر، ناشی از دانشهای کشف نشده است. دانشهایی همچون درمان بیماریهایی مانند اعتیاد، سرطان، چاقی و صرع و بسیاری از بیماریهای روحی و روانی. البته بخش اعظمی از این بیماریها در کنگره به درمان و جواب رسیده است که موجب التیام قسمتی از این رنج و ناراحتی شده است و یا حتی علم پزشکی گاهاً راه پیشرفت بیماری را سد کرده تا باعث توقف موقت دردهای انسان شود.
امید میرود در آینده با همکاری پزشکان، محققان و کنگره۶۰ بتوان از درد و رنج بشر کاست و پیشرفتی شگرف در این حوزه حاصل شود. در ادامه جناب مهندس میفرمایند: سختیها وجود دارند؛ ولی باید در دل سنگ برویم، آنها را بشکافیم و خط بطلانی بر کلمه ناممکن بکشیم. باید هدف و غایت فراموش شده خود را دوباره بیابیم؛ همان هدفی که ما را دوباره به نقطه آغازین خلقت میرساند و مانند پرندهای سبک بال به آشیانه باز میگرداند.
برداشت از سیدی «پرواز»
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم
- تعداد بازدید از این مطلب :
33