اخبار لژیون سردار _نمایندگی رز تهران

چهارمین جلسه از دوره ششم لژیون سردار خانم‌های مسافر و همسفر نمایندگی رز تهران، با استادی راهنما مسافر بیتا، نگهبانی راهنما مسافر اعظم و دبیری همسفر فریبا، با دستور جلسه «وادی پنجم و تأثیر آن روی من»، روز یکشنبه ۲۹ تیرماه رأس ساعت ۱۱:۳۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، بیتا هستم یک مسافر.

دستور جلسه امروز، «وادی پنجم و تأثیر آن روی من» می‌باشد. در جهان ما، تفکر قدرت مطلق حل نیست؛ توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌نماید. وقتی به این دستور جلسه فکر می‌کنم، می‌بینم هم‌خوانی نزدیکی با تفکرات من دارد. شاید سال‌ها به موضوعی می‌اندیشیدم، ولی این اندیشه من فقط در حد تفکر بود.

به یاد دارم در سفر اول، حرفی که راهنمایم به من گفتند، این بود که: برو حقیقت خودت را پیدا کن! بیندیش! در کدام نقطه قرار داری؟ می‌خواهی به کدام نقطه برسی؟

در نقطه‌ای که بودم، همه چیز خود را از دست داده بودم. می‌خواستم به حال خوش و رهایی برسم و چیزهایی را که از دست داده بودم، به دست بیاورم. این مسئله برایم آرزو شده بود.

زمانی که از ضد ارزش‌ها توبه کنیم و برگردیم، خداوند مسیر را برایمان هموار می‌کند، نیروهای الهی به کمک ما می‌آیند. همه ما می‌گوییم مسافر هستیم، ولی به نظر من، ما رفته‌ها را رفته‌ایم، مسیر را اشتباهی طی کرده‌ایم؛ حالا موقع برگشت از این مسیرِ ضد ارزش‌ها می‌باشد.

ما باید مسیر اشتباهی که رفته بودیم را بازگشت کنیم؛ به جایی که از آنجا انشعاب یافته‌ایم. هنگامی که می‌خواهیم از مسیر ضد ارزش‌ها برگردیم، نیروهای منفی راه را سخت‌تر می‌کنند. کار نیروهای منفی، توقف فرآیند دانایی می‌باشد.

وادی پنجم، صبر کردن، خودداری کردن و پس‌انداز را به ما آموزش می‌دهد. این‌ها کمک می‌کنند که نیروهای از دست رفته به ما برگردانده شوند. انسان‌هایی که صبور نیستند و می‌خواهند از کوتاه‌ترین راه به مقصد برسند، موفق نمی‌شوند.

مثلاً می‌خواهیم اعتیادمان را درمان کنیم؛ بهترین راه، کنگره ۶۰ است که ۱۱ ماه زمان می‌برد، نه ترک دو هفته‌ای یا سه هفته‌ای! بنابراین همیشه غذایشان خام یا نیمه‌پخته باقی می‌ماند.

برای بازگشتن به ارزش‌ها، باید در مسیر آموزش صحیح قرار بگیریم. باید حرکت کنیم و تفکرات ذهنی خود را به عمل تبدیل کنیم.
حداقل بلیط را بخریم تا برنده شویم! برای رسیدن به مقصد، پله‌پله باید این مسیر را طی کنیم. نمی‌توانیم یک‌مرتبه از پله‌ی اول، قدم به پله‌ی آخر بگذاریم، چون آسیب جسمی و روحی به ما وارد می‌شود.

زمین، مهد آموزش است؛ برای کسانی که صبر کردند و آموختند که پس‌انداز کنند، وارد لژیون سردار شوند و ببخشند. من در کنگره ۶۰، بخشیدنِ درست را یاد گرفتم. این برای من مثل یک معجزه بود. از آن به بعد، برای اینکه بتوانم در لژیون سردار بمانم و نوری را نیز تجربه کنم، سعی می‌کنم بی‌رویه پول خرج نکنم.

برای بخشیدن هم باید آموزش صحیح ببینیم، تا آسیبی به طرف مقابل نرسد. بخشش، برای کسانی است که فقط صاحب آن توانایی هستند. بخشیدن، نشانه‌های توانایی می‌باشد، نه میزان سرمایه ما.

تایپ: همسفر فریبا – لژیون ششم – نمایندگی رز تهران
ویرایش: راهنما مسافر سمیرا – نمایندگی رز تهران
بازبینی و ارسال: راهنما همسفر سولماز