هشتمین جلسه از دوره سیوهشتم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی فردوسی مشهد به استادی همسفر الهام، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «وادی پنجم (در جهان ما تفکر، قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل مینماید.) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۳۰ تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خداوند را شاکرم که یک بار دیگر در کنگره۶۰ در جمع شما خوبان هستم. از راهنمای خود تشکر میکنم که خدمت در این جایگاه را به من واگذار کردند، امیدوارم رهجوی لایقی باشم و کنگره مرا به عنوان یک رهجو قبول داشته باشد. دستور جلسه امروز میگوید: در جهان ما تفکر، قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل مینماید.
همانطور که همه ما میدانیم چهار وادی قبل درباره تفکر بوده و اشاره دارد به اینکه باید بدانیم مسئولیت تمام کارهایی که انجام دادهایم به عهده خودمان است و در آن مسئولیتهای بندگی و خداوند را مشخص میکند؛ بنابراین من میپذیرم که باید تلاش کنم و مسئولیت کارهایم را به عهده بگیرم؛ اگر من چهارده وادی کنگره۶۰ را به طور صحیح بیاموزم، اجرایی کنم و به مرحله ظهور برسانم، مطمئناً به یک انسان قوی تبدیل خواهم شد که در مواجه با مشکلات عدیده زندگی که هیچ راه گریزی هم از آنها ندارد، قطعاً مسلح و مجهزتر خواهم بود، به همین دلیل احساس خوشبختی و آرامش بیشتری خواهم داشت.
در ادامه عنوان میکند هر چهقدر فکر کردم کافی است، حال من بَنا را بر این فرض میگیرم که تفکر من درست بوده و وادیهای تفکر را میدانم، حال به وادی پنجم رسیدم. من تا قبل از آمدن به کنگره و رسیدن به وادیها، برای حل مشکلات خود فقط فکر، دعا و نذر میکردم؛ اما چیزی حل نمیشد، از وقتی که به کنگره آمدم و به وادیها رسیدم، قبول کردم با فکر تنها، در جهان ذهنی هیچ اتفاق و تغییری در من و زندگیام حاصل نمیشود.
من فقط با تفکر، هر چند درست و زیبا باشد به جایی نخواهم رسید، درنهایت باید این تفکر ناب را از ذهن خود بیرون بکشم و اجرایی کنم، تفکر ناب زمانی کاربرد دارد و مؤثر است که یک دردی از آلام و رنج من کم کند. تفکر زیبا و نابی که من به آن مینازم، بعضی وقتها مرا به اشتباه میاندازد، باعث میشود با خود بگویم چه شعرهای خوبی میدانم، چه صحبتهای قشنگی میکنم، هر کجا که سخن میگویم، در درجه اول تحت تأثیر حرفهای من قرار میگیرند؛ اما وقتی من را کنکاش کنند، میبینند که خود به آنها عمل نمیکنم؛ چون آنها چیزی جز توهم در من نبوده و نخواهد بود.
جایی خواندم میگوید: زیبایی را نمیشود قاب کرد و به دیوار زد و نگاه کرد، زیبایی در اینجا به منظور همان تفکر است. من یک تفکر زیبا دارم آن را قاب میکنم و در معرض عموم میگذارم و میگویم، ای انسانها ببینید من چه تفکر خوب و نابی دارم؛ ولی در حقیقت باید از آن سودی ببرم. من در جهان ذهنی خود، روزی هزار بار آزمون کنکور میدهم، قبول میشوم، استاد دانشگاه شده و درس میدهم؛ آیا اینها حال مرا خوب میکند؟ درست است که میگویند؛ وصف العیش، نصف العیش؛ اما من نمیتوانم همیشه در توصیف آن فکر بمانم؛ بلکه باید جایی آن را اجرایی کنم.
دانایی و دانایی مؤثر هم همینطور است و دانایی به منزله اینکه تفکر من بسیار زیبا است؛ آیا تأثیری در حال من دارد؟ یا تأثیری در جسم و روح من گذاشته است؟ دانایی مؤثر همان رفتن و رسیدن به وادی پنجم است، باید آن را اجرا کرد و نمیتوانم ادعای دانایی داشته باشم، تمام سیدیهای آقای مهندس را در ذهن خود، حفظ هستم؛ اما شب مسواک نمیزنم، ظرفهایم را به موقع نمیشویم و در مورد دیگران تجسس و غیبت میکنم، لیکن این امر برای من تأثیری ندارد؛ زیرا میگوید: توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل مینماید، توأم با رفتن به این معنی است که اینقدر برو تا به مقصد برسی و رها نکن، وگرنه آرزو و حسرت داشتن هنر نیست.
عشق به انجامها یعنی همان رفتن و رسیدن، باید با نیروی عقل و ایمان و همراه با تفکرِ درست توأم باشد، گاهی اوقات فرمانبرداری از عقل سخت است؛ ولی باید اجرایی کنم، چرا چارهای ندارم؟ چون به حکم همان عقل قبول کردم، آزمون و خطا دادم بهترین راه همین است و اِلا صعبالعبور و دشوارترین راه باشد، باز همین راه است که من را به آرامش و مقصد میرساند. این وادی بیان میکند ما برای اینکه بتوانیم تفکر درستی داشته باشیم، نیاز به یکسری تغییرات، تزکیه و پالایش داریم و باید چند پله را به مرور زمان طی کنیم تا به آن حال خوش و تفکر درست برسیم که عبارتند از برگشت از ضد ارزشها، خودداری، قناعت، صبر، تجسس، قضاوت، غیبت، پسانداز و توکل، رضا و تسلیم است که مهمترین آن دوری از ضد ارزشها و رفتن به سمت ارزشها است.
باید در بُعد جسم و روح یک آدم دیگری باشیم و تغییر کنیم که سخت است؛ ولی باید زحمت و زمان کافی برای آن تغییر بدهیم که توأم با رفتن و رسیدن آن را ملکه ذهن خود کنیم. من آمدهام که به مراحل بالا و بالاتر برسم و به جایی بروم که از آن انشعاب یافتهام. رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند؛ پس یادم باشد که زیباترین تفکرات، اشعار و دعاها اگر عملی در آن نباشد، من را به سر منزل مقصود نمیرساند. وادی پنجم یعنی وادی علم و عملِ علم و تفکرِ من، رفتن و رسیدن به آن آرامش درونی خود است.
مرحله ۳۰ سیدی همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون پنجم)

مرحله ۳۰ سیدی همسفر اعظم و همسفر ملیحه رهجویان راهنما همسفر رؤیا (لژیون هشتم)

رهایی ۴۰ سیدی همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نوزدهم)

اعلام نفرات برتر آزمون ماهیانه


مرزبان کشیک: همسفر نعیمه
تایپیست: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نوزدهم)، همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون شانزدهم)
عکاس: همسفر حدیث رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهاردهم)
ارسال: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر رؤیا (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی فردوسی مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
225