اگر تفکر به عمل نرسد ارزشی ندارد

در جهان ما تفکر قدرت مطلق حل نیست، بلکه توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌نماید. این وادی به ما آموزش می‌دهد اگر تفکر به مرحله عمل نرسد، هیچ ارزشی ندارد. داشتن تفکر، علم و دانسته‌ها تا زمانی که در ذهن ما هستند و به مرحله اجرایی و عمل نرسیده باشند، ذره‌ای سود و فایده ندارند. ما برای انجام هر کاری اول باید ساختار آن را در ذهن خود تشکیل دهیم و بعد مهم‌ترین بخش آن که به اجرا درآوردن وعملی کردن آن تفکر و ساختار می‌باشد را انجام دهیم، زیرا تفکر به تنهایی برای حل مشکلات و رسیدن به اهداف کافی نمی‌باشد، بلکه همراه با عمل و تلاش مداوم به نتیجه می‌رسد و تکامل پیدا می‌کند.

ما باید بتوانیم ساختاری که در ذهن خود ساختیم را در جهان خاکی به صورت عملیاتی اجرا کنیم تا توانایی خود را بالا ببریم و تا زمانی که آن ساختار را به بیرون از ذهن خود منتقل نکنیم، هیچ فایده‌ای برای ما نخواهد داشت. مانند این که بخواهیم درس خود را ادامه دهیم و در ذهن خود رفتن به دانشگاه و گرفتن مدرک تحصیلی را تصور کنیم، ولی در عمل هیچ کار مفیدی انجام ندهیم و درس نخوانیم! هیچ وقت این ساختار به نتیجه مطلوب نخواهد رسید.

ما برای شروع حرکت در این مسیر، باید بتوانیم خود را از هرگونه ناآرامی، اضطراب و ناامیدی دور کنیم تا به آرامش، تعادل و سازندگی برسیم و برای عبور از این مسائل، در این وادی هفت پله را به ما آموزش می‌دهد، تا مسیر برای ما هموار شود و بتوانیم حرکتی درست و اصولی داشته باشیم و به آن مقصد اصلی برسیم. قدم اول، دوری از ضدارزش‌ها و رفتن به سمت ارزش‌ها و خرد جهانی می‌باشد تا با تزکیه و پالایش بتوانیم به آرامش برسیم. قدم بعدی، خودداری کردن از کاری است که به درستی و غلطی آن اطمینان ندارم و عقل سلیم حکم می‌کند که از انجام آن کار خودداری کنم.

پله بعد قناعت است و  آموختم می‌توانم با ساده‌ترین و کم‌ترین امکانات، بهترین استفاده‌ها را ببرم.  در مرحله بعد، صبر را آموختم که برای حل مشکلاتم، زمان را در نظر بگیرم و دست از سعی و تلاش برندارم تا به هدف خود برسم.  در پله دیگر، فهمیدم که تجسس و قضاوت کار من نیست و غیبت را به همراه خود می‌آورد، بنابراین بهترین راه این است که سرگرم کار و هدف خود باشم. در پله بعدی آموختم که پس‌انداز برای انسان است و آینده او را تضمین می‌کند، تا بتوانم پایه‌های مالی خود را قوی و مستحکم کنم، دانه دانه است غله در انبار. در آخر بعد از انجام این اعمال، یاد گرفتم که باید به قدرت مطلق توکل داشت، خداوندی که آفریننده همه چیز است و با قلب، زبان و عمل راضی و تسلیم امر او باشم.

در مجموع وادی پنجم به من آموخت که با تاکید بر عمل، دوری از ضدارزش‌ها، صبر، قناعت، خودداری، دوری از تجسس و قضاوت و غیبت، پس‌انداز و توکل، رضا و تسلیم؛ می‌توانم در مسیر درمان و تکامل به تعادل، آرامش و اعتمادبه‌نفس بیشتری دست یابم.

نویسنده: همسفر فرح رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نرگس نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یوسُف تهران