وادی‌ها راه و مسیر زندگی را به ما نشان می‌دهند

جلسه لژیون سردار با استادی راهنمای محترم مسافر قاسم، نگهبانی مسافر جواد و دبیری پهلوان مسافر احمدرضا با دستور جلسه وادی پنجم و تاثیر آن روی من رأس ساعت 15:30 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه وادی پنجم است، وادی‌ها راه و مسیر زندگی را به ما نشان می‌دهند اگر درست این وادی‌ها را متوجه شویم می‌توانیم نسبت به خودمان و جهان پیرامون خود یک شناخت مختصر پیدا کنیم، به این شناخت مختصر جهان‌بینی میگویم. وادی‌ها برای ما درس درست زندگی کردن هستند و این وادی‌ها را باید در زندگی کاربردی نماییم. این چهارده وادی چهارده عدد شاه‌کلید برای ما هستند که می‌توانند در زندگی گره از مشکلات ما باز کنند. وادی اول تا چهارم وادی‌های تفکر هستند و از اینجا به بعد باید وارد عمل شویم، می‌گوید در جهان ما تفکر قدرت مطلق حل نیست بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل می‌نماید، می‌گوید تفکر در جایگاه خود خیلی ارزشمند است اما اگر عملیاتی نشود هیچ ارزشی ندارد و کافی نیست. ما در حال حاضر در سه جهان زندگی می‌کنیم جهان خاکی ، جهان ذهنی و جهان خواب یا ناخودآگاه هم زمان زندگی می‌کنیم.

ما ساختارهای ذهنی را از قوه به فعل در می‌آوریم که با آرامش خیلی بهتر می‌توانیم این کار را انجام بدهیم و برای به دست آوردن آرامش هم نیاز به سه اصل پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک داریم، این‌ها به دست نمی‌آید مگر این‌که در جهت ارزش‌ها باشیم یعنی تزکیه و پالایش، یعنی دوری از ضد ارزش‌ها. آقای مهندس دژاکام از اول تأسیس کنگره ۶۰ مخالف کمک مالی از بیرون از کنگره60 بودند و فرمودند ما باید از لحاظ منابع مالی مستقل باشیم و این جمله کلیدی را بیان نمودند گاوی که نان گدائی بخورد زمین را شخم نمی‌زند، بنابراین لژیون مالی را تشکیل دادند، لژیون مالی یک نوع سرمایه‌گذاری و نوعی پس‌انداز برای مسافر است، من به‌عنوان مسافر زمانی که به درمان و بهبودی رسیدم باید به این تفکر برسم که دیگران کاشتند و من خوردم من هم می‌کارم تا دیگران بخورند و  اینجا سرمایه گزاری و پس‌انداز برای آیندگان می‌کنم، از کجا معلوم فردا فرزند، نزدیکان و یا اقوام و فامیل خود من درگیر این بلای خانمان‌سوز ( اعتیاد) شوند و از این مکان مقدس استفاده کنند.

این وادی در مورد توبه می‌گوید، توبه باید قلبی باشد نه زبانی، توبه یعنی بازگشت مرحله اول برگشت از ضد ارزش‌ها یا توبه، دوم خودداری و سوم صبر، یعنی تلاش را نمایم همراه با اینکه زمان بگذرد. قناعت: قناعت با خسیس بودن بسیار فرق دارد، قناعت یعنی اینکه از کمترین و ساده‌ترین امکانات بیشترین و بهترین بهره را ببریم زمانی که قناعت کنیم به پس‌انداز هم می‌رسیم. تجسس قضاوت و غیبت نکنید، توکل، رضا و تسلیم باشیم اما مهم‌ترین پس‌انداز است، ما فکر می‌کردیم پس‌انداز مخصوص انسان‌های پولدار است اما برعکس است پس‌انداز برای انسان‌های فقیر است تا بتوانند خودشان را به اغنیا برسانند. ما باید ناسپاس نباشیم و به گذشته خودمان نگاهی کنیم و بهای درمان و سلامتی که به دستاوردهایم را بپردازیم می‌توانیم مالی یا قدمی و یا زبانی و غیره بخشندگی نماییم و در آخر کنگره60 به من نیاز ندارد این من هستم که به کنگره60 نیاز دارم.

نگارش:  مسافر عباس فروغی لژیون 30

تنظیم: مسافر ابراهیم کاظمی لژیون 8