به‌اجرا درآوردن ساختارها با سه اصل پندار سالم، گفتار سالم و کردار سالم

وقتی به دریا نگاه می‌کنیم آب و موج می‌بینیم، اگر به درون آن‌ نفوذ کنیم، آن‌گاه چه خواهیم دید؟
در مورد انسان هم همین‌گونه است؛ وقتی‌ به او نگاه می‌کنیم، می‌بینیم همین گوشت و استخوان است که راه می‌رود و حرف می‌زند؛ ولی اگر بتوانیم به درون او نفوذ کنیم، آن‌گاه عظمتی را مشاهده خواهیم کرد که کمتر از جهان بیرون وجود او نیست.
حال یک سؤال، انسان در این حیات زمینی خودش در چند جهان زندگی می‌کند؟ اگر کمی توجه داشته باشیم، در همین حیات زمینی چندین جهان دیگر وجود دارد؛ اول جهان خاکی که برای همه ما کاملاً محسوس و خود‌آگاه درحال زیستن در آن هستیم، دوم جهان خواب که ظاهراً به‌صورت ناخودآگاه در آن زندگی می‌کنیم، سوم جهان ذهنی که مقدمه‌ برنامه‌ریزی، عمل و تمرین برای چگونه‌زیستن در جهان خاکی و سایر جهان‌ها می‌باشد؛ ساختارهای این برنامه‌ریزی به‌وسیله‌ تفکر به‌وجود می‌آیند.
در این وادی تمرین می‌کنیم تا تفکرات خود را از قوه به فعل درآوریم و به افکارمان که منطقی هستند، اجازه دهیم تا وارد مرحله اجرایی و عملیاتی گردند.
برای به اجرا درآوردن ساختارهای فکری و تبدیل آن به ساختارهای عملی، بایستی از حالت اضطراب، ترس، عدم اعتماد‌به‌نفس، ناامیدی و سایر نکات منفی خارج شویم تا به مرحله آرامش قدم بگذاریم.

برای رسیدن به آرامش، بایستی پاکسازی و سازندگی را از خودمان آغاز نماییم و سه اصل پندار سالم، گفتار سالم و کردار سالم را همیشه درنظر داشته باشیم.
نکته مهم این وادی این است که دانستن تنها و بدون این‌که دانسته‌های خود را عملی کنیم، هیچ ارزشی ندارد.
برای تبدیل انسان بی‌تعادل و کاملاً به‌هم‌ریخته به انسانی باتعادل و موجه، فقط یک راه وجود دارد و آن هم تزکیه و پالایش است؛ یعنی دوری از ضدارزش‌ها و رفتن به طرف ارزش‌ها.

برای خروج از اضطراب‌، نگرانی، پریشانی‌، ناامیدی و بیماری، بایستی پله‌هایی را به‌مرور زمان طی کنیم که عبارتند از:
۱- برگشت از ضدارزش‌ها:
وقتی‌که روان آدمی به ضدارزش‌ها آلوده می‌گردد، بیقرار می‌شود؛ بنابراین باید به‌طورکلی از ضدارزش‌ها پرهیز نمود؛ این ضدارزش‌ها مثل دروغ‌گفتن، دزدی‌کردن، پیمان‌‌شکنی، مصرف مواد مخدر، غیبت‌کردن، تجسس‌کردن در کار دیگران و ...
۲- خودداری:
گاهی اوقات برای انجام‌دادن هر کاری، هرچه فکر کنیم، به نتیجه نمی‌رسیم و نمی‌دانیم آیا انجام آن به نفع ما است یا به ضرر ما، انجام آن ارزش است یا ضدارزش؛ در این شرایط عقل سالم حکم می‌کند که بایستی از انجام آن کار خودداری نماییم.
۳- قناعت:
باید قناعت را از دامان طبیعت که مام ما هست، یاد بگیریم که چگونه از ساده‌ترین چیزها و کمترین امکانات، بهترین‌ها را به‌وجود می‌آورد و به‌قول معروف مصرف بهینه از هرچیزی‌ که در اختیار داریم، انجام دهیم؛ موقعی قناعت فایده دارد که پس‌انداز داشته باشیم؛ ولی درنظر داشته باشیم که تفاوت بسیاری بین خسیس‌بودن و قناعت‌کردن است.

نویسنده: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون سوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی وکیلی یزد