در مقام تسلیم، ما را خواسته‌ای نیست جز خواستهٔ قدرت مطلق

در جهان ما تفکر قدرت مطلق حل نیست بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل می‌نماید.
اگر درون انسان نفوذ کنیم آنگاه عظمتی را مشاهده خواهیم کرد که کمتر از جهان بیرون نیست که حتی این عظمت به تصور نمی‌آید.

ما در سه جهان زندگی می‌کنیم؛ اولین جهان، همین جهان مادی (خاکی) است که در آن زندگی می‌کنیم و برای ما محسوس است. دومین جهان، جهان خواب است که به‌صورت ناخودآگاه در آن زندگی می‌کنیم و سومین جهان، جهان ذهنی است، مانند آنچه در ذهن خود تصور می‌کنیم و به آن فکر می‌کنیم؛ البته حیات‌های دیگری وجود دارند که فعلاً قابل‌باور نیست؛ مثل هفت اندام در هفت‌طبقهٔ آسمان و غیره...

در وادی پنجم به این نکته اشاره‌شده است که برای به انجام یا به فعل درآوردن هر تفکر و ساختار ذهنی (در درون انسان) ابتدا دو مرحله شکل می‌گیرد:

اول، تفکر و تشکیل ساختار مناسب ذهنی برای آن فعالیت و دوم، به اجرا درآوردن ساختار ذهنی که از قبل برای انجام کار در ذهنمان طرح کردیم.

بنابراین می‌توان این‌طور هم نتیجه گرفت که زمانی اندیشه و تفکرات ما سالم باشد، گفتار و کردارهایمان نیز سالم می‌شود.

انسان برای خروج از استرس و پریشانی و ناامیدی و... بایستی پله‌هایی را به‌مرورزمان طی کند که به‌طورکلی به آن پالایش نیز میگوییم.

این پله‌ها عبارت‌اند از:

۱.برگشت از ضد ارزش‌ها:

ذات هر انسان به‌طور پیش‌فرض، بدی را از خوبی تشخیص می‌دهد و وقتی انسان از تاریکی روی گرداند، می‌تواند نور را ببیند و به‌طرف آن حرکت کند.

۲.خودداری:

زمانی که نمی‌دانیم انجام کاری به نفع یا به ضرر ما است، بهتر است از انجام آن خودداری کنیم.

۳.قناعت:

قناعت را می‌توان در طبیعت دید و از درختان آموخت که با کمترین امکانات، بهترین بهره را می‌دهند. گاهی بعضی از انسان‌ها از یک درخت هم کمتر هستند و در هستی فقط مصرف‌کننده‌اند.
انسان باید قناعت را در تمام سطوح زندگی‌اش به کار ببرد؛ از پول تا زمان و... . باید قناعت را نیز به فرزندان خود بیاموزیم.

۴.صبر:

صبر یعنی طی کردن زمان همراه با تلاش و کوشش لازم برای رسیدن به هدف مشخص. صبر کردن یک ابزار ضروری در زندگی است که انسان باید آن را فرابگیرد.

۵.تجسس،قضاوت،غیبت:

یک قاضی برای بررسی یک پرونده و صدور حکم، سعی می‌کند تمام اطلاعات را جمع‌آوری کند و با بررسی‌های بسیار، حکمی را صادر می‌کند. گاهی انسانی که قاضی نیست، با همان اطلاعات ناقصی که دارد، شخصی را قضاوت کرده و گاهی حتی حکم هم صادر می‌کند!

۶.پس‌انداز:

عقل حکم می‌کند اگر نان نداشتیم بخوریم و پس از یک هفته گرسنگی، نان و روزی‌مان مهیا شد، نبایستی همهٔ آن را بخوریم بلکه نصف آن را بخوریم و نیم دیگر را برای روز بعد پس‌انداز کنیم.

۷.توکل،رضا،تسلیم:

باید ما در تمامی مراحل زندگی خود با تفکر،تلاش و کوشش حرکت کنیم و همواره به قدرت مطلق توکل کنیم و او را وکیل خود قرار دهیم. نسبت به آنچه از طرف خدا برای ما تقدیر می‌شود، رضایت داشته باشیم. حال اگر از مرحله توکل و رضا عبور کردیم، می‌توانیم وارد مرحله تسلیم محض در مقابل قدرت مطلق شویم.
و در مقام تسلیم، ما را خواسته‌ای نیست جز خواستهٔ قدرت مطلق؛ در مرحله تسلیم انسان نسبت به خواست پروردگار، نه موافقتی و نه مخالفتی دارد.

با تشکر، مسافر مرتضی لژیون ششم

مشارکت مکتوب: مسافر مرتضی (لژیون ششم)
تهیه: مسافر هاشم (لژِیون پنجم)
تنظیم: مسافر احمد (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: مسافر سینا (لژیون یکم)
گروه خبری نمایندگی محمدی پور قم