شیشه و جنگ جهانی دوم

دهمین جلسه از دوره یازدهم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی کریمان کرمان با دستور جلسه «تخریب‌های شیشه و مخدرهای جدید و درمان آن با متدDST» به استادی مسافر عباس، نگهبانی مسافر محسن و دبیری مسافر احمد در روز پنجشنبه مورخ 26 تیرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان عباس هستم یک مسافر

به رسم ادب از آقای مهندس دژاکام و خانواده محترم‌شان که این بستر زیبا را فراهم نمودند تا من عباس در این مکان با آرامش بنشینم و انرژی بگیرم و آموزش ببینم، متشکرم.
از راهنمای بزرگوارم آقا علیرضا زنگی‌آبادی بی‌نهایت تشکر و سپاسگزارم و همچنین از کلیه خدمت‌گزاران شعبه ممنونم.

دستور جلسه در خصوص تخریب‌های شیشه و مخدرهای جدید است.
وقتی هفته گذشته آقا علیرضا به من گفتند استاد جلسه هستید، در خصوص استاد جلسه، پیش خودم یاد صحبت‌های سال گذشته جناب مهندس در مورد درس و جلسه افتادم. اگر دوستانی که سابقه بالای یک سال دارند دقت کرده باشند، پارسال جناب مهندس در خصوص این دستور جلسه تذکر بسیار مهم و هشداری درباره سونامی مصرف شیشه در ایران دادند. سال گذشته این ماده مخدر در جامعه و خصوصاً درمان آن برای کنگره خیلی حائز اهمیت بود.
امسال جناب مهندس خدا را شکر خیلی روشن فرمودند که درمان شیشه روش پیچیده‌ای نیست، با روش کنگره و متد DST، و درمان شیشه طبق گفته جناب مهندس و نتایج خروجی از کنگره، درمان شیشه به مراتب خیلی ساده‌تر از مواد مخدر دیگر است.
به عنوان مثال اگر شیشه را با تریاک مقایسه کنیم، تریاک و شیره از بیش از ۲۵ نوع آلکالوئید تشکیل شده‌اند، ولی ماده تشکیل‌دهنده اصلی شیشه که همان آمفتامین یا متامتفامین است، فقط از یک نوع ماده تشکیل شده است.
به همین خاطر جناب مهندس می‌فرمایند طبق آن خروجی و آماری که از مصرف‌کنندگان رهایی‌یافته شیشه دارند، اعلام کردند که درمان آن خیلی ساده‌تر و راحت‌تر است.
این را هم اعلام کردند که چه‌بسا از سال آینده دیگر این دستور جلسه را نداشته باشیم، چون دیگر در کنگره به راحتی قابل درمان است.

یکی از معروف‌ترین آمفتامین‌ها که ابتدا وارد ایران شد، همان قرص‌های اکستازی بودند که اولین بار در کشور آلمان ساخته شدند. این قرص‌ها بیشتر جنبه دارویی برای افسردگی، لاغری و بی‌اشتهایی داشتند و باعث شد در ایران بیشتر در آرایشگاه‌های زنانه مورد استفاده قرار بگیرند. بعداً به دلیل قیمت بالا و برخی مسائل، تبدیل شدند به همان شیشه‌ای که امروزه ما می‌بینیم.
این ماده در جنگ جهانی دوم توسط کشورهایی مثل آلمان و ژاپن برای تقویت روحیه سربازان‌شان و بالا نگه داشتن انرژی‌شان پخش می‌شد که در ابتدا شاید نتیجه‌بخش بود، ولی در درازمدت آثار و تخریب‌های بسیاری داشت که آن‌ها خودشان به هر نحوی جلوش را گرفتند.

این محرک یا مخدر شیشه بیشتر به صورت استنشاقی مصرف می‌شود. خدا را شکر من خودم هیچ سابقه مصرفش ندارم. اگر بخواهم چیزی که تحقیق و مطالعه کردم را بگویم، نوع مصرفش استنشاقی است و در کمتر از ۱۰ ثانیه روی سیستم مغز، اعصاب و ایمنی بدن تأثیر می‌گذارد که باعث می‌شود سطح دوپامین در بدن فرد، یازده برابر افزایش پیدا کند؛ یعنی از آن دوپامینی که بدن به صورت طبیعی تولید می‌کند، بسیار بیشتر.

مصرف شیشه دو نوع اثر دارد:
• اثر کوتاه‌مدت مثل هیجان، پرحرفی، بی‌خوابی و بی‌اشتهایی
• اثرات بلندمدت که تخریب شدیدی ایجاد می‌کند؛ به گونه‌ای که اگر فرد شش ماه مصرف کند، مساوی است با فردی که ۲۵ سال تریاک مصرف کرده است.

ما اعضای‌کنگره ۶۰ باید اطلاعاتی در مورد شیشه و نحوه درمان آن داشته باشیم تا بتوانیم در جامعه، نزدیکی‌ها و افراد نزدیک‌مان، اگر خدایی نکرده کسی دچار مواد بود، بدانیم چگونه رفتار کنیم.
مصرف‌کننده شیشه هیچ‌وقت در حالت طبیعی و نرمال خودش نیست.

از همین جا به دوستانی که مسافرین عزیزی دارند که ماده مصرفی‌شان شیشه بوده، می‌خواهم این اطمینان را بدهم که در کنگره به راحتی آب خوردن این ماده قابل درمان است به شرط اینکه فقط، فقط و‌ فقط گوش به فرمان راهنما باشیم.

خیلی خوشحالم که در کنگره هستم و خدمت می‌کنم. در یک سالی که از رهایی‌ام می‌گذرد، به لطف راهنمای عزیزم آقا علیرضا و همه خدمت‌گزاران داخل کنگره، خدا قسمت کرد داخل ساختمان سیمرغ خدمتگزار شوم.
از همین جا دست تک‌تک دوستان را می‌بوسم و قدردان محبت همه عزیزان هستم. اگر امروز من عباس در کنگره خدمتگزارم، با افتخار می‌گویم همه را مدیون تمامی عزیزان علی‌الخصوص راهنمای عزیزم هستم.

از اینکه با سکوت زیباتان به صحبت‌های من گوش کردید، خیلی ممنونم.

تایپ: مسافر سعید ز، لژیون اول

عکس، ویرایش و ارسال: مسافر یوسف، لژیون دوم