شخصی که سفر اولی است یا هنوز وارد سفر اول نشده است، مدام از مشکلات پیرامون خود شاکی است و اغلب این مشکلات را به دیگران نسبت می‌دهد. با این حال، او به تلاش خود ادامه می‌دهد، اما چون این تلاش در راه مستقیم نیست، هیچ‌گاه به مقصد و نتیجه نخواهد رسید. او از زمین و زمان و تمام مردم نالان است، در حالی که بزرگ‌ترین دشمن ما، جهل و نادانی خودمان است. این سخن در ادیان مختلف نیز صادق است؛ هر شخصی تمام ادیان و مذاهب دیگر جز دین و مذهب خود را غلط می‌شمارد.سخن استاد، بحری است بی‌پایان و غمی بی‌کران و شادی‌ها لحظه‌ای کوتاه و گذرا هستند. مشکلات بشر حکایت از علومی دارد که هنوز کشف نشده‌اند.
جهان هستی بسیار عظیم است و هیچ‌کس نمی‌تواند بزرگی آن را درک کند؛ حتی جزئیات یک سلول نیز برای ما ناشناخته است. غم و اندوه در زندگی انسان عمیق و بی‌پایان است، در حالی که شادی‌ها بسیار زودگذر هستند.سه مسأله مهم که امروزه گریبان‌گیر بشر هستند عبارتند از: ۱. اعتیاد ۲. چاقی ۳. انواع سرطان‌ها.در ۷۰ سال اخیر هنوز علوم پزشکی درمان قاطعی برای آن‌ها پیدا نکرده است و تنها کنترل می‌شوند. علم پزشکی نتوانسته است مسئله بیماری‌ها را به‌طور کامل حل کند و فقط آن‌ها را مدیریت می‌کند. علوم و دانش‌های کشف نشده، درد و رنج را برای تمام بشر به ارمغان آورده‌اند. در بحث اعتیاد، ما به نتایج روشنی دست یافته‌ایم، اما در کشورهایی پیشرفته مانند آمریکا، می‌گویند که فرد معتاد به دنیا آمده و معتاد از دنیا خواهد رفت.
این اطمینان وجود دارد که میانگین عمر افرادی که در کنگره ۶۰ به درمان می‌رسند، بالاتر از افرادی است که با روش‌های نادرست درمان شده‌اند، مانند سقوط آزاد. حتی یقیناً این میانگین بالاتر از انسان‌های معمولی و سالم نیز خواهد بود.بحث چاقی نیز در کنگره ۶۰ به‌طور کامل حل شده است و افراد با کاهش وزن، بیماری‌های مختلفی که قبلاً داشته‌اند را به‌طور خودبه‌خود درمان کرده‌اند. به عنوان مثال: امروزه تیروئید کم‌کار را علت چاقی می‌دانند، اما در کنگره ۶۰ به نتیجه‌ای معکوس رسیدیم و فهمیدیم که چاقی باعث از تعادل خارج شدن تیروئید می‌شود، نه برعکس. بدن انسان حدود ۴۰ هزار میلیارد سلول دارد که باید با آن‌ها آشنا شویم.
علی‌رغم تمام چالش‌ها، انسان باید با تمام تلاش و امید، بتواند دانش‌های ناشناخته‌ها را کشف کند تا ناممکن‌ها ممکن شوند. به قول حضرت مولانا، ما انسان‌ها گاهی اوقات به همه چیز می‌پردازیم جز احوال دل خودمان. ما ایرانی‌ها با داشتن فرهنگی چند هزار ساله، باید از آن بهره‌برداری کنیم تا به جلو برویم و علوم جدید را کشف کنیم. امروزه بسیاری از روشنفکران به صور پنهان بشر توجهی ندارند و این موضوع برایشان خنده‌دار است که این یک ایراد بزرگ است.از اشعار حضرت مولانا که حدود ۸۰۰ سال پیش سروده شده است، درمی‌یابیم که جسم یک قفس است که چند صباحی انسان را در این دنیا نگه می‌دارد و مرگ اصلاً فنا نیست، بلکه تولدی تازه و دوباره است. در هر کاری، تلاش ما مهم است، نه نتیجه. باید در بسیاری از کارها خداوند را وکیل خویش قرار دهیم و نتایج کارهایمان را به او بسپاریم.
نویسنده: همسفر سولماز رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یکم)
رابط خبری: همسفر سولماز رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یکم)
ارسال: همسفر میترا دبیر سایت
عکاس: همسفر ماهرخ رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یکم)
همسفران نمایندگی پردیس
- تعداد بازدید از این مطلب :
130