در اين سيدي آقاي مهندس از گفتگوي شاگرد و استاد در تاريخ ١٣٧٥/١/٩ صحبت ميكنند. شاگرد میگوید؛ من به تلاش خود ادامه ميدهم، اما گاهي از نامردميها و نامرديها بسیار غمگین میشوم. آقاي مهندس توضيح ميدهند كه شاگرد يك سفر اولي است و هميشه شكوه و شكايت دارد. خوب برداشت من از سفر اول چه است؟ آيا سفر اولي يعني كسي كه حسهاي منفي و بههم ريخته دارد نيست؟ آيا همه ما هميشه در راه پالايش و تزكيه نفس مسافر نیستیم؟ پس در مقاطع مختلف زندگي كه من دچار حسهاي بههم ريخته و منفي ميشوم در جايگاه يك سفر اولي قرار ميگيرم.
فرد سفر اولي يك تكليف دارد و آنهم اين است كه فرمان راهنما را بپذيرد و تمام تلاشش را بكند كه آن فرمان را به انجام برساند. كسي كه حس و حالش خوب نيست، هميشه در پي مقصر جلوه دادن ديگران جز خودش ميگردد. گاهأ تلاشي در جهت بهبود اوضاع ميكند، اما بايد چند و چون آن را بررسي كند. اگر قرار است به شمال برسم، اما جهت حركتم در جهت جنوب يا شرق يا غرب است، هرگز نخواهم رسيد. فقط در اين بين انرژي از دست ميدهم، اينجا است كه نياز به انگشت اشاره راهنما براي يافتن جهت درست دارم.
قسمتي كه شاگرد میگويد؛ غمگينم از نامردميها و نامرديها؛ شايد فقط يك خيال است و نامردمي وجود خارجي ندارد، هماني كه راهنما يادم داد نگاهم به افكار و اعمال خودم باشد، نه هيچكس غير خودم. آقاي مهندس از متفاوت بودن اعتقادات اديان صحبت كردند كه هركس هر اعتقادي دارد بر همان استوار است و چيزي غير آن را باور ندارد، براي من يادآور اين نكته است كه در كنگره هر شخص با يک فرهنگ و آداب خانوادگي ورود پيدا ميكند و تغييرات كمي در طول مسير سفر و به سختي برايش رقم ميخورد و تا آنجا كه ما به يك فرهنگ درست جهاني و هدفمند كه منطبق بر صراط مستقيم باشد برسيم، راه بسيار طولاني داريم .
منبع: سیدی پرواز
نویسنده: ایجنت همسفر نیره
رابط خبری: راهنمای تازهواردین همسفر نسیم
ارسال: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رودهن
- تعداد بازدید از این مطلب :
124