در اثر رفتار و کردار خود، نامردی‌ها به وجود می‌آید

آقای مهندس در سی‌دی «پرواز» از زبان شاگرد می‌فرمایند: «من به تلاش خود ادامه می‌دهم و گاهی غمگین می‌شوم، از این همه نامردمی و نامردی‌ها.» این متن در مورد سفر اولی‌ها یا افرادی که هنوز سفر اولی نشدند هست، آن‌ها شکایت از این اوضاع نا‌مساعد دارند؛ زیرا مشکلات بسیار است، نمی‌دانند چه‌کار کنند یا چطور آن را حل کنند به همین جهت همه را مقصر می‌دانند، بدشانسی می‌آورند و فکر می‌کنند بیهوده خلق شده‌اند؛ بنابراین باید بگویم: من به تلاش خود ادامه می‌دهم؛ ولی چه تلاشی؟ همیشه این تفکرات را دارم، آیا تلاشی که می‌کنم درست است یا خیر؟ آیا در جهت خلاف یا درست پیش می‌رود؛ اما این تلاش هم جواب نمی‌دهد؛ چون در راه درست قرار ندارم.

چرا همه مردم در جایگاه خود نیستند؟ همه را ناراحت می‌کنند، دروغ می‌گویند، بد و نامرد هستند. آقای مهندس می‌فرمایند: «بزرگ‌ترین دشمن، جهل و نا‌آگاهی ما است.» این ما هستیم که در اثر رفتار و کردار خود نامردی‌ها را به وجود می‌آوریم؛ زیرا انسان همیشه خود را مقصر نمی‌داند.

افراد عام می‌گویند: «بحری است بی‌کران، غمی است بی‌پایان، هیچ کس نمی‌داند کران هستی جهان کجاست.» چرا انسان همیشه غم دارد؛ چون انسان به همه چیز نیازمند است، شادی‌ها گذرا و غم‌ها بی‌پایان است. درد و رنج بشر در اثر دانش‌های کشف نشده است، به همین دلیل بشر فقط بیماری‌ها را کنترل می‌کند و باعث رنج بشر می‌شود، اگر ما عمر یک آدم معتاد را در نظر بگیریم از آدم‌های عادی بالاتر است؛ چون با روش درمان کنگره۶۰، سیستم خود را بازسازی کرده است.

بدن انسان چهل هزار میلیارد سلول دارد، این سلول‌ها سیستم بدن را کنترل می‌کنند؛ پس آن‌ها تصمیم گیرنده هستند. اگر در پروژه‌ کاهش وزن به باور و عملکرد درست رسیده باشید، قطعاً وزن شما کاهش می‌یابد و به نظم دقیقی می‌رسید، یعنی چهل هزار سلول، تصمیم گیرنده هستند؛ بنابراین ما باید زبان این‌ها را متوجه شویم، اگر ما دانش را کشف کنیم می‌توانیم همانند روش DST، سیگار، اعتیاد و اضافه وزن یا کمبود وزن را به درمان برسانیم.

برای ساخته شدن باید بیاموزیم و بدون هیچ هراسی پیش برویم، بدانیم که سختی در بیماری و مسائل زندگی است، با ساخته شدن، سنگ‌ها شکافته می‌شوند و نا‌ممکن‌ها، ممکن می‌شوند. ما گاهی اوقات از احوال هم غافل هستیم و به امور دیگر می‌پردازیم، مانند از کجا آمده‌ام و به کجا می‌روم.

همه چیز از یک نقطه شروع می‌شود، هدف ادامه دارد و باعث گسترش آن می‌شود. تفکر و تقدیر باید با هم هماهنگ شوند؛ اما با هم همگام نیستند؛ زیرا تقدیر بر مبنای سه محور: خواسته، تقدیر و فرمان الهی است. چیزی که امروز راجع به آن صحبت کردیم در زندگی و حیات، به نحوی برنامه‌ریزی شده است که بحری است بی‌کران، یعنی هیچ چیز کرانی ندارد؛ حتی انسان کران ندارد و مشخص نیست چه روزی تمام می‌شود. غم بی‌پایان است و پایان ندارد، البته غم باعث می‌شود ما شادی را احساس کنیم، هر چند شادی‌ها کوتاه و گذرا هستند.

منبع: سی‌دی «پرواز» 
نویسنده: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر صفورا (لژیون چهاردهم)
رابط خبری: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر صفورا (لژیون چهاردهم)
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوازدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون چهارم)
همسفران نمایندگی میرداماد اصفهان