تخریب ناشی از شیشه بسیار سنگین است

جلسه دوم از دور پانزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰، شعبه دنا؛ با استادی راهنما محترم مسافر محمد، نگهبانی مسافر طاها و دبیری مسافر اسماعیل با دستور جلسه: «تخریب‌های شیشه و مخدرهای جدید و درمان آن با متد DST» روز یکشنبه ۲۲ تیر ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان محمد هستم مسافر. خداوند را شاکرم که امروز هم در فضای کنگره حضور دارم و مفتخرم که در خدمت شما عزیزان و در این جایگاه قرار گرفته‌ام. از نگهبان و دبیر جلسه که این فرصت خدمت را به من دادند، سپاسگزارم. همچنین از گروه مرزبانی و ایجنت تشکر می‌کنم که فرصت آموزش و خدمت را برای من فراهم کردند.

دستور جلسات کنگره 60 هر ساله توسط آقای مهندس دژاکام به‌روزرسانی می‌شود و برخی از دستور جلسات جایگزین موارد قبلی می‌شوند. امسال نیز آقای مهندس اعلام کرده‌اند که احتمالاً از سال آینده دستور جلسه فعلی در کنگره نخواهیم داشت، زیرا مسیر در کنگره مشخص است.

دستور جلسه امروز درباره شیشه و مخدرهای جدید و درمان آن به روش DST است و به سه بخش تقسیم می‌شود:

بخش اول در مورد ماده مخدر شیشه و تاریخچه آن است. این ماده بیش از یک قرن پیش در آلمان از آمفتامین ساخته شد. در طول جنگ جهانی دوم، آلمان و ژاپن برای بیدار نگه داشتن سربازان خود از آن استفاده کردند. پس از آن، در بازار به عنوان یک ماده انرژی‌زا و برای درمان لاغری عرضه شد. در کشور ما نیز این اتفاق به طور گسترده‌ای رخ داد و به عنوان یک ماده انرژی‌زا که فرد می‌تواند در طول شب و روز از آن استفاده کند، شناخته شد. باور غلطی وجود داشت که این ماده اعتیادآور نیست و صرفاً یک محرک است. به همین دلیل، بسیاری از افراد بدون آگاهی و درک درست از این ماده، گرفتار اعتیاد به شیشه شدند و پیامدهای ناگواری را تجربه کردند. این افراد راهی برای رهایی از آن نداشتند.

تحقیقات نشان می‌دهد که اثرات شیشه بسیار سنگین‌تر از سایر مواد مخدر است. آقای مهندس هر ساله در این باره صحبت می‌کنند. آمفتامین موجود در شیشه، به همراه مواد صنعتی دیگر، باعث می‌شود که میزان دوپامین در مغز تا حدود 11 برابر افزایش یابد. به همین دلیل، تخریب ناشی از شیشه بسیار سنگین است، زیرا بر روی سلول‌های مغز تأثیر می‌گذارد و باعث افزایش شدید دوپامین می‌شود. این افزایش دوپامین در مغز باعث بروز بیماری‌های زیادی از جمله پارکینسون، سایکوز و اسکیزوفرنی می‌شود. پس از مدتی که جسم به این ماده عادت می‌کند، فرد دچار کاهش وزن، فراموشی، توهم و بیماری‌های روانی می‌شود. این دقیقاً مشکلی بود که مصرف‌کنندگان شیشه با آن مواجه بودند و هیچ راه حلی برای آن وجود نداشت.

خوشبختانه، در کنگره 60، آقای مهندس آسان‌ترین راه حل را برای این مسئله ارائه داده‌اند. به واسطه اینکه ماده درون شیشه (آمفتامین) است، درمان آن در کنگره ساده‌ترین پروتکل را دارد و افراد به راحتی می‌توانند از این روش استفاده کنند.

شاید یکی از دلایل گرایش افراد به شیشه، خاصیت انرژی‌زایی آن باشد. این مسئله مشابه مصرف نوشابه‌های انرژی‌زا است که به دلیل وجود کافئین و سایر مواد، فرد به مصرف مداوم آن وابسته می‌شود. البته ترک نوشابه بسیار آسان‌تر است، اما نکته اینجاست که هر ماده‌ای که بتواند روی سلول‌های مغز تأثیر بگذارد و احساس بی‌حالی را از ما بگیرد و احساس سرحالی را به ما بدهد، می‌تواند اعتیادآور باشد. حتی کافئین موجود در قهوه نیز به همین شکل عمل می‌کند و باعث می‌شود که ما برخی از احساسات خود را متوجه نشویم. همه اینها به واسطه استمرار در مصرف است.

افرادی که شیشه مصرف می‌کنند، در ابتدا به موفقیت‌های فکری و عملی چشمگیری دست می‌یابند، اما در ادامه، عادت به این ماده باعث می‌شود که به اعتیاد برسند و نتوانند برای درمان خود تلاشی کنند. با این حال، خدا را شکر که در کنگره 60 این راه به بهترین شکل ممکن انجام می‌شود.

در مورد بخش دوم دستور جلسه، یعنی مخدرهای جدید، به یاد دارم که آقای مهندس سال گذشته در دستور جلسه شیشه به فنتانیل اشاره کردند که در دنیا در حال گسترش است و نمونه‌هایی از آن در ایران نیز یافت شده است. فنتانیل یک ماده مخدر با تخریب بسیار شدید از نوع هروئین است، اما قدرت تخریب آن چند صد برابر بیشتر است. یکی از مواد تشکیل‌دهنده آن به اسم فنتانیل در امور پزشکی برای بیهوشی و ضد درد استفاده می‌شود. اما ماده مخدری که از آن استخراج شده، کروکودیل نام دارد که بر اثر مصرف مداوم، گوشت از استخوان بدن مصرف‌کننده جدا می‌شود و تکه تکه شده و سبز رنگ می‌شود.

همچنین، ماده مخدری که امسال شاهد شیوع آن بوده‌ام، کمیکال یا چمیکال است که به عنوان ماریجوانای صنعتی شناخته می‌شود و به صورت دودی و با سیگار مصرف می‌شود. تخریب آن بر روی حالت روحی و روانی شخص مصرف‌کننده، چند برابر بیشتر از حشیش است.

در بخش سوم، شعار کنگره این است که به روش DST، هرگونه ماده مخدری که تعادل انسان را خارج می‌کند، قابل درمان است. یعنی میزان تخریب مهم نیست، بلکه راه و روش درمان یکی است برای انواع مواد مخدر، چه صنعتی و چه سنتی.

دقیقاً شعار این دستور جلسه در پایان این است که هیچ ماده مخدری نیست که با روش DST امکان درمان آن وجود نداشته باشد و همه مواد مخدر با این روش قابل درمان هستند. از اینکه به صحبت‌های من توجه نمودید سپاسگزارم.

تایپ: مسافر کاظم لژیون نهم، مسافر مهدی لژیون دوم
عکاس: مسافر حمید لژیون سوم
ویرایش و ارسال: مسافر طاها لژیون دوم