سونامی شیشه؛ واقعیتی تلخ اما قابل درمان با متد DST

ششمین جلسه از دور بیست‌و‌یکم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژهٔ مسافران نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی مسافر محسن، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر داود، با دستور جلسه: «تخریبهای شیشه ومخدرهای جدید و درمان آن با متدDST»، در روز یکشنبه مورخ بیست ودوم تیرماه ۱۴۰۴، رأس ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه امروز «شیشه و موادهای جدید با متد DST» می‌باشد.
یکی از شناخته‌ شده‌ ترین و در عین حال نا شناخته‌ ترین مواد مخدر، شیشه است. داستان شیشه با تریاک و دیگر مواد مخدر تفاوت دارد. ما TNT و باروت را جزء مواد منفجره می‌دانیم، اما بمب اتم را هیچ‌کس جزء مواد منفجره به شمار نمی‌آورد، زیرا سیستم آن کاملاً متفاوت است. داستان شیشه نیز در میان مواد مخدر دقیقاً به همین صورت است.

یک مصرف‌کننده شیشه، به قول آقای مهندس، یک دیوانه‌خانه سیار است و جهانی بسیار خطرناک دارد. قبلاً تست شیشه چیزی نشان نمی‌داد چون مرفین نداشت، ولی امروزه خوشبختانه تست آمفتامین نیز انجام می‌شود.

سابقه آمفتامین به قبل از جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد؛ زمانی که برای سربازان آسمانی که دچار افسردگی بودند یا نیاز داشتند چند شب بیدار بمانند، تجویز می‌شد و به آن‌ها آمفتامین داده می‌شد.

بعد از سال ۱۳۸۳ طبق آمارگیری‌هایی که در ایران انجام شد، برخی از افراد مصرف‌کننده، شیشه استفاده می‌کردند. البته آقای مهندس در سال ۱۳۸۶ فرمودند که «سونامی شیشه» در راه است؛ اما کسی متوجه آن نشده بود. در سال ۱۳۸۷ با به‌وجود آمدن بازار سیاه، تولید شیشه در داخل ایران آغاز شد و مصرف‌کنندگان بیشتری پیدا کرد و رتبه دوم در میان انواع مواد مخدر را به خود اختصاص داد.

یکی از دلایل رایج شدن مصرف شیشه در بین مردم این بود که گفته بودند مصرف شیشه اعتیادآور نیست. البته قبل از آن، به‌صورت غیرقانونی به‌عنوان یکی از داروهای لاغری به مصرف‌کننده تجویز می‌شد.

از زمانی که مصرف شیشه رایج شد، بسیاری از افرادی که تریاک یا هروئین مصرف می‌کردند، برای رهایی از این مواد به شیشه پناه بردند و فکر می‌کردند می‌توانند با مصرف آن، خود را از مواد مخدر رها کنند.

تخریب شیشه در مغز انسان، شدیدتر از هر نوع ماده مخدر دیگری است. مصرف‌کنندگان شیشه به فاز توهم می‌روند، و فاز اصلی آن مربوط به مسائل جنسی و مسائل مربوط به اطرافیانشان است. مسئله دوم، توهم تحت تعقیب بودن یا تحت نظر بودن است؛ به‌گونه‌ای که فکر می‌کنند تمام دوربین‌های خیابان و خانه به خاطر آن‌ها نصب شده است.

من خودم نیز تا قبل از ورود به کنگره فکر نمی‌کردم دچار توهم شیشه باشم؛ ولی با ورودم به کنگره فهمیدم که توهم من از نوع وسواس نظافت و نظم بوده است؛ آن هم به‌صورت افراطی.

جناب مهندس، شیشه را علاوه بر اینکه ماده مخدر می‌دانند، به خاطر خاصیت خطرناک‌ بودن آن، در دسته مواد محرک نیز قرار داده‌اند.

مصرف‌کننده شیشه باید بداند که این ماده عوارض زیادی دارد؛ یکی از آن‌ها اختلال در دریچه پروستات است، به‌گونه‌ای که دفع ادرار و اسپرم با هم صورت می‌گیرد. از دیگر عوارض آن می‌توان به جوش‌زدن زیاد اشاره کرد.

در کنگره ۶۰، هر نوع ماده مخدری که انسان را از حالت تعادل خارج کند و بر روی سیستم ایکس تأثیر بگذارد، جزء مواد مخدر محسوب می‌شود و در کنگره راه درمان دارد.

شیشه یک ماده مخدر بسیار خطرناک است که روی غده‌های سروتونین، دوپامین و دیگر ساختارهای مغزی تأثیر می‌گذارد و مشکلات زیادی را برای مصرف‌کنندگان شیشه به‌ وجود می‌آورد.

در کنگره سندهای بدون نقصی از مصرف‌کنندگان شیشه وجود دارد که به درمان رسیده‌اند؛ ولی علم پزشکی هنوز به این باور نرسیده که می‌توان مصرف شیشه را با داروی OT درمان کرد؛ چون آن‌ها شربت اپیوم را در دسته مواد مخدر، و شیشه را در دسته مواد مخرب قرار می‌دهند. به همین دلیل است که آن را نمی‌پذیرند.

در کنگره، در این زمینه، از علم پزشکی بسیار جلوتر هستیم؛ زیرا هزاران نفر با روش DST و داروی OT به درمان قطعی رسیده‌اند و مصرف‌کنندگان شیشه نیز جزء همین افراد هستند.

نمونه بارز آن، بنده هستم. من فکر نمی‌کردم روزی به درمان برسم، ولی با صحبت‌های راهنما و اجرای مو به موی قوانین و حرمت‌ها توانستم به رهایی برسم.

مرزبان کشیک: مسافر مصطفی
ویراستار: مسافر جمال لژیون ششم
تایپ: مسافر محمدتقی  لژیون دوم
ارسال خبر: مسافر سعید لژیون دوم